Na in een aantal ‘Sword and Sandal’ films en een moordlustige robot gespeeld te hebben lijkt het erop dat filmmakers weinig vertrouwen hebben in Arnold Schwarzenegger om ee hele film te dragen. Mark L. Lester en producer Joel Silver hebben daar echter andere ideeën over. Ze zien de Oostenrijkse kolos als een actieheld en om het taalprobleem op te lossen krijgt Mark L. Lester de opdracht om Schwarzeneggers dialoog te minimaliseren voor de spierballenfilm Commando.

Lester is een echte exploitatie filmmaker en hoewel hij later wat meer mainstream is gegaan met een film als Firestarter begint hij zijn carrière met films als Class of 1984 en Truck Stop Women. Joel Silver heeft net drie Walter Hill films geproduceerd en met dat geld wil hij Commando financieren. Hij ziet in Lester met zijn B-film achtergrond de ideale man om maximale vernietiging uit de gigantische Schwarzenegger te krijgen. En dat is gelukt.

De film opent als ex-teamleden van John Matrix (Schwarzenegger) een voor een worden vermoord door huurlingen. Deze blijken te werken voor Generaal Arius (Dan Hedaya als Zuid-Amerikaan), een dictator van het fictieve landje Val Verde. Arius is kennelijk afgezet met de hulp van Matrix en wil de commando nu gebruiken om de huidige president te vermoorden. Om John zo ver te krijgen kidnapt hij zijn dochter (Alyssa Milano) met behulp van green beret Cooke (Bill Duke), Sully (David Patrick Kelly) en ex teamgenoot Bennet (Vernon Wells, die blijkbaar al zijn filmkostuums bij de plaatselijke SM club haalt). John Matrix wordt zelf ook overmeesterd maar op zijn vlucht naar Val Verde ontdoet hij zich met gemak van zijn escorte en gaat hij zijn dochter terughalen.

Dat is het, meer plot is er niet, maar het wordt allemaal zo meesterlijk in beeld gebracht met een dusdanige snelheid dat het geheel totaal niet aanvoelt als anderhalf uur. De one-liners, het dikke Duitse accent, de bovennatuurlijke kracht van Schwarzenegger, alles klopt. Het enige irritante aan de film is waarschijnlijk Cindy (Rae Dawn Chong, dochter van Tommy Chong), die en passant wordt ontvoert door onze held. Het stereotype hulpeloze, hysterische dame wordt enkel gebruikt als comic relief en slaagt daar niet helemaal in. Naast de hoofdrolspeler is de grote ster van de film het editing team, met een Oscarwinnaar, een pupil van Roger Corman, Mark Goldblatt. Het tempo van de film is precies goed en de actiescènes zijn tot in perfectie opgebouwd.

De soundtrack van niemand minder dan James Horner is onverwacht, maar de steel drums en saxofoons werken wonderwel en geven de film iets tropisch mee. Die andere actiefilm uit 1985, Rambo: First Blood Part II heeft ongetwijfeld invloed gehad op Commando (het gerucht gaat dat de eindscène behoorlijk is verlengd na het zien van Rambo) maar John Matrix is sowieso bedoeld als een parodie op de actieheld uit de jaren 80. In plaats van de kijkers te laten relateren met iemand die zo groot en praktisch onkwetsbaar is, kiezen ze ervoor om een soort fantasiewereld te creëren waar iemand uit een vliegtuig kan springen en met zijn auto tegen een hoogspanningsmast kan crashen zonder enige vorm van verwonding. Het kleine beetje drama dat in de film zit bestaat enkel en alleen zodat de kijker juichend kan fistpumpen als Matrix bijvoorbeeld een telefooncel met een slechterik over zijn schouders gooit zodat hij niet kan bellen naar zijn baas.

Commando heeft Schwarzeneggers carrière gedefinieerd en is veel gekopieerd maar nooit geëvenaard. Misschien kan niet iedereen de gedateerde look, het bijna olympische niveau acrobatiek die de slachtoffers van granaatontploffingen laten zien of de nimmer aflatende stroom aan oneliners waarderen, maar die mensen raad ik Dear John aan.