Afgelopen jaar kreeg ik veel verontwaardigde gezichten van de mensen die mij kennen. “Hoezo heb JIJ Watchmen nog niet gezien?! Het is echt iets voor jou!” Tja, wat zal ik zeggen. Ik ben tenslotte fan van schrijver Alan Moore, die verantwoordelijk is voor misschien wel HET beste Joker verhaal ooit: The Killing Joke, V for Vendetta en dus ook Watchmen. Toen ik als 10-jarig jochie de Nederlandstalige versie van Watchmen in de Dekamarkt vond was ik er al gelijk weg van. Dit zag er heel anders uit dan de Spider-Man en Transformers comics die ik weleens las. Dit was van een heel ander niveau.

Heel wat jaartjes later kon ik de graphic novel weer lezen en ditmaal begreep ik het verhaal en de personages ook eindelijk. Rorscharch bleef een eng mannetje, maar ditmaal begreep ik hem eindelijk ook. Ook zag ik eindelijk in dat achter het vriendelijke gezicht van Ozymandias, met zijn lachwekkende kleding, kwaad kan schuilen. Sterker nog, Ozymandias is een van de meest gevaarlijke schurken ooit in de comic book geschiedenis. Het verhaal van Alan Moore is een satire op de superheldenwereld, maar vertelt ook veel over de werkelijke gebeurtenissen in de wereld.

De rauwe en pessimistische kijk van Alan Moore is niet voor iedereen. De film van Zack Snyder, die behoorlijk trouw is aan het originele materiaal, bevestigde dat ook maar eens. Voor de een is het een van de beste comic adaptaties die er is, voor de ander is het bagger. Ik behoor tot die eerste groep al zie ik wel in dat de film niet perfect is. In de film hebben er een paar wijzigingen plaatsgevonden die ik niet helemaal begrijp. In de graphic novel teleporteert Ozymandias een reusachtige buitenaardse inktvis naar New York. De buitenaardse inktvis overleeft de reis niet maar weet nog een soort psychische aanval te doen die 3 miljoen doden veroorzaakt in de stad. Tja, dat klinkt best kut misschien voor de gemiddelde kijker. Ik denk dat Snyder dat in ieder geval dacht bij het maken van de film. Met die gedachte van Snyder ben ik wel even in mee gegaan, maar jammer heb ik het altijd wel gevonden.

Toen de tv-serie werd aangekondigd en duidelijk werd dat de serie zich zou afspelen ná de gebeurtenissen in de graphic novel, had ik daar wel een beetje mijn bedenkingen bij. Hoewel tv-series aanzienlijk in kwaliteit zijn gestegen, verwachtte ik eerder een serie a la The Flash en The Punisher. Het zijn leuke series, maar het is wel duidelijk dat zij niet het budget hebben en kwaliteit missen die je bij series voor een groter publiek wel ziet.

Afgelopen jaar ontweek ik elk bericht op social media rond de serie als de pest. Uiteindelijk zou ik de serie wel gaan zien en wilde daar het liefst zo blanco mogelijk in gaan. Mijn vrienden hielden allen hun mond maar hintten mij wel op iets wat altijd mijn kritiek was op de film van Zack Snyder. “Hey, die inktvis, hè ? Daar wordt wel naar gerefereerd in de serie.” Toen ik dat hoorde wist ik niet hoe snel ik de serie moest gaan kijken.

We zijn nu een kleine maand verder. Ik heb Watchmen helemaal gezien. En… Ik vind het een heerlijke serie.

Plot: De tijden van gemaskerde helden zijn voorbij. Hun methoden worden niet meer gezien als van deze tijd. Ze waren te gewelddadig en hebben buiten het helpen van mensen ook veel ellende veroorzaakt. Toch is het masker niet weg. Zo zijn er gemaskerde groeperingen zoals The Seventh Kavalry die strijden voor hun blanke medemens. Zij dragen allen het Rorsschach masker, maar hun bedoelingen zijn dubieus. Uit angst voor represailles van The Seventh Kavalry bedekt de gemiddelde politieagent ook deels hun gezicht. The Seventh Kavalry wordt op de huid gezeten door Angela Abar. Zij is een ex-detective die inziet dat The Seventh Kavalry niet op de reguliere manier gepakt kan worden en heeft daarom een gemaskerde identiteit aangenomen: Sister Night. Samen met de collega’s van de Tulsa politie gaat zij de strijd aan met The Seventh Kavalry. Wanneer een geliefde vriend van haar het leven laat, komt zij er beetje bij beetje achter dat er veel meer aan de hand is in Tulsa. Zoveel zelfs dat dat gevolgen kan hebben voor de rest van de wereld.

Ik ben mijn vrienden eeuwig dankbaar dat zij niets aan mij hebben verklapt over de serie. Want de beste manier om deze serie als kenner van de graphic novel en de film te zien is ook zo blanco mogelijk. Veel zal ik daarom niet verklappen, maar wat ik wel kwijt wil is dit: De serie is meer trouw aan de graphic novel dan aan de film van Zack Snyder.

Er zijn wel wat op- en aanmerkingen te maken over de serie. De serie volgt voornamelijk ex-detective Angela Abar en haar weg naar de waarheid. Angela wordt gespeeld door Regina King, vooral bekend door haar rol in de serie American Crime en Southland, maar deze dame heeft een veel groter oeuvre en een heel indrukwekkende prijzenkast. Dat is ook wel te merken in Watchmen want zij draagt deze serie met gemak. Eerlijk is eerlijk, ik had tot nu toe weinig van haar gezien, maar door Watchmen ga ik zeker een inhaalslag maken.

Over de acteerprestaties in het gehele seizoen valt eigenlijk niet veel te zeuren. Andere acteurs als Yahya Abdul-Mateen II (die wij later dit jaar, of volgend jaar in Candyman zullen zien), Don Johnson, Louis Gossett Jr en Jeremy Irons hebben meer een bijrol die hier en daar in de serie meer expositie krijgen. Toch doet ieder eigenlijk precies wat ik van hen mag verwachten. Er bestaat echter nog een andere uitschieter, namelijk Jean Smart, die meer ruimte krijgt halverwege de serie en waar ik ook het hardst om heb moeten lachen. Wat er precies gebeurt vertel ik nog niet, maar laten we zeggen dat het te maken heeft met een lang blauw gevaarte..

Opvallend is ook de muziek van Trent Reznor en Atticus Ross. De heren van Nine Inch Nails presenteren hier zich wederom als als uiterst waardevolle musici die sommige scènes echt weten te versterken.

Watchmen is voor mij een van de beste series van de afgelopen jaren geworden. Hoewel er wat onenigheid is om de serie verder te laten voortduren na het tweede seizoen, hoop ik dat deze nog wel even verder gaat. Ja, zo nu en dan merk je dat je met een tv productie te maken hebt. Dat kan ook echt niet anders. Maar het zijn niet de special effects die Watchmen een bijzondere serie maken. Dat is namelijk het schrijven. Enkele afleveringen die echt een dikke 9 scoren zijn bijvoorbeeld aflevering 3, She Was Killed by Space Junk en 9, A God Walks into Abar. Serieus, ontwijk alle berichtgeving over de serie en neem er een weekend de tijd voor. Het is het meer dan waard.