Daniel Craig’s tour als MI6 agent James Bond eindigt na vijf films. Covid-19 stelde het einde van de rit flink uit maar nu kunnen we de afronding van de verhaallijn in 4K bewonderen. Of dit het einde van Craig’s Bond eer aan doet lees je in deze recensie.

Plot: In No Time To Die geniet Bond met Madeline Swann van zijn gepensioneerde leven in zonnig Italië. Al snel proberen mensen hem op te blazen, overrijden en neer te schieten (op zich niets nieuws) en leert hij iets over zijn grote liefde waardoor hij haar laat gaan en gaat zwelgen in zelfmedelijden op een tropisch eiland (op zich ook niets nieuws). Als blijkt dat SPECTRE nog actief is wordt Bond toch weer in actieve dienst getrokken (op zich… nou ja, je snapt wel waar ik heen wil) en er is een nieuwe slechterik op het toneel, Lyutsifer Safin.

Regisseur Cary Fukunaga krijgt het niet voor elkaar om de film boven Casino Royale of Skyfall uit te laten stijgen. Dit ligt niet aan de man zelf maar waarschijnlijk aan de beslissing om 5 schrijvers aan het script te laten werken en niets te schrappen. Zo wordt de 163 minuten durende film een opgeblazen wirwar van verhaallijnen met een matig tempo opgeleukt met sterke actiescènes vol humor en degelijk drama.

Rami Malek’s Bondvillain komt ergens halverwege de film opdraven met een flinterdun motief tot werelddominantie en is nergens echt dreigend. Zijn passieve en introverte persoonlijkheid past wel goed bij zijn rol als meestergifmenger maar er wordt te weinig mee gedaan waardoor hij volledig inwisselbaar wordt. Ook zijn geheime basis had veel meer mee gedaan kunnen worden. Nu lijkt het haast alsof Safin er later bij is bedacht om een sluitend eind te krijgen. Wat wel erg goed werkt zijn de vrouwen in deze Bond film. 007 Nomi is een fysieke verschijning die ook haar woordje bijheeft en haar mannetje staat tegenover Craig. Toch is de grootste verrassing Ana de Armas als groentje Paloma die met stip de beste actiescène heeft. Het gemak waarmee de humor en actie gemengd worden voelt ontzettend natuurlijk aan en ik hoop zeker dat haar personage een spin-off krijgt.

Uiteindelijk komt zo ongeveer iedereen uit de vorige vier films langs wat vooral de lange speelduur verklaart, maar No Time To Die had vooral baat gehad bij een gestroomlijnder script. Het einde van de film komt wel binnen en dat is dan wél te danken aan de schrijver(s). Uiteindelijk is No Time To Die een passend afscheid aan Craig als Bond, al had het wat compacter gekund. Zijn 007 was net zo iconisch en eigen als die van Connery en heeft het personage voor een nieuwe generatie neergezet. Het is de eerste keer dat we afscheid kunnen nemen van een Bond acteur alvorens hij wordt gerecast en dat alleen is al reden om de film te kijken maar ook de groei die het personage heeft doorgemaakt in de vijf films is prachtig om te zien. No Time To Die is niet de beste Bondfilm, maar wel een bijzondere, met de standaard formule ingrediënten maar ook een aantal vernieuwende elementen.

De UHD 4K schijf heeft een ontzettend scherp beeld. De combinatie van 35mm, 65mm en IMAX camera’s zijn gemasterd in een 4K Digital Intermediate. Vanaf de spectaculaire opening in Italië zien we de kleinste oneffenheden in de wegen en de roest op de bouten van de bruggen. De HDR10 zorgt voor een geweldig scala aan kleuren, De oranje en sepia tinten in de achtergrond en de blauwgroene belichting op de voorgrond zorgen voor een dynamisch beeld. De scènes met Safin hebben dan weer arctische blauwtonen die overeenkomen met zijn kille, berekenende karakter. Nog niet zo lang geleden zag ik de Dune (Villeneuve) 4K schijf en dacht dat de beste schijf van 2022 al binnen was, maar met deze release wordt het een nek aan nek race.

Zo ook de Atmos track. Je valt van het ene in het andere moment met een zeer grote ‘wow factor’. Het begint al met de aanzwellende score van Hans Zimmer die de voorste speakers pakt en dit vasthoudt tot het einde. De actiescènes zijn geweldig met als uitblinker die in het Noorse bos. Mocht je in het bezit zijn van een Atmos installatie is dit de scène die je laat horen om iedereen jaloers te maken. Toch blijft de dialoog te allen tijde goed verstaanbaar. Ook boven het geweld uit ontgaat je niets door de geweldige midden en hoge frequentie mix. De lage tonen zijn ook stevig maar niet te hard.

De extra’s vallen wat tegen. Nu is dat een terugkerend euvel op 4K schijven maar een film als deze had wel wat meer diepgang in de extra’s kunnen stoppen. We krijgen vier korte stukjes over actiescenes en de filmlocaties en een retrospectief van drie kwartier over Daniel Craig’s Bond.

Al met al is No Time To Die een onverwacht einde aan de moderne invulling aan James Bond. De slechterik had sterker gekund, de speeltijd had wat minder gekund, toch is het een bevredigend einde aan de vijf speelfilms durende verhaallijn. De matige extra’s wegen niet op tegen het geweldige beeld en geluid van de 4k schijf en dit zorgt ervoor dat iedere zichzelf respecterende cinefiel met een goede setup deze schijf in de videotheek moet hebben staan.