Ik weet nog goed hoe ik de première van Ghostbusters: Afterlife, in november 2021, ervaarde. We kwamen net een beetje uit lockdown en iedereen had wel even behoefte aan een feestje. Ik waande mij tussen allemaal influencers en artiesten waar ik nog nooit van had gehoord, maar gelukkig waren er ook leden van de GBDD, de Ghostbusters Dutch Division, die ,gekleed in Ghostbusters kostuum, inclusief Proton Packs, al jaren bij iedere Con aanwezig zijn en waar ik altijd wel een beetje happy van word. Zoals verwacht was Afterlife gevuld met een flinke portie nostalgie, wat ook wel werd verwacht en wat ik ook wel fijn vond, maar het zat het verhaal ook in de weg. Ik hoopte dat de film een succes zou worden zodat wij een vervolg zouden krijgen in New York. Dat was eigenlijk ook wat ik het meest mistte aan Afterlife, en de film suggereerde ook dat het volgende avontuur daar zou plaatsvinden, maar dan moest de film wel een succes worden. Gelukkig werd het dat en kunnen wij nu naar Ghostbusters: Frozen Empire!

Plot: De Spenglers hebben na hun avontuur in Oklahoma hun intrek genomen in de New Yorkse brandweerkazerne waar hun vader en opa Egon zijn gloriedagen als Ghostbuster heeft doorgebracht. Ze houden zijn naam eer aan door ook het spokenjagen op te hebben gepakt, maar zij komen in de problemen met de burgemeester die, na de zoveelste ravage, helemaal klaar is met onze spokenjagers. Niet alleen de burgermeester is een probleem voor de Spenglers. De kluis waar de spoken in worden opgeborgen zit prop, maar dan ook prop vol. Als er niet snel een ander toekomen wordt gevonden voor de spoken dreigt deze te ontploffen. Phoebe, Egon’s kleindochter, worstelt ondertussen met haar gevoelens. Omdat zij nog te jong is mag zij van de burgemeester geen spoken meer jagen, maar ook worstelt zij met haar plek binnen het gezin. Wanneer aan haar een meisjes spook verschijnt lijkt zij daarin een vriendin te vinden waar zij zo’n behoefte aan heeft, maar toeval bestaat niet. In de occulte boekwinkel van Ray Stantz wordt een opvallend voorwerp binnen gebracht die direct de aandacht krijgt van Ray. Het blijkt een antieke spokenval van meer dan 100 jaar oud en deze is ook gevuld met een spook. Hij besluit het nader te gaan onderzoeken, want hij wil wel eens weten wat er precies in deze val zit, maar of dat zo verstandig is..

Ik hoor jullie denken: “Johan, wat heb je het verhaal van Ghostbusters: Frozen Empire slordig opgeschreven. Het lijkt wel alsof je de synopsis voor vier verschillende verhalen hebt gegeven.” Nou, daar hebben jullie helemaal gelijk in! Het is slordig, en het lijkt ook wel alsof ik het heb over vier verschillende verhalen, maar dat is ook precies wat er in Ghostbusters: Frozen Empire gaande is. De film zit propvol verhaallijnen en barst, net als de spokenkluis, bijna uit zijn voegen. De film wilt zoveel mensen bedienen, en in plaats van harde keuzes te maken wilt het er voor iedereen zijn, maar helemaal geslaagd is dat niet en lijkt er weinig geleerd te zijn van de kritieken die Afterlife kreeg in 2021.

Buiten de verhaallijnen heeft Frozen Empire ook nog wat andere problemen. Wie de poster van de film ziet merkt al snel op dat er wel heel veel mensen op staan. Zo hebben wij de overgebleven Ghostbusters uit de eerste 2 films, maar ook veel personages uit Afterlife. Daarnaast worden er ook nog nieuwe personages toegevoegd. Het is veel, veel te veel. Het doet je dan ook afvragen waarom sommige personen uit Oklahoma nu ineens ook in New York opduiken bijvoorbeeld. Waren zij niet gewoon bijfiguren die leuk, of semi-belangrijk waren voor de Spenglers daar, maar waarom zijn zij meeverhuisd naar new York. Zo zien wij Podcast, een van de leukste figuren uit Afterlife, maar wat doet die nou in New York? Of Lucky, het vriendinnetje van Trevor in Oklahoma. Hier is zij ineens betrokken bij het onderzoekscentrum naar spoken. De hele film vroeg ik mij af: ‘Wat doe jij daar nou weer?’ Het wordt allemaal niet uitgelegd. Of misschien was dat wel zo, maar is het een van de vele dingen die uit de film zijn geknipt. Wie de trailers heeft gezien zal opvallen dat in die trailers stukken zitten die niet uiteindelijk in de film terecht zijn gekomen. Dat er hevig geknipt is in de film valt ook op door het ineens plotseling opduiken van bepaalde personages in enkele scenes. Je zit dan echt van: ‘Hey! Jij ook hier?’ Dat gebeurt meer dan eens in Frozen Empire en het is vaak te opvallend om te negeren.

Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee, dat nou ook weer niet. Frozen Empire kijkt lekker weg , sommige scenes zijn ook spannend en de special effects zien er goed uit. Ook is het veel meer een Ray Stantz film geworden. Ik heb het nooit zo op gehad met Dan Aykroyd als Ray, maar hier straalt hij warmte en plezier uit. Datzelfde geldt ook voor Ernie Hudson als Winston, maar die heeft wederom te weinig screentime. Wat Bill Murray nog doet in de Ghostbusters films is mij een raadsel. De man straalt zo weinig interesse uit naar het materiaal. Als je geen zin in iets hebt, doe het dan ook niet en blijf thuis.

Al met al is Ghostbusters: Frozen Empire een vermakelijk rommeltje, maar mochten er nog meer films komen, en die komen er vast, focus op een beter script en kies nu eindelijk eens om de oude cast met rust verder te laten. Tussen al dat talent, voor en achter de schermen, zit genoeg om een betere Ghostbusters-film af te leveren. Daar ben ik van overtuigd.