Second Sight Films heeft weer een bijzondere release klaar staan. We worden in Under the Shadow mee terug genomen in de tijd. Tussen 1980 en 1988 woedde de oorlog tussen Irak en Iran. Ik weet nog goed dat de NOS bijna dagelijks verslag deed over deze verschrikkelijke oorlog. De film laat zien wat voor uitwerking de dreiging heeft op een klein gezin, maar er is nog meer aan de hand…
Heel erg onder de indruk was ik niet van Ich Seh Ich Seh (Goodnight Mommy) uit 2014. Verontrustend vond ik de film zeker, maar ook best saai. Om er zeker van te zijn dat niet mijn gemoedstoestand op dat moment sprak heb ik de film daarna nog 2 keer bekeken, maar helaas bleef mijn oordeel hetzelfde. Het is wel jammer dat de makers, Veronika Franz en Severin Fiala, daarna eigenlijk weinig van zich hebben laten horen ondanks dat deze film hen wel op de kaart had gezet.… Lees verder “Recensie: The Lodge (Severin Fiala, Veronika Franz)”
Er valt heel veel te zeggen over Suicide Squad uit 2016, maar het woord “goed”, laat staan “fantastisch”, valt daar niet onder. Toch heeft de film veel fans al zal dat met name zijn vanwege één personage: Margot Robbie als Harley Quinn. Op elke Comic Con waren wel cosplayers te vinden die verkleed waren als de Harley Quinn uit die film. Zoveel zelfs dat het irritant ging worden. Duidelijk was dat zij de meest populaire personage uit de film was en dat heeft Warner ook goed begrepen.… Lees verder “Recensie: Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn (Cathy Yan)”
Netflix’ grote succes is de laatste tijd vooral te danken aan hun originele films en series. Naast Amerikaanse hebben we ondertussen ook Engelse, Spaanse, Duitse en Vlaamse ‘originals’. Een serie van Hollandse bodem kon niet uitblijven. Uit een pitch van 15 ideeën pikten ze een horror. Oorspronkelijk ging het gerucht dat de serie zou gaan over de elitaire zuidas van Amsterdam en een demonische poort naar de Gouden Eeuw.
Hans en Grietje, wie is er niet groot mee geworden? Nou, ik in ieder geval wel en als kind scheet ik echt in mijn broek voor de heks die het gemunt heeft op Hans en Grietje. Het idee dat een vrouw je gevangen houdt, volpropt met lekkers om je uiteindelijk af te slachten en op te eten vind ik nog steeds angstaanjagend. En daarom vind ik vrouwen nog steeds eng… Just kiddin’. Het enige wat ik aan Hans en Grietje over heb gehouden is dat ik een voorliefde heb voor horrorfilms met heksen.… Lees verder “Recensie: Gretel & Hansel (Oz Perkins)”
Ik moest ook wel even achter mijn oren krabben toen aangekondigd werd dat Todd Philips de regie op zich zou nemen voor een film over de meest legendarische comic book schurk ooit. Als fan wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden. Die ongerustheid bleek nergens voor nodig want met Joker heeft Todd Philips zichzelf weten te overstijgen. Joker is geen suffe komedie, het is meer dan dat. Veel meer.
Het eerste hoofdstuk van de nieuwe verfilming van Stephen King’s boek It was twee jaar terug een megasucces. Men liep weg met de nieuwe Pennywise en veel kijkers vonden de film het engste wat ze in tijden hebben gezien. Nu viel dat gevoel bij ondergetekende wel mee. De film was goed gemaakt maar deed de tv-serie uit 1990 niet vergeten. Een gewaagde uitspraak, maar de serie is bij mij altijd bijgebleven, zelfs na de vele herzieningen die volgden. Tim Curry heeft hier natuurlijk veel mee te maken want zijn Pennywise is niet voor niets een horror-icoon.… Lees verder “Recensie – It: Chapter Two (Andy Muschietti)”
Toen ik op de middelbare school zat stortte ik mij op anime. Voor mij was het op dat moment “nieuw” en verslond ik Akira, Ghost in the Shell, Fist of the North Star en natuurlijk Urotsukidoji. Enkele van deze films waren visueel heel aantrekkelijk, maar ieder was ook nog eens super gewelddadig. Wist ik veel dat ik al van jongs af aan anime voor mijn kiezen had gekregen. Series als Schateiland, Nils Holgersson, Heidi, Alleen op de Wereld en Candy Candy behoorden tot mijn dagelijkse portie tekenfilms waar iedereen van mijn leeftijd wel mee is opgegroeid en waar weinig tot geen geweld in voorkwam.… Lees verder “Weathering With You (Makoto Shinkai)”
Regelmatig verschijnt er in het nieuws dat populaire actieduo’s uit de jaren 80 en 90 terug keren naar het witte doek. Al jaren wordt er gesproken over een vijfde Lethal Weapon en een vierde Rush Hour. Hetzelfde gold ook voor Bad Boys, die na 17 jaar daad bij het woord voegt. Een paar jaar terug bewees Sylvester Stallone met zijn Expendables-reeks dat de actiehelden van toen nog niet zijn afgeschreven en dat doen regisseurs Arbi en Fallah nu ook met hun Bad Boys for Life.… Lees verder “Recensie: Bad Boys for Life (Adil El Arbi en Bilall Fallah)”
James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”