Vorig jaar stuurde Ricardo, het opperhoofd bij It’s Only a Movie, mij een berichtje dat hij bij ander recensiemateriaal ook een ‘cadeautje’ in de brievenbus zou doen. Ik was best benieuwd. Zou het weer een foto van Ricardo met ontblote torso zijn? Die avond vond ik dan uiteindelijk het cadeau en bleek de Blu-ray te zijn van Sonic. Enigszins was ik verbaasd, niet dat ik echt had verwacht dat hij een foto van ontblote torso zou geven, maar waarom in hemelsnaam een Blu-ray van Sonic? Ik had niet bepaald veel interesse in Sonic. Niet dat ik geen liefdevolle gevoelens heb voor het personage. Begin jaren 90 maakte ik het allemaal mee, de strijd tussen Nintendo en Sega. Omdat ik ook graag games wilde ruilen met vriendjes koos ik voor de NES. Ook al was die 8-bit en de Sega Mega Drive 16-bit. Ik heb daar nog altijd geen spijt van. Ik heb weet ik veel hoeveel uur Mario, Blades of Steal, Bionic Commando en Castlevania gespeeld. Toch was ik vaak jaloers als ik bij een vriendje kwam die wel de Mega Sega Drive had en door hem leerde ik ook Sonic kennen.

De liefde voor Sonic was er dus wel, maar bij de eerste film droop mijn interesse wel een beetje doordat ik dacht dat het echt een kinderfilm zou zijn en omdat er zoveel gedoe was rond het design van Sonic zelf. De fans waren laaiend over het design dat de studio presenteerde in 2019 en lieten dat online weten ook. Hoewel ik vroeger ook wel eens mijn bek open heb gedaan, nog voordat ik een gehele film had gezien, was ik daar nu wel een beetje klaar mee. Enigszins verbaasd was ik dan ook toen Paramount overstag ging en het design van Sonic aanpaste! Hoeveel werk moeten de ontwikkelaars daar wel niet aan hebben gehad?! Toen de film eenmaal uit kwam had ik nog wel zoiets van: ‘Ik zie die vast nog wel binnenkort in de bios.’ Maar 2 weken kon dat al niet meer want alle bioscopen gingen dicht. Inderdaad, door dat virus.

Op een troosteloze zondagmiddag besloot ik dan toch de Blu-ray in de speler te doen. Ik had geen verwachtingen, maar oh wat heb ik een leuke middag gehad. Dat is dus altijd fijn, dat je verrast kan worden door een film waar je dus helemaal niets van verwacht. Dat vertelde ik Ricardo dan ook en die heeft dat onthouden, want een jaar later mocht ik naar de persvoorstelling van Sonic 2.

Plot: Dr. Robotnik zit al meer dan 300 dagen op de Paddestoelenplaneet, maar is zeker niet vergeten wat Sonic hem heeft geflikt. Hij zint op wraak, maar daarvoor moet hij wel van deze planeet weten af te komen. Hij stuurt boodschappen het heelal in de hoop daar dat anderen daar op af komen. En dat gebeurt. Een roodharige egel zoals Sonic komt door een poort lopen. Hij heet Knuckles en ook hij heeft een appeltje te schillen met Sonic. Op Aarde is Sonic een feestje aan het bouwen met de hond Ozzy. Maddie en Tom zijn namelijk op een bruiloft op Hawai en blijven het hele weekend weg. Wanneer Dr. Robotnik en Knuckles het gevecht aangaan met Sonic, moet Sonic vluchten, maar hard wegrennen kan hij niet blijven doen. Dr. Robotnik en Knuckles zitten namelijk niet alleen achter Sonic aan, maar zijn ook op zoek naar de Master Emerald, een edelsteen die hen nog veel machtiger zal maken.

Regisseur Jeff Fowler en de schrijvers Pat Casey en Josh Miller waren alle drie verantwoordelijk voor de eerste Sonic film en mochten ook weer terugkomen voor Sonic 2. De drie hebben duidelijk geleerd van de eerste film, want niet alleen is het verhaal vlotter dan het eerste deel, het is vooral ook een stuk grappiger. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor de papa’s en mama’s. Het verhaal is veel meer een avonturenfilm geworden dat hier en daar een vleugje Indiana Jones heeft. En ja, dat is een pluspunt natuurlijk. Opvallend is dat vrijwel alle personages uit het eerste deel meer te doen hebben en dat er iets minder aandacht is voor Sonic en Jim Carrey als Dr. Robotnik. Dat pakt overigens goed uit. Carrey mag weer lekker gek doen, maar eist niet alle aandacht op. Vooral James Marsden als Tom en Tika Sumpter als Maddie krijgen meer te doen en dat komt het verhaal ook ten goede. Sonic alleen is leuk, maar dit is echt zijn familie geworden en niet zomaar wat bijfiguren. Sonic krijgt trouwens ook nog eens hulp van Tails. De fans van het eerste uur weten precies wie dat is en ik kan wel vertellen dat het een super leuke toevoeging is aan de Sonic familie.

Sonic 2 is leuker dan zijn voorganger geworden en kan zonder het eerste deel worden bekeken, maar het is wel makkelijker te begrijpen als je dat wel doet. Visueel is Sonic erg mooi en ook de muziek van onze eigen Tom Kolenborg/Junkie XL geeft je de gehele film een natuurlijke energie. Een familiefilm die niet alleen vermakelijk is voor de fans van het eerste uur, maar ook voor de kids van nu en hun ouders. Oh en dames, de stem van Knuckles is trouwens niemand minder dan Idris Alba.