Na de Horror Top 25 van de jaren 70 is het nu tijd voor de Horror Top 25 van de jaren 80! Baanbrekend zoals in de 70’s waren de horrorfilms toen niet meer, maar wanneer we het over sfeer, extravagantie of ongekende pulp hebben, dan is er geen beter tijdperk dan dat van de permanenten, neon-lichten, synthesizers en ultra-coole cult- of horroriconen. De jaren 80 hebben ons veel mooie herinneringen gebracht, uren konden we doorbrengen in de plaatselijke videotheek, op zoek naar de ultieme horrorfilm voor op de zaterdagnacht. Zie hieronder de 25 films die volgens It’s Only a Movie de beste zijn die de jaren 80 te bieden hebben.

25 Child’s Play – Tom Holland (1988)
De jaren 80 waren dus de jaren van de horroriconen. Eén van die iconen is zonder twijfel de roodharige ‘Good Guy Doll’ uit de eerste film uit deze Top 25: Child’s Play. Met inventieve special effects en grandioze voice-acting van Brad Dourif wordt Chucky moeiteloos tot leven gebracht in deze film die goed was voor vier vervolgfilms. Erg memorabele horrorfilm die ook nog een erg fijne, op Black Christmas lijkende, soundtrack kent.

24 Alligator – Lewis Teague (1980)
De echte liefhebbers van pulp hebben niet hoeven wachten op Quentin Tarantino’s Jackie Brown om kennis te maken met Robert Forster, een cultheld die vooral in de jaren 70 en 80 actief was. In 1980 schitterde hij in een film over een uit de kluiten gewassen alligator die Chicago terroriseert. Alligator is de zoveelste film over een experiment dat volledig uit de hand loopt en is een van de leukere. Let vooral op de geweldige scène waarin de alligator een feest verstoort.

23 Clownhouse – Victor Salva (1989)
Victor Salva wordt helaas om minder leuke redenen herinnerd om deze film. Zo zou hij een van de kindacteurs hebben misbruikt. Dit is bijzonder jammer, want Clownhouse is een geweldig filmpje dat wel wat positievere aandacht verdient. Het sfeertje is erg raar, maar werkelijk subliem en de stille clowns kunnen met gemak meedingen met Pennywise uit Stephen King’s It wanneer het om de engste filmclowns ooit gaat. Vergeten horrorfilm die gezien mag worden.

22 Basket Case – Frank Henenlotter (1982)
Bizarre mix van horror en drama gesitueerd in het smerige New York van de jaren 80. Henenlotter kent een sterke ’tongue in cheek’ aanpak die in deze film het beste tot zijn recht komt. Belial en zijn broer zijn twee van de merkwaardigste horrorpersonages ooit, die in Basket Case nog enigszins serieus moeten zijn, maar dat in de komische vervolgen compleet overboord gooien. Erg leuk is hier ook het gebruik van stop-motion. Typische, Troma-achtige New Yorkse 80’s horror.

21 Re-Animator – Stuart Gordon (1985)
Knotsgekke horrorfilm met een knipoog. Gordon heeft van het verfilmen van verhalen van H.P. Lovecraft zijn specialiteit gemaakt en Re-Animator is waarschijnlijk de beste van het stel. De tongue-in-cheek aanpak gaat nooit ten koste van de horror en dat is hetgeen wat deze film zo goed maakt. Zowel op het gebied van komedie als horror zoekt Re-Animator de grenzen op en dat maakt van dit Lovecraft-verhaal een altijd uitdagende film.

20 Near Dark – Kathryn Bigelow (1987)
Vampierenfilms had je in de jaren 80 in alle vormen en maten. Kathryn Bigelow had haar bijdrage met het dromerige Near Dark. Gedragen door een cast die grotendeels zo uit James Camerons Aliens komt gelopen (Lance Henriksen, Bill Paxton, Jenette Goldstein) en een heerlijke soundtrack van Tangerine Dream, is Near Dark een van de betere films in zijn soort. Hoogtepunt is de scène in de bar. ‘Fingerlicking good!’.

