Klimaatverandering is een van de hot topics van de laatste jaren. Niet heel gek natuurlijk, aangezien  de Tunberg’s  en Gore’s je er om de dag aan herinneren.  Nu is er 2067, een sci fi film  van visual effects supervisor maar nu ook schrijver/regisseur Seth Larney. De hoes doet zijn best om zoveel mogelijk titels te noemen waar het zich mee zou kunnen meten. Van Avengers: Endgame naar Bladerunner en zelfs Walkabout wordt genoemd. Dit wekt enige verwachtingen op, maar kan de film deze ook waarmaken?

Plot: Stel je voor,  het is het jaar 2067. Door de klimaatveranderingen verdwijnen alle bossen en ook de zeeën verliezen hun alg. Zuurstof wordt steeds schaarser door overbevolking en ontbossing waardoor een synthetische variant moet worden ontwikkeld. Echter wordt deze nagemaakte zuurstof slecht opgenomen door het lichaam met een vervelende fatale ziekte tot gevolg. Ethan Whyte is arbeider in de onderhoudsploeg die de kernreactor van de laatst bewoonde stad ter wereld draaiende moet houden. Criminaliteit viert hoogtij en de mensheid staat op het punt uit te doven als een opbrandende kaars. Dan wordt Ethan ontboden op het kantoor van de CEO van een techgigant. Er is namelijk een machine ontwikkeld die dingen naar de toekomst kan sturen. Bij de eerste test kwam er echter een bericht  terug uit het jaar 2474 : “SEND ETHAN WHYTE”.  Er is dus nog een toekomst voor de mensheid, maar om erachter te komen  hoe ze het hebben overleefd zal Ethan moeten gaan kijken. Er is nog nooit iemand door de machine gegaan en dan is er nog het punt dat ze geen idee hebben hoe Ethan weer terug kan keren.

2067 ziet er visueel fantastisch uit. De toekomst ziet er grauw en vuil uit, precies wat je verwacht van een dystopie. In de toekomst van de toekomst  heeft de natuur het industriële weer overwonnen  en ook hier ziet het er gelikt uit. Larney’s verleden als visual effects supervisor werpt hier zijn vruchten af. De dialogen laten echter wel te wensen over. Kodi Smih-McPhee en Ryan Kwanten moeten de film dragen, echter komt het nergens erg geloofwaardig over ondanks de inspanning van beide acteurs. Deborah Mailman speelt de CEO, maar doet dit als een robot die een autocue opdreunt. Mede hierdoor missen de dramatische scènes de geloofwaardigheid die de film wel nodig heeft. Het idee achter de film is fantastisch en de mysteries die zich gaande weg ontvouwen houden je in de ban van het verhaal maar door het matige script word je steeds uit de film gehaald.

2067 is een low budget film,  maar de regisseur haalt er visueel alles uit. Dit maakt het matige script beter te behappen, maar er had meer in gezeten. Toch is het een leuke film voor fans van tijdreis/dystopische films. Dus kijk 2067 en werk aan je carbon footprint!