Een nieuwe horrorfilm op Netflix is niet echt meer iets waar wij snel naar uitkijken. Het is meestal goed zoeken naar een horrorfilm waar wij graag even voor gaan zitten. Zeker op het gebied van Netflix’ Originals is het vaak huilen met de pet op. Een van de laatste toevoegingen op het lijstje is The Invitation, een film die op papier weinig nieuws brengt, maar qua setting misschien wel wat interessants heeft te bieden.

Plot: Evie heeft geen ouders meer en wil meer te weten komen over haar familieleden. Ze neemt een DNA-test en ontdekt dat ze welgestelde familie heeft wonen in het Verenigd Koninkrijk. Ze ontmoet haar familie, maar leert gaandeweg hun gruwelijke geheimen. Evie is namelijk niet voor niets uitgenodigd.

The Invitation speelt zich af in en rond een groot Brits landhuis, New Carfax Abbey. Zo’n klassieke setup kan vaak visueel heel wat moois opbrengen. Denk aan films als The Woman in Black of The Others. Regisseuse Jessica M. Thompson heeft nog niets noemenswaardigs op haar naam staan dus gaan we volledig blanco de film in. Het is al snel duidelijk dat de film met enige voorliefde voor het genre is gemaakt.

Het valt qua sfeer niet tegen in The Invitation. Het landhuis wordt mooi in beeld gebracht en je voelt dat er een groot geheim in huishoudt. Het is ook fijn dat we het landhuis niet meer verlaten. Beperkte locaties werken nu eenmaal beter wat sfeervorming betreft. De opbouw is ook zeker niet onprettig want Nathalie Emmanuel is een mooie verschijning om naar te kijken. Ze acteert ook nog eens erg aardig, zeker in vergelijking met de enige andere referentie die ik van haar had: Die Hart (ja, ik ben een van die mensen die Game of Thrones niet heeft gezien). Ook is het altijd fijn om Sean Pertwee (Dog Soldiers) in actie te zien.

Eenmaal bij het laatste stuk van The Invitation beland vervalt het verhaal in grote mate in voorspelbaarheid, maar echt onaangenaam of lang uitgesponnen wordt het gelukkig niet. Bijzonder irritant is dat er toch weer is gekozen voor een personage met een comedy relief. Het voegt werkelijk helemaal niets toe aan het geheel en laat je zelfs met een nare bijsmaak achter wanneer de credits beginnen te lopen. The Invitation was namelijk best oké voor de verandering.

The Invitation is geen hoogvlieger in het genre maar het is fijn om dergelijke films te zien wanneer ze met enige voorliefde voor het genre zijn gemaakt. Jessica M. Thompson toont zich geen onaardige regisseuse. Benieuwd waar ze hierna mee komt.