Heel erg onder de indruk was ik niet van Ich Seh Ich Seh (Goodnight Mommy) uit 2014. Verontrustend vond ik de film zeker, maar ook best saai. Om er zeker van te zijn dat niet mijn gemoedstoestand op dat moment sprak heb ik de film daarna nog 2 keer bekeken, maar helaas bleef mijn oordeel hetzelfde. Het is wel jammer dat de makers, Veronika Franz en Severin Fiala, daarna eigenlijk weinig van zich hebben laten horen ondanks dat deze film hen wel op de kaart had gezet. Gelukkig is daar nu The Lodge, een film die bij eerste oogopslag veel weg lijkt te hebben van hun grote hit uit 2014. Maar is het dat ook?

Plot: Wanneer ouders in een scheiding liggen is dat voor iedereen binnen het gezin heel erg moeilijk. Maar dat kan het ook zijn als je de nieuwe liefde bent van een van die ouders. Grace is namelijk de nieuwe liefde van de vader, Richard. Richard en zij hebben plannen om te trouwen, maar wanneer de moeder van het gezin, Laura, zelfmoord pleegt wordt dat plan voorlopig uitgesteld. Maanden gaan voorbij en Richard wilt graag verder met zijn leven, samen met Grace. Zijn kinderen, Aiden en Mia, zien een nieuwe moeder niet zitten en verzetten zich daar hevig tegen. Richard maakt een plan om kerst door te brengen in hun bungalow, ver weg van de bewoonde wereld. Daar kan iedereen dan elkaar leren kennen. Eenmaal bij de bungalow aangekomen wordt Richard door zijn werkgever gebeld en moet hij voor enkele dagen weg, maar belooft zo snel mogelijk terug te keren. Grace, Aiden en Mia zijn nu op elkaar aangewezen, maar wanneer zij in een een sneeuwstorm terecht komen en de elektriciteit er mee ophoudt, komt de spanning tussen hen tot een kookpunt.

The Lodge is de eerste grote Engelstalige film van Veronika Franz en Severin Fiala en ik zeg maar gelijk in een woord wat ik van de film vond: heerlijk! Hoewel ik hierboven vrij globaal een synopsis afgeef van de film en ook in eerste instantie de film met een beetje puzzelen van begin tot eind zou kunnen worden ingevuld, gebeurt dat gelukkig niet. Franz en Fiala weten heel goed met minimale middelen, een minimale cast en een minimale setting spanning op te bouwen waar menig grote film nog een puntje aan kan zuigen. De cast lijkt bijna perfect. De kinderen zijn meer dan goed en ook nog eens erg verrassend. Jaeden Martell zullen de meeste van ons wel kennen als de jonge Bill uit de It films van de afgelopen jaren. Daarin bewees hij al een jong talent te zijn en hier zet hij die lijn voort. Bij niet iedereen zal de naam Lia McHugh, die hier Mia vertolkt, een belletje doen rinkelen. Ze is dan ook een behoorlijke nieuwkomer en ook pas 12 jaar oud, maar acteren kan ze. En dat zien anderen blijkbaar ook, want ze heeft al een aflevering in de erg interessante horrorserie Into The Dark te pakken en zal ook later dit jaar te zien zijn in de Marvel film Eternals. Het hoogtepunt van de film is toch wel echt Riley Keough (Under the Silver Lake, American Honey) die als Grace ontzettend goed de frustratie van een aanstaande stiefmoeder weet te vertolken. Je voelen als een indringer binnen een gezin, maar tegelijk ook moeten dealen met pijn uit het verleden weet zij schijnbaar moeiteloos neer te zetten.

Overal en van begin tot eind is de spanning voelbaar in The Lodge. Je weet dat het verkeerd kan gaan en dat gaat het ook, maar hoe verkeerd, dat moet je zelf maar gaan zien. Dat is waarschijnlijk nu wel even een probleem. The Lodge wordt vertoond in een maand dat het rustig is, maar waar het publiek voor horrorfilms waarschijnlijk meer hun pijlen hebben gericht op andere films die met even meer bombarie de bioscoop in zijn gegaan. Bang ben ik dan ook dat het publiek misschien wegblijft. Dat zou echt meer dan zonde zijn. Nu kan ik wel alvast zeggen dat deze film zeker weten mijn huis gaat betreden in een mooi Blu-ray doosje, want de film is niet alleen ontzettend goed, het is ook nog eens deels mede geproduceerd door mijn o zo geliefde horror label Hammer. Ik zie dat maar wat graag op de cover van een Blu-ray verschijnen.

Last but not least: hoewel haar rol maar klein is, vind ik het wel meer dan de moeite waard om haar even te benoemen. De moeder is niemand minder dan Alicia Silverstone. Nu is het niet dat die helemaal uit beeld is verdwenen, maar we zien haar nog maar weinig in de bioscoop en ik kreeg het er toch weer een beetje warm van. Sorry.