Helaas is horrorlegende George A. Romero al een tijdje niet meer. Het is toch raar om het tegenwoordig te doen zonder filmmakers als Wes Craven en George Romero. Zij zijn zonder twijfel grondleggers voor horror zoals we die vandaag de dag kennen. Romero heeft bijvoorbeeld het hele zombiegenre de draai gegeven die wij nu gewend zijn met series als The Walking Dead en films als World War Z. Ooit was een zombie niets meer dan een marionet van een of andere voodoo dude, maar Romero heeft er voor gezorgd dat het horrorgenre legendarische wezens rijker is geworden. Wij van It’s Only a Movie zetten nog eens onze favoriete films van Romero op een rijtje.

André

5 Martin
Een vampierfilm, maar dan anders. Low-budget en de eerste samenwerking tussen Romero en Savini. Het is ook de moeite waard om de Italiaanse cut te zoeken, al was het enkel voor de soundtrack van Goblin. Deze versie is uitgebracht onder de titel Wampyr. Aanrader!

4 Knightriders
Mijn tweede Romero-film en een die indruk heeft gemaakt. Een groep motorrijders trekt door Amerika om de middeleeuwen te doen herleven in hun shows. Steekspellen op de motor en flinke vechtpartijen onderling zorgen voor de actie. Echter krijgt Romero het voor elkaar, door onder meer een 40 minuten durende intro, dat we dusdanig mee gaan leven met de karakters dat we elke slag en ruzie echt voelen. Een film die de veelzijdigheid van de regisseur laat zien

3 Day of the Dead
De derde film uit de originele trilogie heeft een benauwende, claustrofobische sfeer. Hoop is bijna vervlogen, net als het menselijk ras. De special effects zijn geweldig en Bub is iconisch.

2 Night of the Living Dead
De film die het zombiegenre (en het horrorgenre) revolutioneerde. Hoewel het woord zombie nergens in de film genoemd wordt, is het een behoorlijk verschil met de voodooslaven uit de films hiervoor. Romero vindt een geheel nieuw subgenre uit en maakt met zijn debuutfilm een van de meest invloedrijke horrorfilms ooit.

1 Dawn of the Dead
Ik heb een grote voorliefde voor zombiefilms door Romero. Zijn originele trilogie staat bij mij op een voetstuk en ik vind alle drie de films praktisch even goed. Als ik dan toch moet kiezen staat Dawn op nummer 1 vanwege de satire op de maatschappij.

Martijn

5 Land of the Dead
Misschien niet de “return to form” waar iedereen destijds op hoopte maar toch een bijdrage aan het genre die er wezen mag en als pluspunt met Asia Argento.

4 Creepshow
Deze samenwerking met Stephen King zette een nieuwe standaard voor de anthology film.

3 Dawn of the Dead
Het standaard werk voor de Zombie film, veel wat je hierna zag werd hier al vertoond maar dan beter.

2 Night of the Living Dead
Waar het allemaal mee begon en al die jaren later staat de film nog steeds als een huis. Wordt hier elk jaar gekeken rond Halloween.

1 Day of the Dead
Mijn eerste kennismaking met Romero en nog altijd mijn favoriet. De hopeloze sfeer, de vreemde maar effectieve soundtrack en een paar van de beste practical effects ooit.

Johan

5 Knightriders
Het idee moet uit een kinderbrein komen. Het is knots (ja, ik zie de woordgrap) gek maar wel heel vermakelijk.

4 Monkey Shines
Onlangs weer gezien en was al bezig met de recensie voordat het trieste nieuws kwam van Romero’s heengaan. Een film die vaak over het hoofd wordt gezien maar alsnog heerlijk is. Hoe een aapje net zo gevaarlijk kan zijn als een vrouwelijke psychopaat.. Ik ga er helemaal in mee.

3 Martin
Een film die ik vroeger echt niet leuk vond is met de jaren meer en meer aan mij gaan knagen. De interpretatie die Romero hier ons laat zien, rond het hebben van een verslaving, is uniek.

2 Dawn of the Dead
Voor sommige de ultieme zombie film en ik begrijp dat wel. Het is dat met de jaren ik meer naar Night ben gaan neigen dan Dawn. Maar nog altijd is een winkelcentrum voor mij nooit meer hetzelfde geweest na het zien van Dawn.

1 Night of the Living Dead
Hoe kan het ook anders? Voor mij nog altijd sfeervoller dan Dawn, juist omdat het in zwart/wit is geschoten. Ik kijk hem diverse keren per jaar en verveelt nooit.

Bas

5 Creepshow
Heerlijk cheesy anthologie van Romero. Bijzonder sfeervol geschoten met kleurgebruik dat aan de Italiaanse meester Mario Bava doet denken, maar dan in comic-book stijl. Het acteerwerk en de verhaaltjes zijn vaak lekker fout, zeker als Stephen King als redneck om de hoek komt kijken. Een van de leukste anthologieën van de jaren 80.

4 Day of the Dead
Het derde deel in de Dead-trilogie is het grootst en professioneelst geschoten van de trilogie, maar mist daardoor ook een beetje de charme van de twee voorgaande delen. De zombies zien er echter heerlijk uit en de apocalyptische plot mag er zeker wezen. De gedomesticeerde zombie Bub is terecht een cultfiguur geworden.

