Recensie: Hellraiser: Bloodline (Kevin Yagher, Alan Smithee)

In dit vierde deel van de Hellraiser franchise krijgen we de origine van de puzzelbox en diens maker te zien.

Plot: In het Frankrijk van 1796 laat een welgestelde man een puzzeldoosje maken waarmee hij een demon wil oproepen die hem vervolgens moet gehoorzamen, en dat lukt hem in de vorm van Angelique. Alleen had hij geen rekening gehouden met het verraad van zijn bediende die hem vermoord en de Angelique als slaaf neemt. De speelgoedmaker die het doosje gemaakt heeft krijgt echter spijt en probeert de puzzeldoos terug te stelen. We springen naar het jaar 1996. Een nazaat van de speelgoedmaker staat op het punt zijn nieuwste kunstwerk bekend te maken, gebaseerd op de oude puzzeldoos. Angelique ziet in dat dit kunstwerk een poort naar de hel kan openen en komt natuurlijk naar de première. Wat zij niet weet is dat haar plaats in hel inmiddels is ingenomen door de Cenobite Pinhead. Pinhead wordt weer bevrijd, maakt wat nieuwe Cenobites en heeft dit keer z’n hond ook mee genomen. Weer een sprong in de tijd naar 2127. Een volgende nazaat van de speelgoedmaker heeft een ruimtestation gebouwd die de Cenobites voor eeuwig moet vangen en vernietigen.

Je leest het, het verhaal van Hellraiser: Bloodline even beschrijven valt niet mee. Het springt nogal van de hak op de tak en dat zie je in de film ook terug. Het originele script bleek veel te ambitieus voor het beschikbare budget en een studio die zich er tijdens het filmen mee ging bemoeien hielp ook niet mee. Regisseur Kevin Yagher had een totaal andere film voor ogen dan de studio die vooral veel meer Pinhead wou terwijl het script zich veel meer op de andere personages richtte. Na nog meer budget cuts en een edit van 82 minuten, zo’n 30 minuten korter dan die van de regisseur, hield hij het voor gezien en liet zelfs zijn naam schrappen. Wat niet alleen zorgde voor de Alan Smithee credit, maar ook voor re-shoots en nieuwe scenes. Het resultaat is dan ook een zeer onsamenhangende film die nergens aanvoelt als een Hellraiser film.

Dat Bloodline niet aanvoelt als een Hellraiser-film is jammer want sommige ideeën voor Bloodline zijn lang niet slecht! Een generaties overstrekkende strijd tegen de Cenobites klinkt niet zo slecht en zo blijkt uit enig leeswerk dat er ook veel meer een strijd om de leiding in de hel tussen de oude demon Angelique en Pinhead zou moeten zijn geweest. Ook wordt gesuggereerd dat Pinhead heeft gezorgd voor hel op aarde maar dat krijgen we nooit te zien. De enige beelden die wij zien in de toekomst zijn die op het goedkoop ogende ruimtestation.

Sfeer zoals die in de eerste twee films is ver te zoeken en Bloodline voelt gewoon aan als een bijeengeraapt zootje. Nergens kom je ook maar enigszins in het verhaal en zelfs wat ‘leuke’ bloederige scenes met Pinhead blijven uit.  En wat doet Pinhead in godsnaam met een Cenobite hond?

Ik keek deze keer de workprint versie die je op Youtube kunt vinden. Deze zou dichter bij de visie van Kevin Yagher moeten komen, maar ook deze versie is gewoon niet goed (en je moet het ook doen met sub VHS kwaliteit scenes zonder special effects). Het is geen wonder dat dit de laatste Hellraiser film was die ook in de bioscoop uit zou komen want na dit deel zijn er vast veel fans afgehaakt.

Rating
  • 3/10
    Hellraiser: Bloodline - 3/10
3/10

Samenvatting

Sfeer zoals die in de eerste twee films is ver te zoeken en Bloodline voelt gewoon aan als een bijeengeraapt zootje. Nergens kom je ook maar enigszins in het verhaal en zelfs wat ‘leuke’ bloederige scenes met Pinhead blijven uit.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.