Als groot liefhebber van de Italiaanse horrorfilm krijg ik toch wel een glimlach bij de naam Umberto Lenzi, de man die de kannibalenhorror een boost heeft gegeven met Man From Deep River en die over een onuitputtelijke filmografie beschikt waar hier en daar echt pareltjes te vinden zijn. Denk aan bijvoorbeeld de andere kannibalenhorrors Eaten Alive en Cannibal Ferox maar ook de zombiefilm Nightmare City. Een ander pareltje uit Lenzi’s oeuvre is zonder twijfel Ghosthouse, in het Italiaans bekend als La Casa 3, een creepy film mét een creepy pop!

Plot: Een man hoort een kat janken en hij gaat op het geluid af. In de kelder van zijn huis vindt hij op de trap een dode kat en even verderop in de kelder staat zijn dochtertje met een bebloede schaar in haar handen. Als straf sluit de man haar op in de donkere kelder. Kort daarna worden hij en zijn vrouw op brute wijze vermoord. 20 jaar later hoort een radioamateur een schreeuw om hulp over zijn radio. Hij zoekt samen met zijn vriendin uit waar het signaal vandaan komt. Zo komen ze bij een huis terecht waar ze nog een andere groep jongeren treffen. Er blijkt iets goed mis te zijn met het huis en al snel worden ze één voor één vermoord, maar door wie of wat is de vraag.

Als je op zoek bent naar de eerste twee delen van La Casa, dan hoef je daar in feite niet lang naar te zoeken. The Evil Dead is in Italië als La Casa uitgebracht en zoals het een echte Italiaan betaamt, moet zo’n succes als The Evil Dead natuurlijk uitgemolken worden, vandaar het onofficiële vervolg op La Casa 2 (The Evil Dead 2); La Casa 3. Dit klinkt goedkoop en het belooft weinig goeds voor deze film, maar wie bekend is met Umberto Lenzi en met de Italiaanse horror uit de jaren 70 en 80 in het algemeen, hoeft niet meteen te vrezen. Ghosthouse bevestigt dit.

Net als in veel Italiaanse horror uit die tijd rommelt het script aan alle kanten. Het verhaal is relatief simpel, maar het scenario helpt niet mee aan het creëren van een coherent geheel. Ook het acteerwerk en de dubbing zijn weer vertrouwd slecht. Ghosthouse moet het hebben van andere aspecten die de film naar hoger plan tillen. De score is daar een van. De muziek weet veel sfeer in de film te brengen en op momenten zelfs een ongemakkelijk gevoel te creëren. Erg knap aangezien Ghosthouse in essentie vooral knullig is. Maar wat pas echt bijblijft is het waanzinnige riedeltje dat de clownpop ten gehore brengt. Creepy stuff.

Sommige films hebben niet veel nodig om memorabel te zijn, Ghosthouse is hier een perfect voorbeeld van. Na zijn kannibalenfilms is Ghosthouse waarschijnlijk Lenzi’s beste film. Natuurlijk werd La Casa 3 weer opgevolgd door een vierde deel, met in de hoofdrol niemand minder dan David Hasselhoff!