In 2015 keerden de dino’s waar veel van onze lezers mee zijn opgegroeid terug. Jurassic Park maakte in 1995 veel indruk, maar helaas werd met elk vervolg de beleving een stukje minder. Jurassic World wist veel goed te maken, ondanks dat de film in vele lijnen een kopie is van Jurassic Park. Maar het was weer genieten om onder andere de T-Rex weer in volle glorie mee te maken. De film is vooral met veel respect gemaakt en het is nu aan J.A. Bayona (El Orfanato) om deze lijn voort te zetten.

Plot: Drie jaar geleden werd het themapark en luxeresort Jurassic World verwoest door losgebarsten dinosaurussen. Isla Nublar is nu een onbewoond eiland geworden waar de overgebleven dinosaurussen in de jungle aan hun lot overgelaten zijn. Wanneer de slapende vulkaan op het eiland weer actief wordt, dreigen de dinosaurussen opnieuw uit te sterven. Claire (Bryce Dallas Howard) zet alles op alles om dit te voorkomen. Ze weet Owen (Chris Pratt) over te halen om samen met haar en een team van specialisten terug te gaan naar Isla Nublar om te proberen de dinosaurussen te redden. Owen is vastbesloten om de vermiste raptor Blue, die hij van jongs af aan heeft getraind, te vinden. Als ze op het eiland arriveren blijkt de vulkaan die op uitbarsten staat niet hun grootste probleem te zijn.

Eerlijk gezegd was ik bij de aankondiging van dit vervolg niet al te enthousiast. Toegegeven, van Jurassic World heb ik genoten, maar ik zag er geen goede vervolgfilm in. Bij de bekendmaking van de regisseur werd ik al wat positiever. El Orfanato is toch wel een van mijn favoriete Spaanse horrorfilms. Bayona heeft het in zich om onze dino’s weer de goede richting op te sturen. Dit gebeurt echter op een wijze die ik niet aan had zien komen. In plaats van dat Fallen Kingdom de stempel van de regisseur draait is dit vervolg een verdomd vermakelijke en actievolle blockbuster geworden.

Om met de deur in huis te vallen, Fallen Kingdom heeft de beste intro van alle Jurassic Park/World films. Wat wordt hier een heerlijk ouderwetse, dreigende toon neergezet. Het regenachtige Isla Nublar is een geweldig decor geworden voor een flink portie dino-geweld. De Mosasaurus en T-Rex stelen hierin de show, die een flink Spielberg sausje over zich heen heeft, Spielberg uit zijn beste jaren, welteverstaan. Wat na de intro volgt is een eerste uur met entertainment van de hoogste plank. In rap tempo zien wij het eiland dicht tegen zijn einde aan komen en moeten de personages, inclusief dino’s zo snel mogelijk van het eiland af. Deze hele ontsnapping, die toch zeker een half uur duurt, is het beste dat ik gezien heb sinds de allereerste film.

Het is jammer dat Bayona dit niveau niet weet vast te houden. Aan hem zal het niet alleen gelegen hebben, want het verder verloop van het verhaal is gewoon niet bijster goed geschreven (door o.a. Colin Treverrow, regisseur van Jurassic World). Personages komen uit de lucht vallen, de geloofwaardigheid is vaak ver te zoeken (overigens ook in het begin, want hoe komen de dino’s zo ongezien van de rest van de wereld het eiland af?) en Fallen Kingdom begint op een gegeven moment wat te sleuren. Het hele King Kong idee van deze immense creaturen midden in de samenleving plaatsen blijft leuk, maar hier wordt, los van het einde, maar weinig mee gedaan.

Het ontzettend sterke begin van Fallen Kingdom redt met gemak de film, maar ergens blijft een ietwat bittere nasmaak achter omdat ik er heilig van overtuigd ben dat dit vervolg nog beter had kunnen zijn. Desalniettemin ben ik ontzettend positief verrast en is dit wat mij betreft tot nu de beste blockbuster van het jaar. Verwacht overigens niet al te veel van de terugkeer van Jeff Goldblum. Zijn rol is helaas zeer beperkt gebleven.