1983, het jaar dat het laatste deel van de hoogst succesvolle Star Wars trilogie uitkomt. En natuurlijk komen er meer dan een handvol science fiction films uit die graag meeliften op dit succes. Spacehunter is daar een mooi voorbeeld van want deze film ging een weekje voor Return of the Jedi in première om zo optimaal te kunnen profiteren van de sci-fi gekte. Of dat een juiste strategie is laten we maar even in het midden. De makers haakten niet alleen in op de science fiction craze maar gingen ook mee in de hernieuwde aandacht voor 3D films.

Plot: In het jaar 2136 volgen we Wolff, een slonzige ruimtevuilnisman (die verdacht veel wegheeft van ene H. Solo) die met z’n oude schip er een klusje naast doet als hij een bericht binnenkrijgt over een gestrande ‘escape pod’. De dames die in deze pod zaten zijn gestrand op een niet hele vriendelijke planeet en er zit een aardige beloning aan vast als hij ze kan redden. Dus geen moeilijke keuze, hij daalt af naar de planeet waar hij samen met een jonge meid (Molly Ringwald, die de jaren erop in klassiekers te was als Sixteen Candles, The Breakfast Club en Pretty in Pink) van het ene avontuur in het andere valt.

Recensie: Dat Spacehunter een niet al te originele sci-fi film is zal niemand verbazen, het voelt als een simpele mix tussen Star Wars en Mad Max (of meer als de Italiaanse Mad Max rip-offs) maar dan natuurlijk een stukje goedkoper en minder spectaculair.  Het ziet er veelal wat knullig uit met zo af en toe een positieve uitschieter qua special effects. Vermakelijk is het echter allemaal wel. Naast Molly Ringwald (die soms best op de zenuwen werkt) komen we nog wat bekende gezichten tegen in de vorm van Ernie Hudson en Michael Ironside, die als badguy Overdog niet veel te doen heeft maar er wel erg tof uitziet (als een soort van voorloper van de Borg Queen).

Ik denk dat liefhebbers van Star Wars destijds wel wat teleurgesteld waren bij het zien van deze film want dit kan natuurlijk niet tippen aan die klassiekers. Toch is het een film waar ik wel plezier mee had, op dezelfde manier waarmee ik dat had met films als Ice Pirates of Battle Beyond the Stars. De invloeden zijn overduidelijk maar ze halen het lang niet bij de voorbeelden. Toch leuk dat 101 Films deze op Blu-ray uit heeft gebracht.