Chucky werd door Child’s Play 2 een ster en dus kon een derde deel niet veel langer op zich laten wachten. Child’s Play 3 werd een feit, welgeteld een jaar na het uitbrengen van het tweede deel. Ditmaal mocht de relatief onbekende regisseur Jack Bender, voornamelijk bekend van tv-werk, in de regiestoel kruipen.

Andy Barclay is inmiddels een tiener en zit op een militaire school. Play Pals Toy Company heeft besloten de Good Guy Doll opnieuw uit te brengen. Ze besluiten hiervoor oud materiaal te gebruiken, waardoor de ziel van Charles Lee Ray zijn weg vindt in een nieuwe Good Guy pop. In zijn zoektocht naar Andy stuit Chucky op de jonge Tyler en realiseert hij zich dat het wellicht makkelijker is zijn ziel over te brengen naar dit nieuwe slachtoffer…

Jack Bender is geen regisseur met een Child’s Play verleden zoals John Lafia (Child’s Play 2) dat is, maar het brein achter Chucky en de Child’s Play reeks, Don Mancini, is ook hier weer van de partij als schrijver. De formule voor deel 2, veel screentijd voor Chucky, wordt ook hier weer toegepast. Kort samengevat betekent dat: minder spanningsopbouw, maar wel een badguy die de tijd en ruimte krijgt om zijn kunsten te vertonen.

Het leuke aan dit soort vervolgfilms, en zeker die uit de jaren 80 en 90, is dat ze eigenlijk steeds dezelfde film zijn maar dan in een andere setting. De fans kregen telkens een nieuw excuus voor een one-man show van hun favoriete badguy. Het waren simpele, maar erg vermakelijke tijden. Chucky mag zich in dit deel uitleven op een militaire instelling en dat zorgt voor in ieder geval één prachtexcuus van een moord.

Het mooiste van Child’s Play 3 is bewaard gebleven voor het eind. Wat deel twee ten opzichte van het origineel beter deed, wordt in dit deel nog even overtroffen: de climax. Chucky moet ditmaal de eindstrijd aangaan in een spookhuis, wat de regisseur de gelegenheid geeft zich uit te leven op visueel gebied. Dit kleurrijke spektakel is een mooie ontknoping van een meer dan goed derde deel.