Mijn It’s Only a Movie collega’s zijn een beetje klaar met de vervolgen van Hellraiser. Vandaar dat ik het 8ste deel Hellraiser: Hellworld ook maar op me heb genomen. Ik heb de nieuwste Hellraiser, die afgelopen week in première is gegaan op de Amerikaanse streamingdienst Hulu, nog niet gezien. Ik wil eerst de originele reeks helemaal afkijken en dat schiet op. Met Hellraiser: Hellworld hebben we opnieuw een “pareltje” in onze handen, dat destijds straight-to-dvd werd uitgebracht.

Plot: Een groep vrienden is verslaafd aan het online computerspel Hellworld. Het is zelfs zo erg dat Adam na het spelen van het spel zelfmoord pleegt. Op de begrafenis van Adam voelen de overige vrienden zich schuldig. Hadden ze dit kunnen voorkomen? Het verwerken van de dood van Adam gaat moeizaam, maar de groep komt weer bij elkaar als ze uitgenodigd voor een Hellworld-feest. Hardcore spelers Mike (Henry Cavill), Derrick (Khary Payton) en Allison (Anna Tolputt) willen direct gaan. Chelsea (Katheryn Winnick) gaat uiteindelijk mee en Jake (Stelian Urian) wordt overgehaald door een vrouwelijke Hellworld-speler. De vrienden worden verwelkomd door de gastheer (Lance Henriksen), die het spel heeft georganiseerd. Op hun eigen manier vermaken ze zich op het feest, maar er gebeuren ook vreemde zaken. Het lijkt er op of Pinhead (Doug Bradley) zich niet alleen online manifesteert.

Hellraiser: Hellworld staat net als de voorgaande films op zichzelf. Het script is gebaseerd op het korte verhaal “Dark Can’t Breathe” van Joel Soisson. Het verhaal heeft helemaal niets met Hellraiser te maken, maar werd bewerkt door bekende elementen uit de franchise toe te voegen. Het idee voor de film is vernieuwend, maar de uitwerking ontbreekt. De Hellraiser verhalen omzetten naar een computerspel klinkt nog aardig, maar vreemd genoeg krijg je niets van het spel te zien en wordt er alleen maar over gesproken. De jeugdige cast moet de franchise een soort van ‘next generation’ gevoel geven., alleen heeft Hellraiser niets te maken met gillende tieners. Iets dat bijvoorbeeld wel werkt in franchises als A Nightmare on Elm Street, Scream of I Know What You Did Last Summer. Leuk geprobeerd, maar helaas mislukt.

Regisseur Rick Bota kruipt voor de 3e keer achtereenvolgend in de regiestoel om ons een nieuwe Hellraiser voor te schotelen en hij doet zijn best. De film bevat wat gore en lijkt soms, naast de eerdergenoemde slashers, ook geïnspireerd te zijn door de eerste Saw. Het is leuk om een aantal bekende acteurs te zien, die in 2005 nog helemaal niet bekend waren. Ik heb het over Henry Cavill (Men of Steel en Justice League) en Khary Payton (The Walking Dead). Lance Henriksen (Aliens en Hard Target) geeft de film nog een leuke twist als gastheer van Hellworld. Oorspronkelijk werd Henriksen gevraagd voor de rol van Frank Cotton in de eerste Hellraiser, maar moest die afslaan vanwege de opnames van Near Dark (1987). Doug Bradley laat deze keer een net een iets andere Pinhead zien. Helaas betekent Hellworld voor hem zijn laatste optreden als iconische Cenobite.

Hierna volgen nog Hellraiser: Revelations (2012) en Hellraiser: Judgement (2018). Daarna gaan we ons richten op de reboot, die hopelijk toch eens op Disney+ of een andere streamingsdienst gaat verschijnen. Het maakt ons niet uit, wij zijn bij It’s Only a Movie niet zo moeilijk.