3 Due Occhi Diabolici
Aan het eind van de jaren 80 kregen Dario Argento en George A. Romero het idee voor een tv-serie waar elke aflevering een bekende horror-regisseur een verhaal van Edgar Allan Poe onder handen neemt. John Carpenter, Tobe Hooper en David Cronenberg hadden echter niet zo’n zin en dus besloten Romero en Argento om de aflevering waar ze mee bezig waren als anthologie uit te brengen. Romero’s segment vertelt het verhaal van de vermoorde echtgenoot die terug komt om wraak te nemen op zijn vrouw en haar minnaar die er met zijn geld vandoor gaan. Sfeervol en stijlvol.

2 Dawn of the Dead
10 jaar na zijn beroemde exploitatiefilm besluit Romero opnieuw een zombiefilm te maken. Met de hulp van Italiaanse horrormeester Dario Argento maakt Romero een echte cult-klassieker waar hij ook nog eens de consumptiemaatschappij op de hak neemt door zombies door een luxe winkelcentrum te laten lopen. Een bonte mix van plotlijnen, editing, Goblin-muziek en Tom Savini’s blauwe zombies. Ondanks dat de film (met name de Cannes-versie) af en toe een beetje langdradig kan worden zal menig horrorfan de film een warm hart toe dragen.

1 Night of the Living Dead
De film waarmee Romero de zombiefilm voorgoed veranderde. De zombie was niet langer een door een sjamaan gehersenspoelde persoon, maar een levende doden opzoek naar menselijk vlees en hersens. De enorme toewijding van cast en crew spatten van het scherm af. Ondanks het lage budget is de film bijzonder geslaagd en gaat vandaag de dag ook nog prima mee. Revolutionair was ook dat het de eerste Amerikaanse film is met een donkere hoofdpersoon, iets waar Romero niet eens van bewust was tijdens de productie.

Bonus: Monkey Shines
Vreemde eend in de bijt in Romero’s oeuvre. Aan het eind van de jaren 80 maakte hij een psychologische horror over een invalide man en diens hulpaap die door injecties van menselijk hersenweefsel menselijke intelligentie zou moeten krijgen. Waar de aap steeds menselijker wordt, wordt de mens echter steeds dierlijker. Niet perfect, maar mooi geschoten en welkom uitstapje van Romero naar een ander soort horror.

Dirk

5 Land of the Dead
De meester keerde na 20 jaar weer terug naar het zombiegenre. Misschien niet zijn beste, maar wel meest commerciële film. Visueel ziet Land of the Dead er goed uit, maar het verhaal haalt het niet bij de originele trilogie. Dennis Hopper zet wel een uitstekende rol neer als Kaufman.

4 Day of the Dead
In deze top 5 rond ik toch de originele Dead trilogie af met Day of the Dead. De film begint langzaam, maar het laatste gedeelte is zenuwslopend. Ook hier laat Romero duidelijk zien dat niet alleen zombies, maar ook de mensen een gevaarlijke dreiging vormen. Dr. Logan steelt wel de show met zijn getrainde zombie ‘Bub’.

3 Creepshow
Enige niet zombie film van Romero in deze top 5. Heel wat jaren geleden gezien. Vooral het filmpje “They’re Creeping Up On You” joeg me de stuipen op het lijf en dat te bedenken dat er in 1982 nog geen CGI was. Ik ben een liefhebber van de dit soort horror-anthologie films.

2 Dawn of the Dead
Mijn liefde voor zombie films is begonnen met Dawn of the Dead. Toen ik die film als tiener voor het eerst zag was ik gefascineerd. Ik had Night of the Living Dead toen nog niet gezien, laat staan dat ik wist dat er een trilogie was. Ik heb de film meerdere keren gezien, maar begreep pas later de achterliggende gedachte van Romero. Uitstekende personages en behoorlijk wat gore.

1 Night of the Living Dead
Deze film heeft het allemaal in gang gezet en is nog steeds een inspiratiebron voor film- en seriemakers. Dat is de belangrijkste reden waarom die op nummer één staat. De film is natuurlijk niet meer zo angstaanjagend als in 1968, maar er zit zo veel in. De film blijft een feest om er weer naar te kijken. De spanning is in sommige scènes om te snijden. Zonder Night of the Living Dead hadden het zombie genre niet zo succesvol geworden als dat het nu is.

Ricardo

5 Hungry Wives
Niet Romero’s beste film, maar wel een met een heerlijk hypnotiserend, typisch jaren 70 sfeertje. Sowieso doen occulte films uit die periode het vaak goed bij mij en Season of the Witch, waar de film ook bekend om is, is een fijne afwisseling op de rest van Romero’s oeuvre.

4 Dawn of the Dead
Ja, ik heb Dawn nog onder Day en Night staan. Dat komt omdat ik de theatrical cut hier in ogenschouw neem. Die versie is op momenten toch echt wat te langdradig en is de score niet altijd even goed, zeker niet vergeleken met de betere Argento Cut. Die versie had echt wel hoger gestaan in deze lijst.

3 Creepshow
Als groot fan van horror anthologieën kon Creepshow natuurlijk niet ontbreken. The Crate is echt een heerlijk segment uit deze film en we zien Leslie Nielsen zoals de meesten hem niet kennen.

2 Day of the Dead
Romero’s laatste deel uit zijn befaamde Dead trilogie staat enkel niet op de eerste plek omdat hij gewoonweg niet zo legendarisch is als de nummer één. De sfeer hier in ongeëvenaard, net als de gore effecten van Tom Savini.

1 Night of the Living Dead
Magistrale eerste film van Romero. Extreem claustrofobisch, nog steeds actueel en gewoonweg legendarisch. De scène met het meisje in de kelder geldt voor mij nog steeds als een van de beste scènes ooit.