19 Halloween III: Season of the Witch – Tommy Lee Wallace (1982)
We zijn aangekomen bij de meest onbegrepen en onderschatte film ooit! John Carpenter had ooit het idee om na Halloween II een reeks films te produceren met Halloween als thema. Halloween III was hier de eerste uitwerking van en helaas ook de laatste. De reeks is doorgegaan waar deel II is opgehouden en zo staat Halloween III er inmiddels als een lelijk eendje tussen. Geen Michael Myers te bekennen en dat wordt door menigeen niet vergeven. Complete onzin, want Halloween III is een geweldig sfeervolle film, met muziek gecomponeerd door de meester zelf en een lekker macaber verhaal. Het Silver Shamrock deuntje is er overigens eentje dat je niet snel zult vergeten.

18 An American Werewolf in London – John Landis (1981)
Na een behoorlijk spannend en sfeervol begin begeven we ons midden in een film die een prettige balans heeft gevonden tussen horror en komedie. Regisseur John Landis heeft hier een neusje voor en dat komt goed tot uiting in deze film die wellicht de meest indrukwekkende transformatiescène ooit kent. Make-up artist Rick Baker laat ons de pijn voelen die het hoofdpersonage ondergaat, door de transformatie gedetailleerd te laten zien. Een geniale scène die deze film moeiteloos een plekje in deze top 25 geeft.

17 The Return of the Living Dead – Dan O’Bannon (1985)
Dan O’Bannon is een grote naam binnen het horror- en sci-fi wereldje. Niet enkel als regisseur, maar vooral als schrijver van films als Alien, Dead & Buried en Total Recall. Ook heeft hij meegewerkt aan de effecten voor Star Wars en was hij de rechterhand van John Carpenter in Dark Star. Als regisseur heeft hij zijn strepen verdiend met The Return of the Living Dead, een hilarisch punk- en zombiefestijn dat op erg komische een zombieplaag vastlegt. Erg grappig vooral is de tergend langzame transformatie die de twee hoofdpersonages ondergaan.

16 Friday the 13th: The Final Chapter – Joseph Zito (1984)
De Friday the 13th-reeks voert de boventoon wanneer het aankomt op de 80’s slasher. Haast alle delen zijn wel de moeite waard omdat ze gewoon doen wat een slasher behoort te doen, maar deel 4 blinkt hierin extra in uit. Alles is net een beetje meer in dit deel. Van de geweldige cast (Corey Feldman en Crispin Glover!) en het ultieme sfeertje, tot de brute kills en de meedogenloze Jason Voorhees, deze Friday heeft alles wat de serie zo erg de moeite waard maakt. Een klassieker.

15 Deliria – Michele Soavi (1987)
Deliria is net als de meeste Italiaanse horrorfilms ‘style over substance’. Het uitgangspunt is gewoon dat van een slasherfilm, maar Soavi weet het geheel mooi aan te kleden. Voorbeeld hiervan is de groteske openingsscène, maar ook de kills worden erg stijlvol in beeld gebracht. Beste stijlkeuze is echter de uitdossing van de killer. Een figuur met een grote uilenmasker op is er niet eentje dat je snel vergeet. Het tekent de film in positieve zin.

14 Strange Behavior – Michael Laughlin (1981)
Sommige films hebben zo’n bevreemdend effect op je dat ze nog dagenlang door je hoofd blijven spoken. Strange Behavior is zo’n film. Dankzij de muziekscore van Tangerine Dream en een uit de lucht gegrepen dansscène blijft deze semi-slasher nog dagenlang springlevend. Strange Behavior is half niet zo bekend als de rest van de films in deze lijst en dat is allesbehalve verdiend. Dit is verreweg een van de meest interessante slashers die er bestaat.

13 Hellraiser – Clive Barker (1987)
Clive Barker doet altijd meer dan gewoon een horrorverhaaltje schrijven en dat is te zien aan zijn eigen Hellraiser. Zelden zul je op zo’n bijzondere manier drama met horror vermengd zien worden als in deze Britse productie. Verlangen, bedrog en erotiek met een vleugje horror dat wordt bijgestaan door een stel Cenobites, onder leiding van Pinhead. Je moet het zien om te kunnen geloven. Zeer bijzonder en betoverend. Het is alleen jammer dat Barker beter kan schrijven dan regisseren.

