Er zijn heel wat iconische acteurs die gestalte hebben gegeven aan het figuur Dracula, maar nog nooit Nicolas Cage. Waarom hebben we hier zo’n tijd op moeten wachten? Wellicht omdat de acteur de laatste jaren heel veel verschillende rollen heeft gespeeld in heel veel films, waarvan de kwaliteit nogal wisselend was. In deze horror/actie/komedie speelt Cage niet de hoofdrol, maar steelt hij wel de show. It’s Only a Movie zet zijn tanden in deze nieuwe Dracula verfilming die je regelmatig weet te verrassen.

Plot: Lang geleden ontmoette de Engelse advocaat R.M. Renfield de vampier uit Transsylvanië, graaf Dracula. Wat begon als een zakelijke relatie veranderde toen Dracula hem onsterfelijk maakte en benoemde tot persoonlijke assistent. In ruil daarvoor moest Renfield steeds op zoek naar nieuwe slachtoffers voor zijn meester. Dracula raakt gewond na een recente aanvaring met een stel vampierjagers en het tweetal vlucht naar New Orleans. Om te herstellen heeft Dracula veel bloed nodig. Renfield heeft er genoeg van om Dracula steeds weer van onschuldige slachtoffers te voorzien. Hij sluit zich aan bij een praatgroep voor mensen die uit een moeilijke of gewelddadige relatie proberen te stappen. Hij hoopt, via de slachtoffers uit zijn groep, op het spoor te komen van daders met losse handjes, die hij vervolgens, zonder schuldgevoel, kan uitleveren aan Dracula.

Renfield ziet steeds meer overeenkomsten tussen de verhalen van de lotgenoten uit zijn groep en zijn eigen relatie met Dracula. Hoe kan hij zijn meester uitleggen dat hij een punt wilt zetten achter hun toxische relatie? Hoe gaat de Prins der Duisternis hierop reageren? Voordat Renfield hier antwoord op krijgt volgt hij een drugsdealer die ruzie heeft met de misdaadfamilie Lobo. De heetgebakerde politieagent Rebecca Quincy zit ook achter deze familie aan. Volgens haar zijn ze verantwoordelijk voor de dood van haar vader, die ook politieagent was. Wanneer de Lobo’s Rebecca uit willen schakelen, redt Renfield haar leven. De rol van held bevalt hem goed en hij wil Rebecca helpen om de Lobo familie uit te schakelen, maar die krijgen weer hulp uit een onverwachte hoek.

Een paar jaar geleden had Universal grootse plannen met haar Classic Monsters. Tussen de jaren 1923 en 1960 bracht de filmstudio verschillende monsters op het witte doek, zoals Dracula, The Invisible Man, The Mummy en Frankenstein. Het Dark Universe zou het antwoord moeten worden op het Marvel Cinemetic Universe (MCU). Helaas liep het allemaal net even anders. De eerste film, The Mummy (2017), was geen succes en daarna kwam er een of ander virus voorbij. Projecten werden stil gelegd en daarmee viel het doek voor het Dark Universe. Toch blijft Universal vertrouwen hebben in haar monsters, alleen pakken ze het met Renfield net even iets anders aan.

De films uit het Dark Universe namen zichzelf nogal serieus. The Mummy zat boordevol (slechte) CGI en de actie nam de overhand van de horror. Nu is de horror in Renfield is ook ver te zoeken, ondanks dat de film genoeg gore bevat. Ledematen en liters bloed vliegen je om de oren. In tegenstelling tot de eerder genoemde Mummy, maakt regisseur Chris McKay opvallend veel gebruik van praktische effecten. Wij, bij It’s Only a Movie, kunnen dit zeer waarderen in dit digitale tijdperk. Naast humor bevat de film ook nog voldoende actie. Hiermee bedient Renfield een breed publiek. Liefhebbers van de Classic Monsters kunnen genieten van de verwijzingen naar de klassiekers terwijl de overige horror- en actiefans hun hart op kunnen halen bij de rest van de film.

Toch heb ik het gevoel dat er meer Dracula in had mogen zitten. De flitsende actie en de liters bloed leiden je toch een beetje af van de essentie van het Dracula verhaal. Er worden, zoals eerder aangegeven, verschillende verwijzingen naar de klassieke Universal monsterfilms van vroeger en het mag duidelijk zijn dat Nicolas Cage zich voor zijn versie heeft laten inspireren door Bela Lugosi. Deze acteur gaf in 1931 op weergaloze wijze gestalte aan graaf Dracula. De film mag de titel Renfield dragen, maar wat mij betreft speelt Cage iedereen weg. Het is jammer dat hij niet meer screen time heeft in de film. Dat neemt niet weg dat Nicholas Hoult het leuk doet als de getraumatiseerde Renfield, die het graag anders wil doen. Hetzelfde geldt voor Awkwafina, die vooral voor de komische noot zorgt, net als in Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings.

Het idee van Renfield is overigens afkomstig van niemand minder dan Robert Kirkman. Die ken je vast wel van comics als The Walking Dead en Invincible. Hij is tevens producent en weet samen met regisseur Chris McKay zijn visie goed in beeld te brengen. Verwar de film niet met de gelijknamige mini-series van schrijver Gary Reed en tekenaar Galen Showman. Die benaderen het figuur van Renfield net weer op een andere manier.

Universal pakt goed uit met de extra’s op deze ‘Dracula “sucks” Edition’. Ik zal de belangrijkste uitlichten. De ‘Deleted & Extended Scenes’ zijn te verwaarlozen, net als de ‘Alternate Takes’, hoewel de ‘The Making of a Deleted Scene: Renfield’s Dance!’ weer erg leuk is. Het is zonde hoeveel tijd er soms in een scene wordt gestopt, die uiteindelijk de film niet haalt. In ‘Dracula UnCaged’ komt Nicolas Cage uitgebreid aan het woord over zijn vertolking van Dracula. De man heeft een bijzondere manier van acteren, maar het is duidelijk te zien hoeveel lol hij heeft in deze rol. De extra’s ‘Monsters & Men: Behind the Scenes of Renfield’, ‘Stages of Rejuvenation’, ‘Flesh & Blood’ en ‘Fighting Dirty’ belichten allemaal net weer een andere kan van het maken van de film.

Renfield is een Dracula film die net even buiten de box denkt. Dat maakt de film verfrissend en interessant. De makers nemen het Dracula verhaal niet heel serieus en geven er hun eigen (moderne) draai aan. De balans tussen horror/actie/komedie is op zich goed, maar persoonlijk had ik graag wat meer horror willen zien. Al met al blijft Renfield een leuke vermakelijke popcorn film met voor ieder wat wils.