Hoever zou een moeder gaan om haar kinderen te beschermen? De nieuwe Netflix-film genaamd ‘The Mother’ geeft een duidelijk antwoord: héél ver! De film is geregisseerd door Niki Caro, bekend van ‘Mulan’ en de hoofdrollen worden gespeeld door Jennifer Lopez, Lucy Paez, Gael Garcia Bernal en Joseph Fiennes.

Plot: Jennifer Lopez speelt het naamloze personage ‘De Moeder’, en hier gaat ’t al mis. Tip voor de volgende keer: geef je hoofdpersonage een naam! Het karakter raakt er niet mysterieuzer door. Maar goed, de film begint met een ondervragingsscene, die je in duizend andere films bent tegengekomen, waarin de moeder, een FBI-agent, een soort vage wapendeal sluit. Maakt allemaal niet uit, waar het om draait is dat de moeder zwanger is. Het blijkt een meisje te zijn. Maar aangezien de moeder veel vijanden heeft, is het beter dat haar dochter ter bescherming in een pleeggezin wordt geplaatst. Met pijn in haar hart stemt ze toe, maar de moeder belooft één ding: als er gevaar dreigt te zijn zal ze er alles aan doen om haar dochter te beschermen. Maar dan ook echt álles!

‘The Mother’ is een film waar je als kijker recht doorheen kan prikken. En dat bedoel ik niet op een zweverige manier, integendeel, ik bedoel te zeggen dat je doorhebt dat de film enorm cliché en typisch is. Desondanks is de film toch op een bepaalde manier vermakelijk. Het is een beetje zoals die ene serie waarvan je weet dat het pure schijt is, maar er toch naar blijft kijken. Trouwens, Jennifer Lopez vertolkt de rol van de moeder f*cking bad-ass, dames en heren! Had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Vooral in de scene waarin ze een huurmoordenaar verslaat ZONDER wapen, komt haar niks-komt-tussen-mij-en-mijn-dochter mentaliteit goed in terug.

Dit gezegd te hebben zijn er wel wat problemen met de film. Ten eerste gebruikt de film anekdotes die té duidelijk zijn. Als voorbeeld neem ik de scène waarin de moeder ondergedoken in een soort ‘Rocky IV’ (1985) sneeuwgebied zit. Waar het om draait is dat de moeder, tijdens het jagen, een moederwolf bijna doodschiet. Ze heeft haar scherpschutter al gericht, ze kijkt naar links en ziet de kinderen van de moederwolf met elkaar stoeien. Als kijker heb je al door dat de makers willen duidelijk maken dat de moeder net zoals de moederwolf is. Maar kom op zeg, té duidelijk!

Ten tweede is dat de makers sommige filmscenes aan elkaar plakken waarvan je afvraagt of ze wel hun school hebben afgemaakt. Zo gaat de film bijvoorbeeld van een emotioneel moment als het bekijken van de foto’s van het dochtertje, naar een Cubaanse sfeer die eerder in een ‘Fast & Furious’-film thuishoort. Even serieus, té abrupt en té misplaatst jongens. Not cool man!

En ten derde duurt de film te lang. Vooral in de climax – ik zal niks verklappen – merkte ik dat de film zeker wel een half uur eerder had mogen eindigen. De film hapert te lang op dingen die wij als kijkers als emotioneel zouden moeten ervaren, maar dat niet doen. En zoals ik al heb gezegd, sommige scenes voelen simpelweg ongemakkelijk aan en passen niet bij elkaar.

Maar over het algemeen valt er van ‘The Mother’ te genieten. Jaja, je hoort het goed. Zeker op een avond van bier, actie en Netflix zit je hoogstwaarschijnlijk wel goed. ‘The Mother’ is een popcorn-funtime die wellicht iets korter had mogen zijn. Hé, dat rijmt. Je favoriete criticaster zegt: kijken, kijken, kijken! ‘See what the hype is all about!’ PS: Jennifer Lopez is op haar 53^ste nog steeds een […]!