Jordan Peele heeft zich binnen 5 jaar weten te knokken tot een van de meest verfrissende en vooraanstaande namen binnen het horrorgenre. Met zijn debuut Get Out uit 2017 maakte hij niet alleen een voortreffelijke horrorfilm, maar stipte hij ook iets aan in de Amerikaanse samenleving wat nog altijd is opgelost: de verhouding tussen zwart en wit Amerika. Us uit 2019 was veel meer een recht toe recht aan horrorfilm die duidelijk geïnspireerd was op de serie The Twilight Zone. Niets is wat het lijkt in de film. Met Nope gooit Peele het weer over een andere boeg en lijkt een echte science fiction-film. Of zit er toch meer in deze film met de vreemde titel?

Plot: OJ (Daniel Kaluuya) runt samen met zijn vader een ranch in een vallei nabij Los Angeles waar zij paarden voorbereiden voor de film en televisiewereld. De zaken gaan niet zo best en wanneer OJ’s vader door een vreemd voorval komt te overlijden moet OJ in zijn eentje de boel runnen. Zijn zus, Emerald (Keke Palmer), schiet hem daarbij te hulp maar toch ziet OJ zich steeds meer genoodzaakt paarden te verkopen aan het nabij gelegen pretpark. OJ blijft ondertussen tobben over de dood van zijn vader. Wat is er nu precies gebeurd en waarom beweegt die ene wolk in de lucht boven de vallei niet mee met de andere wolken?

Peele heeft met Nope nog maar 3 bioscoopfilms op zijn naam staan, maar het is duidelijk dat de man werkt aan een zeer interessante filmografie. Waren Get Out en Us nog relatief kleine films, met Nope doet Peele een serieuze poging ook te laten zien dat hij groter werk aan kan. Hij slaagt daar goed in. Zonder al te veel te verklappen over wat er in de film zich afspeelt, want dat is echt het beste om deze film in te gaan, raakt Peele met Nope het fundament aan van de blockbuster. Ook is Nope een kleine film zoals Us en Get Out, maar de beelden die wij als kijker op een gegeven moment krijgen voorgeschoteld zijn spectaculair en opwindend. Beelden die het best op een zo groot mogelijk scherm moeten worden bekeken en bestudeerd want Peele kiest niet alleen voor beelden die je eigenlijk altijd ziet bij een gemiddelde blockbuster. Dat is niet alleen verfrissend, maar bij het zien lijkt het ook iets te zijn dat we broodnodig hadden. Dat ‘fundament van de blockbuster’ moet ook heel letterlijk worden genomen. Het was namelijk Steven Spielberg die ooit de eerste blockbuster de wereld in heeft geholpen en Peele volgt qua plot ook stap voor stap de wegen van Spielbergs eerste blockbuster: Jaws.

Er zijn echter wel een aantal kanttekeningen te maken waarom Nope niet helemaal het niveau bereikt van Spielbergs vroegere werk. Dat ligt eigenlijk aan twee dingen: de humor en de uitwerking van de personages. En dat gaat in het geval van Nope soms hand in hand als we kijken naar het personage Emerald gespeeld door Keke Palmer. Emerald schiet haar broer te hulp om de ranch te kunnen runnen. Ze weet met een voortreffelijke intro bij een studio een hakkelende OJ te redden, maar is tegelijk ook een spring in het veld die eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd lijkt te zijn in het redden van de ranch. Niet alleen dat, ze is soms zo kinderlijk enthousiast, bijna wereldvreemd dat ze onderhandelingen van OJ met Ricky ‘Jupe’ Park van het nabij gelegen pretpark verkloot. Ze lijkt als een soort comic relief te moeten fungeren, maar is eigenlijk bloedirritant.

Ricky ‘Jupe’ Park, gespeeld door Steven Yeun, is een uitermate interessant personage waarbij steeds wordt gerefereerd naar een drama dat zich heeft afgespeeld toen hij nog een kindacteur was. De film blikt op sommige ogenblikken terug naar dat drama, wat echt horror is, maar Peele doet daar uiteindelijk niets mee waarbij je achteraf toch het gevoel krijgt: “Waarom werd dit ons eigenlijk voorgeschoteld?”

Het is de tweede keer dat Daniel Kaluuya een hoofdpersonage speelt in een Jordan Peele film en ook hier laat hij zien dat hij wel degelijk de hoofdrol op zich kan nemen, ook al speelt hij een moeilijk personage. OJ is namelijk erg in zichzelf gekeerd. Hij komt bij anderen nors over en mompelt eerder dan dat hij volledige zinnen spreekt. Toch weet Kaluuya door simpele blikken alleen al aan te geven wat er door hem heen gaat zonder ook maar een woord te zeggen. Het is vreemd dat hij nog relatief weinig grote rollen heeft weten te krijgen sinds Get Out. Als Hollywood meer divers moet zijn, geef Kaluuya dan ook meer aanbiedingen zou ik zeggen.

Peele laat met Nope zich weer gelden en hoewel hij het niveau van de vroegere Spielberg nog niet heeft bereikt, denk ik wel dat hij aardig op weg is daar te komen. Nope heeft misschien een makkelijker plot dan zijn vorige films en hoewel er ook enige kritiek in de film zit, namelijk die op de filmwereld, blijft deze maar beperkt en weet daardoor misschien juist wel een groter publiek aan te spreken. Het is in ieder geval duidelijk dat Peele zich graag werpt op andere thema’s en genres, en Nope smaakt naar meer.