12 Prince of Darkness – John Carpenter (1987)
De vijfde titel alweer uit het mooie filmjaar 1987 en de eerste Carpenter uit de lijst (Halloween III niet meegerekend). Prince of Darkness is op en top John Carpenter. Het bovennatuurlijke verhaaltje, de donkere toon, de magistrale muziek, Prince of Darkness heeft alles wat deze regisseur zo geliefd maakt. En toch is dit om onverklaarbare redenen niet een van zijn best gewaardeerde werkjes. Maakte Carpenter nog maar films die enigszins in de buurt komen hiervan.

11 The Fly – David Cronenberg (1986)
Fotorealistische special effects, wie kent ze nog? In tijden van gemakzucht en een overdaad aan digitale effecten is deze kunstvorm bijna vergeten. Er gaat toch niets boven latex, rubber en vooral veel slijm? The Fly is hier een schoolvoorbeeld van. Deze ‘Body horror’ en remake van Cronenberg kent zowel indrukwekkende als misselijkmakende special effects, die de aftakeling en transformatie van Jeff Goldblums personage moeten verbeelden. Eén van de betere remakes ooit.

10 Day of the Dead – George A. Romero (1985)
Iedereen kent de Dead-trilogie van George A. Romero en iedereen heeft het dan meestal over Night of the Living Dead of Dawn of the Dead. Onterecht, want Day of the Dead is minstens even goed als zijn twee voorgangers. De claustrofobische ondergrondse setting is de basis voor veel moois. Zo kent Day of the Dead een klassieke openingsscène en is de gore van meester Tom Savini misschien wel zijn beste werk ooit. De scène dat Rhodes uit elkaar wordt gerukt is geniaal. Onderschat werkje.

09 Friday the 13th – Sean S. Cunningham (1980)
Elke legendarische serie heeft zijn oorsprong en die van Jason Voorhees ligt in Camp Crystal Lake, in 1980. In dit jaar is misschien wel de bekendste horror franchise ooit begonnen. Sean S. Cunningham, geïnspireerd door Carpenters Halloween, heeft vrij baan gemaakt voor een ‘killing streak’ van dat jongetje dat ooit verdronk in het meer in Camp Crystal Lake en aan het moorden is geslagen. We zijn Cunningham daar eeuwig dankbaar voor.

08 The Fog – John Carpenter (1980)
Wie houdt er nou niet van enge spookverhalen? Wie van zulke verhalen rond een kampvuur geniet moet definitief bij Carpenters The Fog zijn. The Fog weet als geen ander een dergelijk sfeertje neer te zetten. Het verhaal dat zich afspeelt in een slaperig kustdorpje is geweldig en de begeleidende score van Carpenter zelf misschien wel de meest sfeervolle die je ooit zult tegenkomen. Uitermate sfeervolle en spannende horrorfilm. Vergeet a.u.b. de remake.

07 A Nightmare on Elm Street – Wes Craven (1984)
We hebben Pinhead, Chucky en Jason Voorhees al gehad, wat betekent dat de bekendste killer uit de filmgeschiedenis nog niet aan bod is gekomen. We hebben het hier natuurlijk over Freddy Krueger. Alles wat zijn naam droeg ging destijds als warme broodjes over de toonbank. Zijn eerste verschijning doet hij ook nog eens in een meesterwerk van jewelste. Het uitgangspunt is intrigerend en origineel en de sfeer is subliem. Daarnaast is het Elm Street deuntje tijdloos (waar is toch die instant herkenbare muziek tegenwoordig gebleven?) en voor de geïnteresseerden onder ons: deze film is ook nog eens het debuut van Johnny Depp.

