Toen ik de screener van The Wretched voor mijn neus kreeg van de week was dat ergens toch een damesgilletje waard. Het was namelijk de eerste ‘nieuwe’ film die ik zag in dit Corona-tijdperk. Ik wist weinig van de film, behalve dat ie al vorig jaar langs diverse festivals langs was gegaan en elders exclusief te zien was bij een streamingdienst. The Wretched zou ook een bioscooprelease krijgen, maar het virus stak daar een stokje voor. Gelukkig lijken wij langzaamaan weer terug te keren naar ‘normaal’ en komt The Wretched vandaag eindelijk uit in de bioscoop.

Plot: Ben (John-Paul Howard) gaat een tijdje bij zijn vader, Liam (Jamison Jones), logeren. Zijn ouders zijn gescheiden en Ben heeft het moeilijk met de situatie. Uit een soort roep om aandacht is hij thuis bij zijn moeder uit een raam gesprongen en heeft daarbij zijn arm gebroken. Bij zijn vader krijgt hij een bijbaantje in de haven waar hij merkt dat het leven voor zijn vader ook gewoon doorgaat wanneer hij hem samen ziet met een andere vrouwelijke medewerker. Ben weet zich er geen raad mee. Gelukkig voor Ben maakt hij al snel vrienden met Mallory (Piper Curda) die voor hem even wat afleiding geeft.Het gaat niet helemaal lekker in het havenstadje. Mensen lijken er op mysterieuze wijze te verdwijnen en Ben denkt dat een van de buren daar meer van af weet. Ben zal er al snel achter komen dat de geheimzinnige tekens die hij vindt op bomen en gebouwen niet van zomaar een groep vandalen zijn..

De trailer van The Wretched verraadt helaas al veel van het verhaal, maar regisseurs Brett Pierce en Drew T. Pierce doen er wel van alles aan om je meer voor te schotelen dan alleen een dun verhaaltje. Misschien zelfs iets té. The Wretched bevat namelijk iets teveel subplotten die de kijker weliswaar bezig houden, maar in sommige gevallen niet helemaal goed lijken te zijn uitgedokterd. Het slaat allemaal wel hout, maar het zijn er gewoonweg teveel. De regisseurs schieten ook door van het ene spectrum naar de andere qua toon. Dan is het weer bloedserieus, om direct daarna over te gaan naar iets komisch.

Het lijkt misschien of ik hier bagger beschrijf, maar dat is het niet. Ik kan zien waar de regisseurs op doelen en het waarderen dat zij wel iets verder gaan dan de gemiddelde tiener horrorfilm. Want dat is The Wretched wel degelijk, maar toch word je hier en daar getrakteerd op scènes die je niet snel daarin zal tegenkomen. Zo zien wij een gedaante zich te goed doen aan een klein kind, maar is er voor gekozen om de geluiden net iets te absurd te maken om door de keuring heen te komen. Je moet tenslotte wat als je toch een bepaald publiek iets wilt voorschotelen zonder door die verdomde keuring terug te worden gezet als een film voor volwassenen. Ik begrijp dat wel.

The Wretched blijft, ondanks de vele draaien in het verhaal wel echt overeind door met name het mooie camerawerk, maar ook door de hoofdrolspeler John-Paul Howard en zijn vriendinnetje Piper Curda. De twee kunnen wel echt acteren, wat weer een verademing is ten opzichte van vele andere acteurs die wij te zijn krijgen van die leeftijd.

The Wretched is misschien niet echt wat voor de doorgewinterde horrorfans, maar de jongeren onder ons krijgen wel een veel beter product voorgeschoteld dan echte bagger als Slender Man en The Bye Bye Man. En dat is best een applausje waard.