In het stoffige Asteroid City worden niet alleen mensen bezocht door buitenaards leven, maar nemen wolken ook de vorm aan van paddenstoelen. Snap je het idee? Atoombommen, paddenstoelen. Maar laat me je vertellen, ‘Asteroid City’ is geen doorsnee Hollywood-blockbuster. No sir, dit is namelijk een Wes Anderson-film – je weet wel, kleurrijke paletten, symmetrische cinematografie, dat soort dingen. Maar de vraag is natuurlijk: is it any good?

Plot: Het is 1955, en we bevinden ons in het stoffige woestijnstadje genaamd Asteroid City. Een oorlogsfotograaf, een actrice en een paar astronomiegekkies komen hier bijeen om de ruimteverkenning en astronomie te vieren tijdens het Junior Stargazer-conventie. In het begin loopt alles soepel, totdat ze bezoek krijgen van (vriendelijk) buitenaards leven. De oorlogsfotograaf (gespeeld door Jason Schwartzman) heeft er een foto van gemaakt, en nog een goede ook! De regering wil dit buitenaardse bezoek liever geheim houden, maar de jonge astronomen zijn vastberaden om het te delen.

Net zoals in Wes Anderson’s voorgaande film, ‘The French Dispatch’, probeert hij van verschillende verhalen één geheel te maken. Laat me het uitleggen. Als kijkers volgen wij de vertelling van het toneelstuk genaamd ‘Asteroid City’ – dit wordt in zwart-wit weergegeven. Naast deze vertelling volgen wij ook het toneelstuk zelf – ben je nog wakker? Hang in there. Want in dit toneelstuk vinden er nog meer verhalen plaats. Zo heb je bijvoorbeeld het verhaal tussen de oorlogsfotograaf en de actrice, of het verhaal van de astronomiegekkies die de planeet van het buitenaardse wezen proberen te ontrafelen. Best ingewikkeld allemaal, kan je begrijpen.

En ik zou net zoals iedereen kunnen schrijven over de prachtige cinematografie en de sterrencast met bijna heel Hollywood. Maar ik ga gewoon direct to the point komen. De dingen kloppen, maar ‘Asteroid City’ is niets nieuws. Tuurlijk, de film is vermakelijk zolang het duurt, maar het lijkt alsof Wes Anderson zijn hele carrière dezelfde soort films gaat maken. Een andere filmregisseur die hier ook om bekend staat is Yasujiro Ozu. Maar het verschil tussen deze twee is dat Ozu zichzelf met iedere film verbeterde, terwijl Wes Anderson op één niveau blijft. Hij staat nu eenmaal bekend om zijn kenmerkende stijl en dus is het moeilijk om iets anders op tafel te brengen, gok ik.

En begrijp me niet verkeerd, ‘Asteroid City’ is vermakelijk, maar gewoon niets bijzonders. Als je films als ‘The Grand Budapest Hotel’ al hebt gezien, hoef je eigenlijk niet naar ‘Asteroid City’ te gaan. Mijn punt is: je hebt ‘Asteroid City’ al gezien, zonder ‘m daadwerkelijk gezien te hebben. Dingen zoals één geheel vormen en/of een duidelijk verhaal hebben laat Wes Anderson hier achterwege. Voor mij is dat geen probleem, ik heb ervan genoten zolang het duurde. Want ik bedoel, wie vindt het nou een straf om twee uur lang naar het acteerwerk van deze sterrencast te kijken? Maar goed, de film is totaal niet meeslepend, soms een tikkeltje saai, maar bovenal vermakelijk. Check it out.