The Flash heeft misschien niet de fanbase van een Batman of een Superman, maar dat deze film behoorlijk veel aandacht kreeg voor het uitbrengen was bijzonder te noemen. Alleen de redenen daarvoor waren niet allemaal rooskleurig.

Ten eerste de hoofdrolspeler Ezra Miller. Miller is een getalenteerd acteur die hoge ogen gooide met zijn spel in We Need to Talk About Kevin uit 2011 en The Perks of Being a Wallflower uit 2012. Sindsdien heeft Miller verdienstelijke rollen gespeeld in andere films, maar kwam de man de laatste paar jaar toch meer in het nieuws vanwege verontrustende zaken. Zo kwam Miller steeds meer verward over, raakte hij betrokken bij geweldsdelicten en bleek hij een minderjarige jarenlang drugs en alcohol te hebben gegeven.

Ten tweede de timing van de film. The Flash heeft significante productieproblemen gehad. Zo zou de film in eerste instantie in 2018 verschijnen, maar door gemor over de tegenvallende reacties op Batman vs Superman: Dawn of Justice uit 2016, en het tijdelijk wegvallen van Zack Snyder, ontstond er discussie bij Warner hoe nu verder te gaan met de gehele franchise van de DC Extended Universe. Het filmen van The Flash werd uitgesteld en daar kwam corona ook nog eens overheen. Ondertussen werd bij Warner de keuze gemaakt om de bestaande projecten, die in verregaande staat van productie waren, af te ronden en de gehele DC Universe een reboot te geven. The Flash is ook daarvan het slachtoffer. Waarom kijken naar een film in de bioscoop als dit universum toch gaat worden gereboot met misschien wel geheel nieuwe acteurs?

Nu The Flash zo anderhalve week uit is blijkt ook dat veel bioscoopbezoekers de film links te laten liggen. Misschien zijn een, of alle, genoemde redenen de oorzaak daarvan, maar is het ook terecht dat The Flash een flop blijkt te worden?

Plot: Barry Allen weet steeds meer zijn draai te vinden als de superheld The Flash, maar privé heeft hij nogal wat obstakels die hem in de weg staan. Zo zit zijn vader nog steeds in de gevangenis voor de moord op Barry’s moeder 10 jaar geleden. Barry is ervan overtuigd dat zijn vader onschuldig vast zit. Met hulp van Bruce Wayne lijkt daarin eindelijk een lichtpuntje te komen wanneer deze met nieuwe technieken bewijs zou kunnen leveren dat zijn vader niet de dader is. Helaas is dat bewijsmateriaal niet genoeg om zijn onschuld te bewijzen. Barry heeft echter recentelijk ontdekt dat hij, wanneer hij steeds sneller gaat, niet alleen sneller kan zijn dan ooit, maar daarmee ook terug in de tijd kan. Het ging echter om een minuut, maar wat gebeurt er als hij nog veel sneller gaat? Kan hij daarmee terug in de tijd en de moord van zijn moeder verijdelen en zo ook zijn vader uit de gevangenis houden? Barry probeert het en ja, het lukt om zó ver terug in de tijd te gaan. Hoewel hij de moord op zijn moeder kan tegenhouden merkt hij dat hij niet alleen terug in de tijd is gegaan, maar ook in een hele andere tijdlijn terecht is gekomen. Dat blijkt niet alleen heel vervelend voor Barry, maar catastrofaal voor de gehele wereld.

Als fan van DC doet het wel pijn dat de bezoekers wegblijven bij The Flash, al is het gezien de redenen niet zo heel vreemd. En toch ga ik hier een pleidooi houden om juist wel naar de bioscoop te gaan. Dat zeg ik niet als fan van DC, maar ook als reguliere filmliefhebber en bioscoopbezoeker. Hoewel de film zo zijn mankementen heeft is het wel een van de leukste bioscoopervaringen op het gebied van superheldenfilms van de afgelopen jaren.

Wanneer je de perikelen rond Ezra Miller opzij kan zetten, ga je echt genieten van het spel dat Miller hier neerzet op het witte doek. Zijn Barry Allen is niet alleen een heerlijke nerd om te zien, maar ook nog eens erg grappig. Die komische noot heeft Miller al eerder goed kunnen laten zien in Justice League en The Perks of Being a Wallflower, maar hier gaat hij over in overdrive. Daarnaast hebben wij hier niet te maken met een, maar twee rollen die hij op zich neemt. Barry komt namelijk, en dat is geen spoiler voor wie de trailers heeft gezien, zijn andere ik tegen wanneer hij terug gaat in de tijd. Zulke scenes kunnen heel verkeerd uitpakken, maar Miller speelt dit echt heerlijk.

In The Flash is niet alleen Miller goed op dreef, maar keert Michael Keaton voor het eerst sinds Batman Returns uit 1992 weer terug als Batman. Voor liefhebbers van de films uit 1989 en 1992 is het op en top genieten hoe hij zonder probleem de rol van toen weet na te bootsen ruim 30 jaar later. Hoewel zijn rol beperkt is, is elke scene waar hij opduikt het kijken meer dan waard. Met de moderne technieken van nu zien wij actiescenes die wij niet konden zien in de Tim Burton films, vaak vergezeld met Keaton die droog zinnen herhaalt uit meer dan 30 jaar oude films. Ik geef toe dat dat soms nogal geforceerd overkomt, maar Keaton het weer zo zien doen, daar krijg je als liefhebber van die films toch wel een heel warm gevoel van binnen.

