Men liep ten tijde van de release van The Matrix weg met de film, vooral vanwege het idee erachter en de baanbrekende effecten. Alhoewel het script goed in elkaar steekt, is het idee niet nieuw. The Matrix speelt veel leentjebuur bij het boek Neuromancer van William Gibson en films als Ghost in the Shell (Mamoru Oshii). Daar is uiteraard niets mis mee, maar veel fans zagen The Matrix als een origineel concept, al is het redelijk logisch dat menig filmkijker eerdergenoemde titels nooit heeft gelezen of gezien. Het zorgde bij mij wel altijd voor gefronste wenkbrauwen wanneer iemand mij weer eens vreemd aankeek als ik zei dat ik The Matrix maar ‘meh’ vond.

Wat de effecten betreft, die waren toen fascinerend en zelfs nu komt de film er nog goed mee weg, al worden ze in scènes gebruikt waar muziek in te horen valt die nu echt niet meer kan. Op veel gebieden is The Matrix een film die is ingehaald door de tijd. De scènes die ik goed kan waarderen zijn juist scènes die in het begin van de film te zien zijn. Het stuk waar Keanu Reeves wakker wordt in zijn pod is geweldig. De sentinels, akkers bezaaid met mensen, erg indrukwekkend allemaal. De visuals zijn hierin van hoog niveau en de body horror doet denken aan David Cronenberg. Hadden de Wachowksi’s hierop verder geborduurd had je een meesterwerk gehad die nu een bredere fanbase had gehad.

Een ander aspect waar ik ook nooit aan heb kunnen wennen is het acteerwerk van vooral Laurence Fishburne. Hij gaat op bepaalde momenten behoorlijk over de top tot het kitscherige aan toe. Keanu Reeves speelt nooit de sterren van de hemel en doet hier niet anders. Duidelijk is wel dat Hugo Weaving de rest van de cast van het scherm speelt.

Ik snap waarom The Matrix zo populair is zoals die is en zelfs op een lijst als de IMDb Top 250 hoog scoort, maar dat komt omdat de film, net als films als The Shawshank Redemption wat mij betreft gewoonweg overgewaardeerd wordt om eerdergenoemde redenen.

Over de vervolgen kan ik redelijk kort zijn. Reloaded laat alle diepgang achterwege en richt zich vooral op de actie, met vooral één erg sterke achtervolgingsscène en Revolutions mag je gewoonweg overslaan. Zo’n rommel is dat geworden. Resurrections probeert een andere draai te geven aan de originele trilogie, maar eerlijk is eerlijk, niemand zou dit vierde deel missen als die nooit had bestaan. Men zal vooral deze boxset in huis halen om de collectie compleet te hebben, maar het is vooral het eerste deel die als beste uit de test komt.

De boxset bestaat uit de eerder uitgebrachte Blu-ray’s verzameld in een doos, die een zaak apart is. Wie ooit bedacht heeft dat deze vier films in een doos moeten met een flap aan de bovenkant hoeft wat mij betreft nooit meer zo’n ontwerp voor zijn rekening te nemen. Elke keer dat je de doos wil openen om er een film uit te halen beschadig je de flap meer en meer. Je zou de doos bijna willen weggooien en alle vier de Blu-ray’s apart in de kast willen zetten. Wat is dit een goedkoop design.

Het beeld en geluid zijn gelukkig wel helemaal op orde. Het beeld is hartstikke scherp en de HDR een pluspunt. Het contrast is prachtig. het wit, bijvoorbeeld in een scène waar je je bevindt in de ’tussenwereld’ tussen de echte wereld en de Matrix, is bijna oogverblindend wit, zo goed. Het zwart is inktzwart, zoals het hoort. Mijn Xbox One speelt Dolby Atmos helaas af als Dolby TrueHD maar ook die geluidstrack is geweldig. Bas is lekker diep en de kogels in ‘bullet time´ klinken heerlijk. Resurrections heb ik ook even op HBO Max opgezet en het beeld van streaming kan voor geen meter tippen aan een 4k disc. Dus voor liefhebbers van de films zijn fysieke discs altijd de betere keus.