Candyman uit 1992 kan met gemak een cultklassieker genoemd worden. De film wil nog weleens vergeten worden, maar kent een trouwe schare fans. Candyman is eng, spannend en wil ook een punt maken. De jaren 90 waren een niet al te best decennium voor de horrorfilm, maar Candyman springt er met gemak bovenuit. Dit is grotendeels ook te danken aan de memorabele rol van Tony Todd. Candyman is nu terug, niet als remake, maar als sequel.

Plot: Anthony is een uitgesproken kunstenaar die in Chicago een galerij besluit te openen rondom een stadslegende, de Candyman. Candyman is een eenarmige man die verscheen als je zijn naam 5 keer uit zou spreken om je te vermoorden. Wanneer er vervolgens mysterieuze moorden rondom Anthony plaatsvinden lijkt de Candyman te zijn teruggekeerd.

Candyman is dus een vervolg op de film uit 1992. Dit is echter geen traditioneel vervolg zoals we dat hebben gezien in 1995 met Farewell to the Flesh. Candyman breidt het verhaal uit de originele film uit. De ‘urban legend’ blijft niet gereduceerd tot één personage, nee, de Candyman is een mythe, een soort van Jezus Christus die de donkere geschiedenis van Afro-Amerikanen op zijn schouders neemt. Elke generatie heeft zijn eigen Candyman. In deze film dus Anthony die het stokje over krijgt en langzaam verandert in de legende.

Dit is in principe een prima concept. Het verhaal van de Candyman wordt episch neergezet. Echter schuilt hier ook het probleem van deze nieuwe versie. Anthony is geen indrukwekkende Candyman. Tony Todd was dat wel en die zien we hier gewoonweg veel te weinig. Het is Nia DaCosta gelukt om een andere draai te geven aan het originele gegeven, maar de originele film en Tony Todd zijn zo goed, dat ze hier node worden gemist.

Er is veel goeds te zeggen over dit vervolg. De soundtrack van Robert A.A. Lowe is sterk, de film kent eindelijk weer eens memorabele openingscredits, DaCosta durft zelfs animatie aan, maar met deze cast wil het gewoon niet lukken. Zelfs met de gore zit het wel goed, maar elke moordscène mist de dreiging die in het origineel aanwezig was. Er wordt wel een kleine verrassing bewaard voor het einde en dat was voor ondergetekende dan ook meteen de bevestiging die heeft geleid tot deze recensie.