Ruim 10 jaar werd er al gesproken over een remake of een reboot van de franchise die na de eerste paar films louter werden gemaakt voor de 5 euro bak bij de Free Record Shop. Niet dat daar wat mee mis is trouwens. Zo nu en dan heeft iedereen zin in pulp. Maar bij de fans van het eerste uur bleef een hardnekkig verlangen dat ook hun geliefde franchise opnieuw zou mogen beginnen. Dat is opvallend aangezien de meeste liefhebbers van een klassieke horrorfilm een remake of reboot vaak op voorhand al verguizen. Zoals jullie misschien in onze recensies van de eerdere Hellraiser-films hebben kunnen lezen werd de serie alsmaar slechter en was na het vertrek van Doug Bradley als Pinhead het einde helemaal zoek. De laatste twee leken wel op van die films die je wel eens voorbij ziet komen op YouTube of Facebook waarbij enthousiaste cosplayers de hoofdrollen spelen. En zoals dat dan vaak gaat, alleen zij vinden dat zij geweldig werk hebben afgeleverd, maar verder niemand. Maar nu is het eindelijk zover, er is een nieuwe Hellraiser-film waarbij men de gehele franchise wilt gaan herschrijven. Met nieuw talent in de vorm van David Bruckner in de regiestoel, een meervoud van het budget waar de vorige delen het mee moesten doen en een nieuwe Pinhead gespeeld door Jamie Clayton.

Plot: Riley is een ex-verslaafde die haar leven op de rails probeert te houden. Ze heeft een vriendje, Trevor, die ook ex-verslaafde is en waarmee ze veel tijd doorbrengt. Ze deelt haar woning met haar huisgenote Nora, haar broer Matt en zijn vriend Colin. Matt moet vaak inspringen om de huur te betalen, want het lukt Riley niet om een baan vast te houden. Trevor heeft wel een idee waarmee zij geld kunnen verdienen. Als bezorger van pakketten heeft hij ook een kist moeten bezorgen in een pand waar niemand het persoonlijk heeft aangenomen. Het was behoorlijk zwaar en hij verwacht dat er iets waardevols in zit. Samen besluiten ze naar dat pand te gaan en de inhoud van de kist te stelen. De inhoud valt echter wat tegen. Ze vinden een kluis in de kist en weten deze open te breken. Daarin ligt een opvallende kubus, maar ze hebben geen idee wat het is. Op een avond besluit Riley er een beetje mee te gaan spelen waarbij de kubus verandert van vorm. Er schiet er een scherp stuk uit dat haar net niet weet te snijden. Maar dat is niet het enige waar Riley voor moet oppassen. Voor haar verschijnen een paar figuren waarbij de huid zwaar is toegetakeld. Het zijn de Cenobites en zij vragen Riley om iemand aan hen te offeren.

Hellraiser van David Bruckner kwam uit op 7 oktober bij het Amerikaanse Hulu, maar verscheen ook bij Disney+ in diverse Europese landen, vreemd genoeg niet bij de Nederlandse. Nu kan je veel vragen van Nederlandse horrorfans, maar als je een langverwachte release uitstelt en geen duidelijkheid geeft wanneer deze dan eindelijk wel te zien zal zijn, dan gaan Nederlanders zoeken naar andere wegen. Nederland is tenslotte het land waar, binnen Europa, het meest wordt gedownload. Dat is niet zoals het hoort, maar het zou fijn zijn als ook maar iets van duidelijkheid zou worden gegeven wanneer de film nu wel eindelijk te zien zal zijn. Bij het schrijven van deze recensie is de release alweer weken geleden en geven veel mensen aan dat zij de film wel hebben gezien op een of andere manier. Maar legaal? Nee, dat zeker niet. Dat Hellraiser 2022 op deze manier zo tot ons komt is jammer, want de film is stukken beter dan menig Hellraiser-film die na het origineel uit 1987 is verschenen. Daar valt gelijk een kanttekening bij te plaatsen: zo moeilijk is dat niet.

