Albert Pyun, wie kent hem niet? Met klassiekers als Cyborg, Dollman, Nemesis en Kickboxer 2 en 4 is hij met gemak een van de grootste B-film regisseurs op aarde. En een van de betere. Zijn films hebben nooit het productionele niveau van menig Hollywoodfilm gehad, maar willen doorgaans wel behoorlijk vermaken. En daar is het meestal om te doen bij de genrefilm. Brain Smasher is een sympathieke actie-komedie die in de lijn ligt van de betere ‘Pyun-film’.

Hoofdrolspeler Andrew Dice Clay kende zijn hoogtijdagen in de jaren 80 en 90. Wat begon als een gemiddeld succesvolle acteercarrière eindigde in een immens populaire stand-up comedy show waarin hij optrad als de grofgebekte “Dice”, gebaseerd op zijn personage uit Making the Grade (1984). Als komiek wist hij o.a. een levenslange ban van MTV te bewerkstelligen en twee keer Madison Square Garden uit te verkopen. Tot nu is dit door nog geen andere komiek nagedaan. Brain Smasher belooft dus een platform te worden voor een onemanshow van Dice, en dat is het ook, echter niet helemaal naar verwachting.

Brain Smasher is namelijk een brave film geworden. Waar de beledigingen en scheldwoorden je om de oren vliegen bij zijn stand-up show, krijg je hier een PG-versie van de “Diceman”. Het vizier is duidelijk gericht op een breder publiek. Niet alleen Clay’s personage bevestigt dit, ook de humor die de film uitoefent is van bedenkelijk niveau. De misvatting dat de Chinese monniken die jacht maken op Samantha’s zus ninja’s zijn, tot ergernis van de Chinezen, is een grap die geregeld terugkeert en na twee keer al zijn humor verliest.

Desalniettemin is Brain Smasher geen slechte film. Met de sfeer zit het namelijk wel goed. Vooral de soundtrack is prettig en dan vooral de nummers van ene Madelynn Von Ritz, een zangeres waar amper wat van te vinden is, net als de nummers die zij ten gehore brengt. Ook met het tempo zit het wel goed en is het sympathieke karakter van Brain Smasher aandoenlijk.