Nicolas Winding Refn is inmiddels een van de gerenommeerdste regisseurs van Europa. Met o.a. de Pusher-trilogie en Bleeder heeft hij velen omver geblazen met zijn stilering en realistische en keiharde portrettering van het bestaan van individuen die vast zitten in het criminele circuit. Zijn overstap naar Amerika maakte zijn fans in eerste instantie huiverig, maar met Drive bevestigde Refn dubbel en dwars dat hij tot de beste regisseurs op deze planeet behoort.

Plot: Gosling speelt een part-time stuntman en auto-coureur, die hier en daar wat bijklust in het criminele circuit. Hij raakt verwikkeld in een vies zaakje, weet daardoor teveel en moet uit de weg geruimd worden.

Bovenstaande, dat is het. Meer heeft een goede regisseur eigenlijk helemaal niet nodig. Het narratieve aspect uit film wordt doorgaans overgewaardeerd en Drive bevestigt nog eens waarom dat zo is.

Wat maakt Refn hier een audiovisueel spektakel van. Drive is een genot voor de zintuigen en trakteert ons op een typerende en karakteristieke visie, iets wat schaars is binnen de hedendaagse mainstream-cinema. Refn heeft gedurende zijn carrière al vaker bewezen erg goed de grens tussen het acceptabele en het absurde te beheersen. De criminelen in kleurrijke trainingspakken e.d., we hebben het al eens eerder gezien in bijvoorbeeld de Pusher-trilogie. Drive zet deze eigenzinnigheid met succes voort en neemt dat typerende ook mee naar de V.S.

De productie is volledig Amerikaans, maar het moge duidelijk zijn dat Refn doet wat hij wil en wat hij voor ogen heeft. De spaarzame, maar ruwe uitspattingen van geweld, het kleurrijke wat terugkomt in bijvoorbeeld het jasje dat Ryan Goslings personage aanheeft en de roze letters op de poster en in de begincredits. Refn speelt met stijl en dit betaalt zich uit in een film die met geen andere te vergelijken is. Voeg hieraan toe een fenomenale soundtrack, die de nachtelijke plaatjes nog mooier maakt dan ze al zijn en die Miami Vice weer in je huiskamer haalt en je zit met een auteurswerkje pur sang.

Erg fijn dat Refn ervoor kiest weinig tot niets toe te geven met deze overstap naar de VS. Het is een verademing te ondervinden dat ondanks de trailer, die een The Fast and the Furious-vehikel belooft, en de toevoeging van een rijzende ster aan je film, niet onder hoeft te doen aan het eindresultaat dat Refn voor ogen heeft. De dialogen zijn spaarzaam en het type geweld dat we te zien krijgen is meedogenloos, wat een hoop kijkers met een verkeerd verwachtingspatroon in het verkeerde keelgat zal schieten. Veel te zeuren hebben die mensen overigens niet. Je verlangt geweld, dus je krijgt dat zoals het er waarschijnlijk daadwerkelijk uitziet.

Drive is een meesterwerk, dat de volle score enkel niet haalt vanwege het einde dat niet helemaal lijkt aan te sluiten op de rest van de film. Dit is verder een kritiekpuntje van niets, want Drive is een van de beste films van de afgelopen twee decennia. Eigenzinnig, stijlvol en gewoonweg beklemmend.

4k lijkt wel in het leven geroepen voor films als Drive. De kleuren zijn in HDR(10)/Dolby Vision nóg mooier dan we al gewend waren. Alleen die begincredits al, een feest voor liefhebbers van visuele cinema. Het geluid heeft ook een flinke boost gekregen met zijn upgrade naar Dolby Atmos en DTS-HD Master Audio 5.1. Kavinsky heeft nog nooit zo lekker geklonken. De packaging zou geweldig moeten zijn maar wij moeten het helaas doen met een review disc van Second Sight, dus kunnen wij enkel het beeld en geluid beoordelen.