Buiten Keaton en Miller, maken nog vele acteurs hun opwachting. Nu zal ik niet verklappen wie zoal, maar ik wil toch even aandacht geven aan Sasha Calle als Supergirl. Calle lijkt totaal niet op de Supergirls die wij kennen uit voorgaande films of tv-series, en haar personage had wel meer uitgediept mogen worden in The Flash, maar met enkele blikken weet zij precies de juiste snaar te raken. Niet alleen is zij een superheld met vergelijkbare krachten van Superman, maar is zij ook kwetsbaar en met de enkele zinnen die zij spreekt ook heel erg herkenbaar. Misschien ben ik een beetje bevooroordeeld, want ik vind haar persoonlijk de meest aantrekkelijke Supergirl die ik ooit heb gezien, maar buiten die gevoelens om kan ik oprecht spreken van een kort, maar ook verpletterend optreden van deze Supergirl. Ze is echt een beest.

Verder valt er veel lof voor regisseur Andy Muschietti en scenarioschrijver Christina Hodson. Hodson die in het verleden heel goed werk heeft geleverd met Bumblebee, maar ook wisselvallig werk zoals Birds of Prey, levert hier met The Flash een van de leukste dialogen die ik in een superheldenfilm heb gezien. The Flash is namelijk niet alleen een groot spektakel, maar ook een groot komisch genoegen. Soms voelt The Flash alsof het te grappig wilt zijn, maar net wanneer die dergelijke gedachten bij je op willen komen lig je alweer te lachen om de volgende grap die op je af komt. Tevens is wel duidelijk dat Hodson wel haar huiswerk heeft gedaan. Niet alleen heeft zij respect voor de personages, maar weet tevens enkele elementen uit klassiekere Flash-verhalen naar voren te halen, en dan met name het Flashpoint verhaal.

Muschietti laat zien dat hij goed overweg kan met horrorfilms, maar ook wel degelijk zijn draai kan vinden binnen de superheldenfilms, alsmede actiefilms. Hoewel de cijfers voor The Flash tegenvallen heeft de nieuwe baas bij DC, James Gunn, al aangekondigd dat Muschietti de regisseur zal zijn van The Brave and the Bold, de nieuwe Batman en Robin film. Hoewel het wat voorbarig lijkt, ik denk dat Muschietti daar ook de juiste persoon voor zal zijn.

En dan nu het negatieve. The Flash is een van de meest komische superheldenfilms van de afgelopen jaren, maar niet alle grappen vallen goed. In de bioscoop bleef het bij bepaalde scenes stil, terwijl Hodson en Muschietti overduidelijk hadden gewild dat het publiek in hard gelach zou uitbarsten. Het lijkt soms wel alsof hier niet altijd goed naar is gekeken tijdens de eindproductie. Misschien is dat ook een bewuste keuze geweest. De film had al behoorlijk hoge productiekosten en met het wegvallen van het nut van de film binnen de DCEU kan het niet anders dat zij hebben gedacht: we nemen ons verlies en besteden er verder niet al te veel aandacht meer aan.

Die gedachten lijkt helemaal naar voren te komen bij de special effects. Bij veel scenes krijg je het gevoel alsof de special effects niet verder zijn afgewerkt. Het is niet dat het ineens special effects zijn die eerder horen bij een game op de Playstation 2, maar het is overduidelijk zichtbaar dat men heeft gekozen niet verder geld te steken in betere graphics. Muschietti probeerde daar, na de eerste berichten daarover, zich eruit te praten dat het juist de bedoeling was om ‘afwijkende beeltenissen te laten zien doordat Barry Allen de tijdlijnen heeft veranderd, maar dat is een excuus dat gewoon niet klopt en ook een belediging van de kijker. Wees gewoon eerlijk. Er kon gewoon niet meer geld worden gestoken in de productie. Het is niet dat de film hiermee ‘ondragelijk’ is geworden of iets dergelijks, want de film is juist zo leuk dat je de slechte graphics wel wilt vergeven, maar doe gewoon niet alsof het publiek te dom is om het niet door te hebben.

Al met al is The Flash, ondanks alle controverse rond Miller, het missen van nut binnen de DC Extended Universe én de rondgaande verhalen over de slechte graphics, het meer dan waard om te kijken op het grote scherm. De film verdient een plek in de bioscoop en het zou maar wat zonde zijn om de eerste ervaring met deze film te verkrijgen op een veel kleiner scherm thuis. Of wij ooit Miller nog terug gaan zien als The Flash? Ik heb er een hard hoofd in. Het is een persoon die op dit moment eigenlijk te gevaarlijk is voor nog zo’n grote productie. Misschien is dat ook wel een reden om juist nu The Flash te gaan zien in de bioscoop. Het zou heel goed kunnen zijn dat Miller, gezien zijn geestesgesteldheid, voor langere tijd uit de running zal zijn, en wellicht door alle aanklachten wel heel erg lang uit beeld kan verdwijnen. Daarom is het ook zo cru. In The Flash is hij zo goed, maar misschien zien wij hierna voor een lange tijd, of misschien wel eeuwig, niets meer van iemand die op acteergebied echt een talent is.