Na even een korte kijk op IMDb werd ik gewezen op het feit dat Mad Max: Fury Road een film is van bijna 10 jaar geleden. 10 jaar! Waar blijft de tijd?! Ik was nooit een grote Mad Max fan tot Fury Road. In tegenstelling tot de meeste fans hield ik juist erg van het derde deel in de reeks: Beyond Thunderdome, de film die door de meeste fans wordt gezien als de slechtste. Er zit bij mij natuurlijk weer een nostalgische factor die een rol speelt bij die film. Natuurlijk kwam de film uit terwijl ik als kind veel naar MTV keek en daar de clip van Tina Turner’s ‘We Don’t Need Another Hero’ vaak voorbij zag komen met daarin beelden van de film. Thunderdome krijgt daardoor voor mij iets magisch waar ik naar verlangde. Daarnaast was mijn moeder fan van Tina en als het nummer weer voorbij kwam deed zij zelf het volume even iets omhoog. Momenten die je moet koesteren. Fury Road was, zoals Amerikanen dat ook zo mooi zeggen: “A whole different ball game”. Zonder ook maar een beetje uitleg word je daar gelijk in het diepe gegooid en beleef je een achtervolging van jewelste. Pas na een minuut of 40 krijg je even een adempauze. Niet dat ik die nodig had, ik wilde al gelijk meer.

Dat 9 jaar later Furiosa: A Mad Max Saga uitkomt is enigszins opmerkelijk omdat het voor het eerst in 45 jaar is dat George Miller niet zijn het personage Max Rockatansky de hoofdrol laat vertolken in zijn post apocalyptische wereld, maar het personage uit Fury Road dat eerlijk gezegd ook een stuk interessanter bleek dan Max zelf. Alleen pakt dat nu ook goed uit? Laten wij daar eens naar gaan kijken.

Plot: De tienjarige Furiosa leeft met haar gemeenschap vredig in ‘The Green Place’, een plek waar mensen zich kunnen bezig houden met landbouw te midden van een door een catastrofe getroffen wereld. Ze zijn wel op hun hoede voor buitenstaanders, want het is een eet of gegeten worden wereld buiten hun gemeenschap. Het lot zit de gemeenschap niet mee. Furiosa wordt ontvoerd door een motorbende en haar moeder zet de achtervolging in. Furiosa komt terecht bij Dr. Dementus, de leider van de motorbende. De bevrijding van Furiosa mislukt en de moeder van Furiosa wordt bruut vermoord. Fursiosa zweert wraak, maar zij beseft ook dat het nog jaren kan duren voordat zij sterk genoeg is om haar moeder te wreken.

Mad Max Fury Road is een film die moeilijk is te evenaren. Ik heb de film uiteindelijk 5 keer in de bioscoop bekeken, en mocht de kans zich voordoen, dan zou ik de nóg een keer daar kijken. Zo goed vind ik die film. Fury Road mag dan ook gerust misschien wel de beste actiefilm van de laatste 10 jaar genoemd worden. Een lastige taak dus voor Miller om dat te evenaren. En toch doet hij dat, voor ongeveer 80%. Furiosa is een herhaling van zetten. Het wereldje is hetzelfde, de opzet zo goed als gelijk, alleen dan zonder Max en met een hoop meer green screen, althans, zo voelde dat.

Furiosa mag best een onnodig vervolg genoemd worden. Miller doet in feite Fury Road dunnetjes over, maar als liefhebber van ‘Mad Max 4’ is dat natuurlijk geen straf. Anya Taylor-Joy neemt de rol van Charlize Theron over en doet dat verrassend genoeg erg goed. Op de een of andere manier heeft Taylor-Joy ook meer een gezicht dat past bij de post-apocalyptische wereld van Furiosa. Of dat een compliment is laten we in het midden. Chris Hemsworth in make-up werkt eigenlijk bijzonder goed. Je loopt op deze manier minder de kans om een soort van ‘Thor meets Mad Max’ te krijgen. Wel wordt de humor die zijn personage met zich meebrengt iets teveel geforceerd op momenten.

Furiosa is uiteindelijk een zeer degelijk vervolg geworden op Fury Road. Niet zo goed, maar zeker vermakelijk genoeg voor de liefhebber. Of George Miller er nog een film achteraan moet plakken lijkt mij echter geen goed idee. De kracht van de Mad Max reeks is de relatieve diversiteit in de films. Deel 3 is heel anders dan de eerste twee delen en Fury Road sloeg echt een totaal andere weg weer in. Ik denk dat wij zo een mooie reeks hebben die geen zesde deel nodig heeft.