Het heeft 11 jaar geduurd voordat er een vervolg verscheen op Scream 4 en vervolgens weer 11 jaar voordat deel 5 een feit was in 2022. Voor Scream 6 hebben we niet lang hoeven wachten want die is na een jaar al een feit en als we de verhalen mogen geloven moet volgend jaar deel 7 verschijnen. Dit is natuurlijk te verklaren door de oude cast die vakkundig naar de achtergrond wordt verdreven en een frisse jonge cast waar nog flink op door te borduren valt. We hebben nu met een nieuw power duo te maken, namelijk de zusjes Sam (Melissa Barrera) en Tara (Jenna Ortega) Carpenter. Ze zijn verhuisd naar New York om de gruwelen van Woodsboro achter zich te laten. Helaas heeft Ghostface The Big Apple ook weten te vinden.

De Scream-films staan bekend om hun vaak sterke openingsscènes en dat is hier weer niet anders. Ditmaal niet in een groot huis in een nietszeggende buitenwijk maar middenin een grote metropool als New York. Dit werkt absoluut verfrissend, al wordt ons geduld flink op de proef gesteld door een loopje te nemen met de geloofwaardigheid van de keuzes die de dame in kwestie maakt. Maar goed, we hebben nu eenmaal te maken met een slasher, deel 6 inmiddels in de reeks, dus de schrijvers kunnen het best bont maken. Met de brutaliteit zit het in ieder geval goed en daar scoor je al snel punten mee in dit genre.

Neve Campbell heeft definitief bedankt voor haar rol als Sidney Prescott. Veel meer dan een referentie krijgen wij niet. Courteney Cox lijkt er weer met de haren bijgesleept. Maar wat een serieuze winst qua cast is, is het feit dat de Carpenter-zusjes zich definitief genesteld hebben in de franchise. Het is voor het eerst eigenlijk dat ik de oude cast eigenlijk niet heb gemist. Cox hadden we ook kunnen missen als kiespijn. Haar plastic voorkomen doet behoorlijk af aan de geloofwaardigheid van haar personage, maar aangezien alles een beetje aangedikt wordt past dit er eigenlijk ook enigszins bij.

De nieuwe setting, New York, werkt uitstekend. De stad wordt niet ten volste benut, dit zal een budgettaire kwestie zijn geweest, maar dat we Woodsboro eindelijk uit zijn werkt. Leuke easter egg is het feit dat we even Friday the 13th deel 8 op een tv-scherm voorbij zien komen, het deel in de Friday the 13th serie die eindelijk korte metten maakte met Camp Crystal Lake en het ook groter zocht in Manhattan. Al duurde dat avontuurtje maar een minuut of 10 aan het einde van de film. New York als setting is een schot in de roos en Ghostface ziet er gewoon fantastisch uit met de stad als achtergrond. De scène in de metro is daar een mooi voorbeeld van.

De schrijvers van Scream 6 hebben redelijk los kunnen gaan op het script, maar het voel meer als nooit tevoren aan als een ‘bedenksel’. Een echt goede motivatie van Ghostface is allang ver te zoeken. Het werkt niet zo goed meer. Het gaat mij eigenlijk steeds minder om wie de uiteindelijke dader is. Zolang de opbouw goed is, Ghostface zijn werk naar behoren doet en de kills verzorgd zijn hoor je mij niet klagen, al die zaken zijn dik in orde in Scream 6, maar dat de climax zo ongelooflijk lang moet duren en de uiteindelijke motivatie haarfijn uitgelegd moet worden, dat moet en kan echt beter. Ook lijken sommige personages onsterfelijk in dit deel. In details treden is spoileren, maar hier wordt ons geduld echt meer dan ooit op de proef gesteld.

Scream 6 is een vermakelijke zit. De nieuwe setting geeft wat lucht en Ghostface gaat lekker bruut tekeer. Als de schrijvers zich de volgende keer wat kunnen inhouden wat betreft een climax, dan heeft de serie nog genoeg potentie voor een extra deel of twee.