De nieuwste Hellraiser voelt in alle opzichten verfrissend. Gelijk bij het zien van de eerste beelden merk je dat hier mensen achter de schermen werken die weten hoe zij een mooi product moeten afleveren. Hoewel je wel degelijk merkt dat deze Hellraiser geen bijster groot budget heeft, doet men wel haar best om dit zoveel mogelijk te verdoezelen. De Cenobites zien er er goed uit en er zijn er meer tegelijk te zien dan in welke andere Hellraiser-film ooit. Jaimie Clayton speelt de opperpriester Pinhead met verve. Hoewel Doug Bradley niet zomaar zal worden vergeten, komt Clayton wel het dichtst bij het personage zoals staat beschreven in het boek van Clive Barker: The Hellbound Heart. In dat opzicht is Hellraiser 2022 geslaagd. Het is een film die Pinhead en de Cenobites centraal laat staan. De regels rond de puzzeldoos zijn hier helder en duidelijk en herstellen daarmee vele voorgaande films die de spelregels continue wisten te veranderen en overboord gooiden als het even niet uitkwam. Mooi is te zien dat de regels, ik zal niet precies verklappen welke, niet alleen voor Riley en haar gevolg gelden, maar ook voor de Cenobites waarbij een oude bekende daar op een akelige manier achter komt.

Hellraiser 2022 is echter geen klassieker zoals het origineel en, in mijn ogen, Hellbound: Hellraiser II, dat wel zijn. Hellraiser 2022 mist namelijk een Kirsty, gespeeld door Ashley Laurence. Odessa A’zion speelt de ex-verslaafde Riley helemaal prima, maar Riley is gewoon geen leuk personage en wordt gaandeweg ook niet de persoon waar je echt om gaat geven. Maar we moeten wel want de andere personages zijn nog veel erger. Vreemd is dan ook dat deze figuren samen op zoek gaan naar de betekenis van de puzzeldoos waardoor Hellraiser 2022 de samenstelling krijgt van een gemiddelde slasher. Enkele personages zijn zo inwisselbaar, dat wanneer het verhaal in de laatste akte verandert van setting wel duidelijk wordt dat deze nietszeggende personages niets anders zullen zijn dan prooi voor de Cenobites. Daar zou ik niet over moeten klagen, maar de film maakt hierbij ook nog een andere opmerkelijke keuze. Vele kills vinden namelijk buiten beeld plaats. Het is niet dat er gore ontbreekt in de film. Zeer zeker niet in die laatste akte, maar toch verwacht je ergens meer bij een Hellraiser-film. Zeker met alle technieken waarover wij tegenwoordig beschikken. Ergens voelt het dan ook alsof er ergens wel een zogenaamde ‘director’s cut’ op ons ligt te wachten als deze film ook een fysieke release gaat krijgen. Ik hoop in ieder geval van wel, want met alle Saw-films waar wij als liefhebber mee zijn bestookt in de afgelopen jaren, zijn wij ondertussen echt wel wat gewend en voelt deze Hellraiser-film zelf een beetje tam. Dat kan en mag dus gewoon niet.

Jamie Clayton is misschien wel de meest sexy Cenobite die wij ooit hebben gezien, maar Hellraiser 2022 is verder geheel gestript van enig seksuele ondertoon waar met name de eerste films de focus legden. Het lijkt wel een teken van deze tijd: wel bruut geweld kunnen vertonen, maar een tiet? Nee, dat kan echt niet. Nu wil ik niet te negatief zijn over Hellraiser 2022. In vele opzichten is deze film, voor iemand die deze franchise een warm hart toedraagt een verademing om te zien. Hier is duidelijk geen sprake van een makkelijke film die alleen gemaakt wordt om de rechten bij de studio te houden. De film ziet er goed uit en weet een aantal elementen uit alle, en daarmee ook de eerste twee films, zelfs te verbeteren. Helaas is dat niet op alle vlakken zo. Het verhaal raakt bijzonder voorspelbaar en je verwacht meer van een talent als David Bruckner en schrijvers als David S. Goyer die nota bene verantwoordelijk is voor het schrijven van het voortreffelijke The Dark Knight. Niet in alles lijkt Hellraiser 2022 te zijn geslaagd, maar de hoop dat er nog goede Hellraiser-films in het verschiet liggen is duidelijk terug.