Er is alweer 7 jaar verstreken sinds wij voor het laatst een Planet of the Apes-film in de bioscoop hebben mogen verwelkomen. Dat was toen War for the Planet of the Apes van Matt Reeves. War for the Planet of the Apes was een waardige afsluiter en volgens sommigen de beste uit alle films over een wereld waarin mensen niet meer dominant zijn, maar waar intelligente apen, eigenlijk primaten, de overhand hebben.

‘War’ sloot af met de dood van Caesar, de aap waar het allemaal mee begon. Hij was het die zijn volk leerde op te staan tegen onderdrukking van de mens en na een reeks van avonturen zijn volk leidde naar een plek waar zij de uiteindelijke vrijheid konden omarmen. De dood van Caesar was verdrietig, maar waardig en dat boek kon worden gesloten. Toch was het wel duidelijk dat er nog vele andere avonturen zouden kunnen volgen en daar zijn wij dan nu ook aan begonnen met Kingdom of the Planet of the Apes. Kan ‘Kingdom’ de voorbode zijn van een nieuwe trilogie?

Plot: Er zijn 300 jaar verstreken sinds de dood van Caesar. De apengemeenschap is opgesplitst in verschillende stammen die zo op hun eigen manier de herinnering aan Caesar invullen. Noa behoort tot een stam die zich hebben aangeleerd valken te houden en voor hen te jagen. Zijn stam leeft in vrede en blijft ook binnen een bepaald gebied leven om zo niet in conflict te komen met andere stammen, maar ook met de mens, die zij steevast ‘Nova’s’ noemen, al heeft men in jaren er geen een meer gezien en denkt men dat deze misschien wel zijn uitgestorven.

Wanneer er toch contact wordt gemaakt met een andere stam luidt dat gelijk ook in waarvoor zij vreesden. Deze stam, onder leiding van Proximus Caesar, gebruikt menselijke technologie en weet al snel Noa’s stam te onderwerpen. Noa weet ternauwernood te ontsnappen uit de handen van Proximus’ soldaten, maar zij doden zijn vader en nemen zijn moeder, zijn vrienden als de rest van de stam gevangenen en meegenomen naar de kust waar Proximus bepaalde plannen met hen heeft.

Noa is vastbesloten zijn volk te redden uit de klauwen van Proximus. Onderweg naar de kust ontmoet hij Rakka, een orang oetan die zich toegewijd heeft aan de leer van Caesar. Daarnaast krijgen zij bijval van een Nova, die al een tijdje Noa volgt. Samen sluit het ongebruikelijke drietal een verbond om Noa’s volk te laten ontsnappen, maar ook heeft ieder zo hun eigen agenda.

De Matt Reeves’ Planet of the Apes trilogie mag toch wel een van de meest solide trilogieën worden genoemd. De fans werden elke keer weer getrakteerd op een goed verhaal, sterke acteerprestaties en steeds weer beter wordende special effects. Kingdom of the Planet of the Apes is wat dat betreft een waardige opvolger. De lat lag na het werk van Reeves behoorlijk hoog, maar regisseur Wes Ball heeft anders puik werk afgeleverd.

Vanaf het begin af aan leef je mee met Noa, een geheel nieuw personage, maar door een zeer sterke ‘world building’ en uitwerking van de personages heb je al snel gevoelens voor hen. Natuurlijk werkt de uitmuntende CGI ook erg mee. Opvallend is wel dat er niet direct verbeteringen ten opzichte van War for the Planet of the Apes valt te bespeuren. Sterker nog, de gezichten lijken meer menselijk gemaakt voor bepaalde expressies. Niet dat dat een slecht gegeven is, het werkt eigenlijk erg goed, maar het is wel een verschil met de voorgaande trilogie.

Kingdom of the Planet of the Apes is een zeer geslaagd vervolg, al merk je wel dat het verhaal iets te lang duurt en zichzelf soms wat te serieus neemt. Dat laatste zorgt voor weliswaar een paar sterke scenes, maar ook zijn sommige levenslessen die je om de oren worden gegooid, en het zijn er veel, opvallend vaak religieus. Dat is niet geheel toevallig omdat Caesar na 300 jaar ongeveer eenzelfde status heeft gekregen als Jezus of Mohammed, maar het voelt soms aan als belerend.

Al met al geeft Kingdom of the Planet of the Apes genoeg ruimte voor meer vervolgfilms en als zij dit niveau weten vast te houden dan kijk ik daar zeker naar uit. Het is een film geworden die je niet wilt missen in de bioscoop.