Denis Vileneuves Dune was een film waar ik ontzettend naar heb uitgekeken. Als ik de vraag gesteld zou krijgen jaren geleden wie de ideale regisseur zou zijn voor een nieuwe verfilming van Frank Herberts Dune dan had ik Denis Villeneuve honderd procent genoemd. Met Blade Runner 2049 had hij zich namelijk definitief gevestigd als een van de, misschien wel de beste sci-fi regisseur van zijn generatie. En toch was Dune een deceptie. Lees in mijn recensie waarom dit het geval was. Dit jaar verscheen dan eindelijk het sluitstuk van Villeneuves epos.

Plot: Paul Atreides vervolgt zijn mythische reis als hij zich verenigt met Chani en de inheemse bewoners van Arrakis, de Freman. Ze zijn op oorlogspad om wraak te nemen op de samenzweerders die Pauls familie hebben vernietigd. Geconfronteerd met een keuze tussen de liefde van zijn leven en het lot van het bekende universum, probeert Paul een verschrikkelijke toekomst te voorkomen die alleen hij kan voorzien.

Om met dit tweede deel een compleet andere, lees betere, film te verwachten is natuurlijk onrealistisch. Part Two is een vervolg dat tegelijk met deel een is opgenomen. Net als bijvoorbeeld de Lord of the Rings films blijf ik het lastig vinden om de films apart te beoordelen. The Fellowship of the Ring, The Two Towers en Return of the King beschouw ik dan ook het liefst als een lange film. Het is niet voor niets dat de films het beste tot hun recht komen tijdens een filmmarathon van een slordige 9 uur.

Dit geldt ook voor Dune Parts One en Two. De films los beoordelen heeft weinig zin. Part Two brengt audiovisueel weinig nieuws. Wat wel enorm teleurstelt is dat ik voor een afsluitstuk toch wel een grootser slot had verwacht. Bijvoorbeeld een episch slagveld, iets wat LOTR bijvoorbeeld wel had. Villeneuve blijft steken in droog materiaal, neemt Herberts boeken misschien wat te letterlijk en vergeet de kijker een beetje onder de indruk te brengen. Jammer want als een bepaald bronmateriaal dat in zich heeft is het wel Dune.

Ook hier zitten wij weer opgescheept met een cast waar je U tegen zegt maar die eigenlijk allemaal weinig indruk maken. Timothee Chalamet blijft een van de droogste hoofdrolspelers ooit en bij iemand als Jason Momoa blijf je Aquaman zien. Josh Brolin is een van de beter acteurs in Dune maar wordt door zijn kleine rol een beetje verspild. Wie er echt geen zin in lijkt te hebben is Christopher Walken. Zijn rol doet gewoon bijna pijn, wetende wat de man in zijn mars heeft.

Uiteindelijk heeft Villeneuve het voor elkaar gekregen een erg saai tweeluik af te leveren met Dune: Part One en Part Two. Bijzonder teleurstellend want hij had werkelijk alles om de kijker omver te blazen.

Dune: Part Two is nu te koop op 4k Ultra HD, Blu-ray en DVD. Ook is de film verkrijgbaar in een 4k en Blu-ray boxset met beide films.