Je zou denken dat na al het superheldengeweld van de afgelopen 10 jaar alle superhelden wel aan de beurt zijn geweest. Think again!

Het bestand van de grote comic uitgevers DC en Marvel is enorm en stopt niet bij Spiderman (Marvel) en Batman (DC). Natuurlijk is het wel de vraag of het grote publiek hier op zit te wachten. Want hoe je het wendt of keert, de lezers van comics is dalende. Dat is een pijnlijke constatering voor een liefhebber zoals ik. Ik zie het aantal comic book stores in Nederland al jaren dalen, en als je de verkoopcijfers van bijvoorbeeld de jaren 90 naast die van nu neerlegt dan lijkt het net alsof de comic book industrie in een crisis zit waarbij de huidige Corona crisis verbleekt.

En toch is het ook weer niet zo erg. De tekenfilm en vooral de filmindustrie die gebruik maakt van de personages uit mijn geliefde papieren boekjes doen het goed. Wat zeg ik? Enorm goed! Op het moment van schrijven is door het opnieuw uitbrengen van Avatar (2009) in China de film weer met de meest succesvolle aller tijden. Daarvoor stond Avengers: Endgame daar met bijna 2.5 miljard euro aan inkomsten. Ik zeg het nog maar even een keer: 2.5 MILJARD EURO!

Het succes van de Avengers films wilt echter niet zeggen dat het allemaal maar makkelijk scoren is. Vooral als het gaat om de minder bekende superhelden. Want wie heeft ooit eerder gehoord van Elasti-Girl, Robotman, Crazy Jane, Cyborg en Negative Man? Voor het grote publiek onbekenden, maar ook voor veel comicliefhebbers toch niet hele bekende namen. Alleen Cyborg geniet enige populariteit door o.a. de Justice League film en de Teen Titans Go! tekenfilm. Allen behoren zij tot een groep superhelden die wij Doom Patrol mogen noemen. De helden van Doom Patrol hebben niet op een of andere magische wijze of bij geboorte hun krachten gekregen, maar vaak per ongeluk. Noch worden zij vanwege hun krachten gewaardeerd door de samenleving. Gelukkig is daar Chief die hen onder zijn hoede heeft genomen en hen een huis biedt in zijn landhuis. Nu zal je vast denken: “Dat klinkt erg als Professor X en zijn X-men”. Dat klopt, maar daar houdt de vergelijking dan ook op.

Doom Patrol is anders en speelt vooral niet op ‘safe’. In alles valt Doom Patrol meer in het rijtje van twee andere zeer populaire comic book tv-series: The Boys en The Umbrella Academy. Alle drie zoeken zij het randje op, zijn humoristisch, maar combineren dat ook weer met grof geweld. Ze schuwen ook geen hedendaagse maatschappelijke kwesties en laten de kwelling van het hebben van superkrachten ook goed zien. Toch gaat Doom Patrol een andere weg op door vooral de nadruk te leggen op het absurde.

Het eerste seizoen was echt een welkome afwisseling in vergelijking met andere series, al is het wel een van de minder bekeken tv-series van dit moment. Zonde, want hoewel het eerste seizoen soms wat langzaam overkwam en door het absurde soms ook niet helemaal goed te volgen, gaat in het tweede seizoen alles gelukkig een stuk beter.

In het tweede seizoen heeft de groep zich zo’n beetje neergelegd bij de waarheden rond hun leider Chief. Het leven gaat tenslotte door en hoewel de geschiedenis niet heel fraai is heeft door blijven janken geen zin. Ze krijgen gezelschap van Dorothy. Dorothy is de dochter van Chief en heeft de gave om haar denkbeeldige vrienden te transporteren naar de werkelijkheid. Dat klinkt grappig, maar dat brengt ook nare figuren naar boven die zij niet altijd onder controle heeft. Crazy Jane, de vrouw met een persoonlijkheidsstoornis, ontwikkelt een vriendschap met Dorothy. De twee bijzondere figuren lijken het goed te kunnen vinden met elkaar, tot Dorothy’s gaven daar op een vervelende manier een einde aan lijken te maken. Niet veel later zal Jane hierdoor een bijzonder nare ontdekking doen die haar leven voorgoed zal veranderen.

Een heel seizoen van Doom Patrol onder woorden brengen is alsof je het Oude Testament probeert samen te vatten in één korte beschrijving. Het tweede seizoen van Doom Patrol mag dan korter duren dan het vorige (9 afleveringen in plaats van 15), de verhalen zijn diverser maar ook meer absurder. Het pakt allemaal ook nog eens erg goed uit. Had je misschien het idee dat sommige personages in het eerste seizoen niet echt tot bloei kwamen, seizoen 2 maakt dat helemaal goed. Een personage als Crazy Jane, gespeeld door de voortreffelijke Diane Guerrero, vond ik in het eerste seizoen een beetje matig. Nu is het een van mijn favoriete personages. Robotman (Riley Shanahan) krijgt ook meer ruimte en ontwikkelt zich als een personage waar je enorm om kan lachen. Voormalig 007, Timothy Dalton, komt wat minder op de voorgrond in dit seizoen, maar weet door zijn liefde en zorg voor zijn dochter Dorothy een stuk beter onze gevoelens voor hem te versterken. De meest welkome aanvulling van dit seizoen is ook echt Dorothy (Abi Monterey) die met haar bijzondere krachten en uitzonderlijke uiterlijk een vast plekje binnen de serie zou moeten krijgen. Ik zeg “zou moeten” en het gaat ook vast wel gebeuren want seizoen 3 is begin dit jaar begonnen met filmen.

Er is nog wel een minpuntje te noemen over dit seizoen en dat is de laatste aflevering. Zoals ik al eerder had gezegd bestaat dit seizoen uit 9 afleveringen. Dat hadden er echter 10 moeten zijn, ware het niet dat er begin vorig jaar een zeker virus de wereld in zijn macht kreeg. Het opmerkelijke is dat die laatste aflevering nooit is afgemaakt maar dat er wel voor gekozen is om de afleveringen die wel af waren maar gewoon uit te zenden. De serie voelt daarom ook niet ‘af’. Ik denk dan ook dat we wel van geluk mogen spreken dat de serie een derde seizoen krijgt. De kijkersaantallen vallen toch een beetje in het niet in vergelijking met die van The Boys en The Umbrella Company, laat staan Disney’s Wanda Vision (al gaat het daar niet over een team). Toch verdient Doom Patrol echt meer aandacht. Hoe vaak kan je zeggen dat je naar een superheldenserie hebt zitten kijken waar een orgie in voorkomt die zich qua seks kan meten met een gemiddelde aflevering van Game of Thrones?