10– His House (Remi Weekes)
Wat in eerste instantie slechts een variant op de aloude haunted house film lijkt te zijn is een verdomd effectieve horrorfilm over de trauma’s van het ontvluchten van een door een burgeroorlog verscheurd Afrikaans land. De film is misschien niet op alle vlakken even geslaagd, toch is het een indrukwekkend debuut. Misschien wel de sterkste Netflix horrorfilm tot nu toe.
09– Swallow (Carlo Mirabella-Davis)
Ik moest wel even slikken toen ik Swallow voor de eerste keer zag. In een rustig tempo wordt het verhaal verteld van huisvrouw Hunter Conrad (Haley Bennett). Voor de buitenwereld leeft ze het perfecte leven, maar er is veel meer aan de hand in deze film die balanceert tussen body-horror, drama en thriller. Ik had wel eens gehoord van de psychische aandoening pica, waarbij mensen oneetbare objecten eten. Regisseur Carlo Mirabella-Davis brengt de aandoening zo goed in beeld, dat je er een brok in je keel van krijgt.
08– The Lie (Veena Sud)
Grootste verrassing van het Blumhouse-project “Welcome to the Blumhouse” was toch wel The Lie. Verrassend vooral omdat Black Box als beste film wordt beschouwd van de vier films die deel uitmaken van het Amazon-project. The Lie is een film die je 90 minuten lang op het puntje van je stoel houdt. Een van de beste thrillers van de laatste jaren.
07– Guns Akimbo (Jason Lei Howden)
Iedereen heeft er wel eens mee te maken, trollen, en dan voornamelijk die anonieme mislukkelingen die op social media flink lopen te stoken. In het heerlijke foute Guns Akimbo zien we hoe Daniel “Herrie Pottah” Radcliffe na een lekker potje trollen op het futuristische spel “Skizm” ineens in het middelpunt van de belangstelling staat. Hij dient al schietend en scheldend te overleven.
06– Tenet (Christopher Nolan)
Christopher Nolan speelt graag met het concept van tijd. In Tenet komt een hele rits natuurkundige vragen naar voren waar je nergens echt antwoord op krijgt, maar dat geeft niet. Laat je gewoon meevoeren met James Bond-achtige taferelen en geniet van een blockbuster pur sang
05– VFW (Joe Begos)
De laatste jaren hebben we veel films gehad die een ode brengen aan de gritty post-apocalyptische films uit de jaren 80. Een van de bekendste is Hobo With a Shotgun met Rutger Hauer. VFW is de zoveelste maar zeker een van de meest vermakelijke. Dat is vooral te danken aan de heerlijke cast met oudgedienden als Stephen Lang (Avatar), Martin Kove (The Karate Kid), William Sadler (Demon Knight), Fred Williamson (Black Caesar), George Wendt (Cheers) en David Patrick Kelly (The Warriors).
04– Color Out of Space (Richard Stanley)
Het verhaal van H. P. Lovecraft wordt door velen onverfilmbaar geacht en echt heel trouw is deze prent dan ook niet. Maar het een en ander wordt goed gemaakt met bizarre en mooie effecten, een net zo bizarre Nicolas Cage, wat effectieve body horror en alpaca’s!
03– The Lodge (Severin Fiala/ Veronika Franz)
Het Oostenrijkse duo Severin Fiala en Veronika Franz verraste menig genrefan in 2014 met Ich Seh, Ich Seh, beter bekend als Goodnight Mommy. Het heeft echter 5 jaar geduurd voordat hun volgende film klaar was en 6 jaar voordat die in de Nederlandse bioscopen te zien was. Maar.. Het was het allemaal waard! The Lodge is een kleine film die je benauwd laat voelen en laat zien hoe belangrijk acceptatie en verwerking van het verleden kan zijn.
02– Gretel & Hansel (Oz Perkins)
Hans en Grietje, maar dan net even wat anders. Het bekende sprookje van de gebroeders Grimm is door regisseur Osgood Perkins (zoon van Psycho’s Anthony Perkins) in een nieuw jasje gestoken. De film is een verademing tussen alle films met geforceerde jump scares, die de kijker zogenaamd de stuipen op het lijf moeten jagen. Sterk acteerwerk tussen de heks (Alice Krige) en Gretel (Sophia Lillis), die het verdient om eens als eerste genoemd te worden in de titel.
01– The Invisible Man (Leigh Whannell)
Als schrijver heeft Leigh Whannell ons al weten te overtuigen met successen als Saw, Insidious en Dead Silence. Als regisseur maakte hij een valse start met Insidious 3, maar deed hij geweldig werk met Upgrade; een film die veel meer aandacht verdient dan hij heeft gekregen. The Invisible Man bewijst dat Whannell geen toevalstreffer heeft geschoten met Upgrade. De spanning is met enige regelmaat te snijden en dat terwijl je zo goed als niets ziet…
