Dark Tower heeft niets te maken met de bekende boekenreeks van Stephen King, maar is een horrorfilm uit 1989. Vinegar Syndrome heeft ervoor gekozen deze titel te redden uit de obscuriteit, maar zoals wel vaker rijst de vraag: is het dat waard?

Plot: Als een glazenwasser zijn dood vindt aan het einde van een val zorgen de mysterieuze omstandigheden rond het ongeval voor een inspectie van de veiligheid. Dennis Randall (culticoon Michael Moriarty) is een veiligheidsinspecteur en tevens paranormaal begaafde die poolshoogte komt nemen. Al snel blijkt de flat een thuis te bieden aan een bovennatuurlijke entiteit met een hekel aan mensen. Uiteraard volgen meer bizarre ongelukken en zoekt Randall hulp bij een parapsycholoog.

Dark Tower heeft een moeizame productie gekend. De oorspronkelijke regisseur Ken Wiederhorn (Shock Waves, Return of the Living Dead Part II) werd van het project afgehaald en vervangen door Freddie Francis (Tales From The Crypt, Dracula Has Risen From The Grave). Hierdoor wordt al snel duidelijk waarom de film zo van de hak op de tak springt. Het zijn in feite twee films die door elkaar gemonteerd zijn. Acteurs verdwijnen spontaan om later ineens weer op te duiken, er worden stand-ins gebruikt en het algehele tempo van de film is zo traag dat er eigenlijk niets noemenswaardig in gebeurt. Nu heb ik geen moeite met een goeie slowburner, maar als de film zo traag gaat dat je het gevoel hebt al drie dagen naar het scherm te zitten turen en dan ook nog eens geen degelijk einde krijgt blijf je toch behoorlijk onvoldaan achter.

De opzet van de film heeft echt wel potentie, maar als zelfs Michael Moriarty je film niet kan redden zit er toch echt iets goed fout. Er bestaat een Fangoria uit 1988 met foto’s van speciale effecten die niet in de film terugkomen, wat jammer is, want de stills zien er veelbelovend uit.

Vinegar Syndrome heeft wel een meer dan degelijke release gebracht met een prachtige 2k upgrade. De 35mm interpositief is opnieuw gescant en gerestaureerd voor een 1.85:1 presentatie. De kleuren komen er goed uit en al zit er behoorlijk wat grain in draagt dit bij aan het filmische gevoel.

De 1.0 DTS-HD MA mix zorgt voor degelijk geluid zoals het bedoeld is. De geluidseffecten komen goed over en de dialogen klinken helder, met een lichte echo voor de vele innerlijke monologen die de film rijk is.

Qua extra’s valt deze release wat tegen, maar aan de andere kant is het al knap dat er nog iets is gevonden voor een film die door de makers aardig wordt verguisd. VS heeft een Stills Gallery en een interview met de SFX maker.

Dark Tower is geen hoogvlieger en zelfs voor liefhebbers van het genre links te laten liggen. Als je een echte die hard spookhuis liefhebber bent kan je hem een keer proberen maar ook als je er voor kiest om deze titel niet te zien zal je er niet veel aan missen.