Bij It’s Only a Movie zijn we altijd wel te porren voor horrorfilms, maar in de maand oktober heeft het iets speciaals. Het is herfst, het wordt eerder donker en het is bijna Halloween. Iedereen heeft wel zijn persoonlijke favoriet om nog eens een keer te bekijken. Ik wilde graag eens wat nieuws zien en Netflix heeft de laatste tijd aardig wat horror toegevoegd. Het recent verschenen The Babysitter: Killer Queen trok mijn aandacht, alleen kan ik een filmreeks nooit beginnen bij een tweede deel. Ik hoop dat meer mensen daar last van hebben. Deze keer dus een dubbele recensie met The Babysitter en The Babysitter: Killer Queen.

Na het regisseren van verschillende videoclips kwam de carrière van McG (Joseph McGinty Nichol) in 2000 in een stroomversnelling toen hij de reboot van Charlie’s Angels met Cameron Diaz, Drew Barrymore en Lucy Lui mocht maken. Kort daarop verscheen Charlie’s Angels: Full Throttle (2003) en zelfs het originele Terminator: Salvation (2009). McG is de laatste jaren vooral actief in de televisiewereld, maar ook voor Netflix. Naast de twee Babysitter films heeft hij voor de streamingsdienst ook de science fiction film Rim of the World gemaakt. McG heeft een vlotte en frisse manier van regisseren. Dat zag je al bij Charlie’s Angels en dat houdt hij vast bij The Babysitter Collection.

The Babysitter (2017) 

De 12-jarige Cole (Judah Lewis) heeft het niet makkelijk. Hij wordt op school gepest en zijn ouders zijn meer bezig met het redden van hun relatie dan met de opvoeding van hun zoon. Gelukkig houdt zijn babysitter, de mooie blonde Bee (Samara Weaving), een oogje in het zeil. Cole voelt zich bij haar veilig. Ze is eigenlijk de enige die hem echt begrijpt en als Cole’s ouders een weekendje weggaan komt Bee oppassen. Ondertussen gieren de puber hormonen door het lijf van Cole. Hij wil weten wat zijn babysitter allemaal doet als hij naar bed moet. Bee heeft een paar vrienden uitgenodigd en Cole kijkt stiekem hoe ze een pikant drankspel spelen, maar dan gebeurt er iets waardoor het leven van Cole compleet op zijn kop komt te staan en moet hij zijn best doen om de nacht te overleven.

Ik was aangenaam verrast door de eerste Babysitter film. Ik had geen hoge verwachtingen en dat is misschien maar goed ook. The Babysitter is geen hoogstaande horrorfilm, maar heeft wel een hoog entertainment gehalte. De film heeft een lekker tempo en is bij vlagen origineel. Regisseur McG weet het horrorgenre te mixen met Home Alone. Hij heeft een uitstekende cast tot zijn beschikking, want het is geen straf om naar Samara Weaving te kijken. Ik kan me goed voorstellen dat Cole blij is met zijn hoogblonde sexy babysitter in hotpants en cowboylaarzen. De chemie tussen de timide Cole en de zelfverzekerde Bee spat van het scherm. Aan de ene kant wil Cole volwassen zijn en heeft hij geen babysitter nodig, maar aan de andere kant is hij nog een kind en kan hij volledig zichzelf zijn bij de mooie Bee. Als het dan mis gaat in de film, ligt het er allemaal lekker dik bovenop. Bee’s vrienden zijn stuk voor stuk stereotypes. Je hebt de sullige nerd, de drukke Eddie Murphy kloon, de gespierde sportman, de psycho bitch en de sexy cheerleader. Ze staan Cole allemaal naar het leven. Met behulp met flink wat gore moet hij uit hun handen zien te blijven. 

The Babysitter: Killer Queen (2020) 

Er zijn twee jaar verstreken na de gebeurtenissen in The Babysitter. Cole is getraumatiseerd en niemand gelooft wat er die afschuwelijke avond heeft plaats gevonden, behalve Melanie (Emily Alyn Lind) die in het eerste deel getuige was. Cole probeert de herinneringen aan die nacht en de Bee te vergeten, maar dat gaat moeizaam. Met weemoed denkt hij nog aan zijn mooie babysitter. Ondertussen moet hij zich ook concentreren op de middelbare school waar hij nog steeds wordt gepest. De ouders van Cole willen hem verplicht laten opnemen, maar hij ontsnapt samen met Melanie, haar vriend Jimmy, Boom-Boom en Diego naar een afgelegen meer waar een groot feest wordt gegeven. Hier loopt Cole ook Phoebe (Jenna Ortega) tegen het lijf, die net nieuw op school is. Helaas is de feestvreugde maar van korte duur als er oude bekenden opduiken. Opnieuw moet Cole zijn angst overwinnen en vechten voor zijn leven en dat van Phoebe.

The Babysitter: Killer Queen is een stuk minder dan het origineel, hoewel het regisseur McG wel is gelukt om de volledige cast uit het eerste deel bij elkaar te krijgen. Dat is wel de kracht van de film, hoewel het aandeel van Samara Weaver een stuk minder is dan in het eerste deel en dat is een aderlating. Emily Alyn Lind probeert haar (blonde) best te doen, maar het lukt haar niet om dezelfde chemie te creëren die wel aanwezig is tussen Weaver en Lewis. Wat typerend kan zijn voor een vervolg is dat alles ‘groter en beter’ moet. Het lijkt wel of McG voor dit vervolg te veel wil en daardoor uit de bocht vliegt. Het levert een chaotisch vervolg op met veel absurditeit en flauwe humor. Het eerste deel had dit ook, maar toen lag het er nog niet zo dik bovenop. Regisseur McG weet beide delen goed aan elkaar te knopen, maar toch voelt dit vervolg een beetje makkelijk en ongeïnspireerd aan.

Voor een luchtig tussendoortje in de Halloween maand is The Babysitter Collection een prima keuze. De films kijken makkelijk weg en ik vond het toch leuk om te zien hoe het verder gaat met Cole. The Babysitter en The Babysitter: Killer Queen zijn nu beide te bekijken op Netflix.