06 Phenomena – Dario Argento (1985)
Nog voordat het de foute kant op ging met Dario Argento, kende hij ook in de jaren 80 een succesvol decennium. Opera en Tenebre horen tot zijn beste werken, maar welke film er werkelijk uit springt is Phenomena. Zo erg zelfs dat hij makkelijk met Suspiria kan concurreren wanneer we het hebben over de beste film van de Italiaanse meester. Het verhaal is een rommeltje, maar dat heeft Argento nooit tegengehouden een meesterwerk af te leveren. Zeer stijlvolle bovennatuurlijke Giallo.

05 Videodrome – David Cronenberg (1983)
David Cronenberg is een meester in het verbeelden van fysieke afbraak bij de mens. Dit gaat vaak gepaard met een sociaal kritische blik. Videodrome is hier het summum van. Dit is Cronenbergs kijk op de negatieve invloed die tv kan hebben op de mensheid en wat is die blik zwartgallig en surreëel. Videodrome barst van klassieke scènes en gore-effecten die niet snel van je netvlies zullen verdwijnen. De score van Howard Shore draagt bij aan de bizarre nasmaak die deze film achterlaat. Dit is Cronenbergs magnum opus.

04 The Evil Dead – Sam Raimi (1981)
Een klassieker afleveren met je debuutfilm; het is maar weinigen gegund. Sam Raimi deed dit in 1981 met een film die laat zien dat ook een stel studenten met weinig geld een geweldige film in elkaar kunnen flansen. Met liefde voor het genre en genoeg creativiteit kom je al een heel eind. The Evil Dead is hier misschien wel het beste voorbeeld van. Het is ongelofelijk wat Sam Raimi voor elkaar heeft gekregen met de middelen die hij voor handen had. Deze film is een dikke 80 minuten lang dynamiek en creativiteit. Ook is The Evil Dead de geboorte van cultheld Bruce Campbell. Een must voor elke filmliefhebber.

03 The Shining – Stanley Kubrick (1980)
Stanley Kubrick was onbetwist een genie. Ook was het een regisseur die moeiteloos verschillende genres aankon. Hij maakte er niet veel per genre, maar stuk voor stuk zijn het klassiekers in hun soort. Het horrorgenre heeft Kubrick verrijkt met deze verfilming van het verhaal van Stephen King. De openingscredits worden begeleid door een stuk muziek dat misschien het engste is wat je ooit zult horen en het zet direct de juiste toon voor de rest van de film. The Shining laat je geen moment los en toont Jack Nicholson in een superrol die je meeneemt op een waanzinnige trip. Het Overlook Hotel is het hotel uit je nachtmerries.

02 Cannibal Holocaust – Ruggero Deodato (1980)
Volgens velen is Cannibal Holocaust de meest schokkende film ooit. Dit heeft alles te maken met de echte dierenmoorden die hierin plaatsvinden en helaas alle (negatieve) aandacht opslokken. Gevolg hiervan is dat veel moois aan veel mensen voorbij gaat. Cannibal Holocaust is nergens een visueel meesterwerk, maar de algehele ‘feel’ van de film is enorm intens. Dit is vooral te danken aan de schitterende soundtrack, gecomponeerd door Riz Ortolani. Zijn muziek geeft bepaalde scènes zo’n bizarre en tegenstrijdige bijsmaak dat ze je slapeloze nachten kunnen bezorgen. Dit is waar horror om draait en Cannibal Holocaust is gewoonweg een van de beste horrorfilms ooit.

01 The Thing – John Carpenter (1982)
De derde film van John Carpenter in deze lijst en na met Halloween de nummer 1 positie van de Horror Top 25 van de jaren 70 te hebben veroverd, doet hij nu hetzelfde in de Horror Top 25 van de jaren 80 met The Thing. The Thing, een remake van The Thing From Another World, mag gerust een van de spannendste films ooit genoemd worden. Enorm claustrofobisch en met een geweldig uitgewerkte plot houdt deze film je aandacht elke seconde vast. We hebben het al eerder gehad over de geweldige fotorealistische special effects die gewoon waren in de jaren 80; The Thing laat zien waarom die zo geweldig zijn. Een film die op meerdere fronten meesterlijk genoemd mag worden en een waardige afsluiter is van deze Top 25.