Dick Maas is terug en wel met een film die de horrorliefhebbers van ons weer doen uitkijken naar een nieuwe Maas. Maas’ laatste film, Quiz, was een aardige thriller en daarvoor bracht Maas ons Sint, misschien wel zijn beste horrorfilm, samen met Amsterdamned en De Lift. Dat we nu weer te maken hebben met een plot over een loslopend gevaar in Amsterdam is natuurlijk reden genoeg om de link te leggen met laatstgenoemden en redelijk hoge verwachtingen te hebben, al helemaal omdat we hier niet met een seriemoordenaar of demonische Sinterklaas te maken hebben, maar met een heuse leeuw!

Plot: Na de vondst van een gruwelijk afgeslacht boerengezin net buiten Amsterdam roept politie-inspecteur Brinkers (Rienus Krul) de hulp in van Artis-dierenarts Lizzy (Sophie van Winden). Zij ziet direct wat de bloederige verminkingen moet hebben aangericht: een forse, agressieve leeuw. Niemand gelooft haar en pas na een bloedbad in het Vondelpark stemmen de autoriteiten in met haar plan om de Britse jager Jack (Mark Frost) in te zetten. Lizzy’s vriend Dave (Julian Looman) heeft zijn bedenkingen vanwege het amoureuze verleden van Jack en Lizzy. Maar ook hij moet toegeven dat Jack hun beste kans is om meer bloedvergieten in de straten van Amsterdam te voorkomen. De jacht is geopend…

De opening van Prooi doet je gelijk weer beseffen dat we hier met een echte Dick Maas film te maken hebben. Na de fijne begintitels, waarin we ons door de ogen van de leeuw begeven richting een boerderij, worden we geïntroduceerd aan een stel platte personages die vakkundig worden afgeslacht. Een typische horror opener, de sfeer zit er meteen goed in. Maas verspilt geen tijd met een te lange opbouw en de top van Amsterdam is al meteen in een staat van alertheid betreffende deze onbekende dreiging. Films als Amsterdamned en De Lift werken juist om deze reden zo goed; het tempo. Het acteerwerk is vaak niet je van het en de geloofwaardigheid wil ook nog weleens dubieus zijn, maar het is vooral de vlotte vertelstijl die dit genrewerk het beste tot zijn recht doet komen. En daarin gaat Prooi uiteindelijk de fout in.

Prooi begint zeer aardig. Het acteerwerk van vooral Looman is niet om aan te zien, maar we hoeven er amper bij stil te staan want de opbouw naar waar het echt om draait, de leeuw, is goed. Maar Maas maakt de onbegrijpelijke keuze de leeuw al in een veel te vroeg stadium in zijn geheel te laten zien. Weg is die opbouw en dan hebben we nog iets van een uur te gaan. Dit uur wordt voornamelijk gevuld door een oninteressante liefdesverhouding tussen Lizzy, Dave en de bloedirritante Jack. Mark Frost krijgt een hoogst weerzinwekkende rol toebedeeld van een dronken, eenbenige Engelsman die veel te opzichtig schijt heeft aan de wereld, maar nog een laatste goede daad wil verrichten. Het had allemaal beter gewerkt als de opbouw naar het tonen van de leeuw langer had geduurd en het hele gedoe met Jack was ingekort.

Gelukkig zijn de scènes met de leeuw wel erg de moeite waard. In de twee beste scènes uit de film hebben we weer een spectaculaire achtervolging door hartje Amsterdam en laat Maas een tram ontsporen, wat hij ook al eerder liet doen in Do Not Disturb. De leeuw is verrassend geloofwaardig en wordt middels een combinatie van animatronics en cgi tot leven gebracht. Ik ben erg blij dat dit niet geheel met cgi is gedaan, het maakt het net wat geloofwaardiger allemaal. Ook zeer de moeite waard en heden te dage zelfs gedurfd, zijn de gore effecten van Rob Hillenbrink. Maas schuwt ze niet en worden langer dan normaal in beeld gebracht. Dit zijn de zaken waar prooi het van moet hebben maar die worden helaas ondergesneeuwd door veel te veel aandacht te geven aan oninteressante protagonisten.