Count Dracula is een iconisch figuur dat bekend is bij vele. Het legendarische boek ‘Dracula’ van Bram Stoker heeft door de jaren heen talloze films geïnspireerd, waaronder ‘Nosferatu’ (1922), ‘Dracula’ (1931), ‘The Monster Squad’ (1987), ‘Blacula’ (1972), ‘The Return of Dracula’ (1958), ‘Bram Stoker’s Dracula’ (1992) en recentelijk ‘Renfield’ (2023). Nu is er een nieuwe film uitgekomen gebaseerd op het hoofdstuk ‘The Captain’s Log’ uit het boek ‘Dracula’. De naam van de film is ‘The Last Voyage of the Demeter’ en hij is geregisseerd door André Øvredal (‘Troll Hunter’). De hoofdrollen worden gespeeld door Corey Hawkins, David Dastmalchian, Aisling Francoisi en Liam Cunningham.

Plot: Het verhaal is simpel: een groep scheepsliederen gaat met de Demeter 24 houten kisten vanaf Roemenië naar London vervoeren. Ze zoeken sterke mannen die op het schip willen werken en Clemens, een afgestudeerde zwarte man die ondanks zijn diploma moeilijk aan werk komt, ziet dit wel zitten. In eerste instantie wil kapitein Elliot hem niet aan boord hebben, maar na het redden van zijn zoontje stemt hij nederig toe. Niet wetende wat er op hun te wachten staat…

O, gij die bloed en gore wilt zien. O, gij die van slasher-films houdt. Ik zal je vertellen, met ‘The Last Voyage of the Demeter’ ben je op de juiste plek. Natuurlijk zijn er minpunten aan te wijzen, maar zeker ook pluspunten. Zo is de productie-design geweldig, we krijgen écht het gevoel van de 1900s (een tijd van legendes, bijgeloof en ratten). Zo is de vertelling van kapitein Elliot’s logboek hartstikke innemend (een soort film-noir voice-over maar dan in een ‘Dracula’-sfeer). En zo is, en hiermee gelijk het belangrijkste van allemaal, regisseur André Øvredal niet bang om bloed en gore te laten zien (ik weet niet hoeveel ik in details mag gaan, maar laten we zeggen dat niemand gespaard wordt).

In vergelijking met de andere ‘Dracula’-films lijkt het uiterlijk van deze Dracula het meest op Count Orlok uit ‘Nosferatu’ uit 1922 – PS. hij heet Count Orlok omdat de makers een potentiële rechtszaak wilden vermijden. Maar goed, in beide films wordt het karakter Dracula als onmenselijk weergegeven – je weet wel, make-up, dat soort dingen. En daar is op zich niks mis mee, maar mijn persoonlijke voorkeur gaat toch naar de ietwat menselijkere Dracula, die mysterieuze “I never drink… wine”-type gast die er gewoon als een mens uit ziet. Hier in ‘The Last Voyage of the Demeter’ wordt Dracula als een losgeslagen beest met geen sprankeltje van humaniteit weergegeven. PS. het kan ook zo zijn dat ik té gehecht aan de Universal-Dracula ben.

“I believe in science and nature.” – Clemens. Het thema van ‘The Last Voyage of the Demeter’ is het verschil tussen religie en rationaliteit en hoe dat samenspeelt. Al vanaf het begin worden de scheepsliederen gewaarschuwd om niet na zonsondergang te gaan varen, maar ze blijven rationeel en redelijk. Als ze uiteindelijk geconfronteerd worden met het kwaad, Dracula, veranderen ze meteen. Ze vechten nu opeens met kruizen, maar jij en ik weten al lang dat het nu te laat is – hadden ze maar geluisterd naar die bijgelovigen. Regisseur André Øvreda heeft trouwens al eerder met religieuze thema’s gewerkt in zijn bekendste film genaamd ‘Troll hunter’ uit 2012, waarin trollen iemand zijn christelijkheid zelfs kunnen ruiken.

Maar goed, voor diepgaande karakters, een verrassend verhaal of geweldig acteerwerk moet je niet naar ‘The Last Voyage of the Demeter’ gaan. Maar hé, wij als exploitation-liefhebbers zijn dat wel gewend. Het gaat om Dracula en Dracula alleen, punt uit. De karakters zijn simpelweg een brug naar de bloedzuigende vampier die wij maar al te graag op het grote doek zien. Laten we het gaan samenvatten: jump-scares? Hell yeah! Bloed en gore? Hell yeah! Mooie vrouw(en)? Gast, de film vindt zich plaats op een boot midden in de oceaan … hell yeah! En als laatst, Dracula die in een vleermuis verandert? Hell f*cking yeah! Check it out. It’s a wild ride!