Voordat ik aan de recensie begin moet er allereerst iets van mijn hart.

Terug in 2016 raakte ik in een hevige discussie met onze collega’s van Schokkend Nieuws over de 1 ster recensie van journalist Michael Minneboo voor de film Batman vs Superman – Dawn of Justice. Ik vond de ‘1 ster’ belachelijk en het deed mij vermoeden dat dit eerder voortkwam uit activisme dan daadwerkelijk een waardig oordeel over Zack Snyder’s film. Die gedachte werd mede gevoed door het al heel lang voortdurende gevecht tussen fans van Marvel en DC Comics. Zelf ben ik opgegroeid met de Junior Press uitgaves van de X-Mannen en Spider-Man én de Batman strips die onder Baldakijn Boeken werden uitgebracht. Voor mij was het nooit een echte wedstrijd tussen die twee. Hele jaargangen Spider-Man, X-Men en later ook Wolverine stonden gebroederlijk naast die van Batman in de kast en ik was daar maar wat trots op. In 2008 heb ik zowel The Dark Knight als Iron Man meerdere keren in de bioscoop gezien. Je kan van roodharige vrouwen houden én van donkere vrouwen houden. Misschien staan aardappelen wel 5 van de 7 dagen op tafel, maar dat betekent niet dat je ook niet van sushi kan genieten. Ik ben heel erg tegen dat hokjesgeest denken. En toch belande ik daar zelf een beetje in.

Het oordeel van Michael over Batman vs Superman – Dawn of Justice bleef erg bij mij hangen. Toen een jaar later Justice League uitkwam wilde ik die film gewoon leuk vinden. Ik liet de film over mij heen komen, en ik zeg je eerlijk: ik heb er ook best van genoten, maar ik gaf de film volgens mij een 7.5. En daar ging ik bij mezelf de mist in. Bij de herziening van Justice league merkte ik ook wel dat de roze bril die ik op had bij de recensie een wel erg grote was. Als ik die film nu een cijfer zou moeten geven dan kom ik niet verder dan een 6. Een vermakelijke film alsnog, maar absoluut geen hoogvlieger.

Vorig jaar bespraken Michael en ik het uitgebreid op een terras in Amsterdam en later ook in een van zijn podcasts op Youtube. We blijven van mening verschillen wat betreft Batman vs Superman – Dawn of Justice, maar dat is het dan ook. Je mag van mening en smaak verschillen met elkaar. Hij heeft bijvoorbeeld veel meer liefde dan ik met de Richard Donner Superman films. Een versie waar ik ook van houd, maar ik heb daar gewoon minder mee. So what? We kunnen evengoed met elkaar op een terras zitten en onze liefde voor film en comics aan elkaar kwijt.

Maar om even terug te keren naar de 2017 versie van Justice league: de film was een verzameling van foute keuzes en belemmeringen. Zack Snyder had die film toen af moeten maken, maar dat gebeurde niet vanwege een tragisch drama in zijn familie. Warner Brothers raakte in paniek en haalde een regisseur van de tegenpartij binnen om de film af te maken en om die meer te laten lijken op een film van de tegenpartij. Zover dat kon dan, want de film was al voor 2/3 geschoten. Aan Josh Whedon de moeilijke klus om Zack Snyders Justice League meer te laten lijken op een film die hij eerder voor de tegenpartij had gemaakt: The Avengers. Het resultaat? Het werd van alles wat . Een beetje van Zack Snyder en een beetje van Josh Whedon. Maar een geslaagde mix was het allerminst. Die schuld is niet alleen aan Whedon of zelfs Warner Brothers te wijden, want nu is daar Zack Snyder’s versie van Justice League. Een 4(!) uur durende epos. Een film zoals het bedoelt zou moeten zijn. Maar is het ook een goede film geworden?

Plot: Na het gevecht met Doomsday rouwt de wereld om de dood van Superman. Een held die ze pas zijn begrijpen toen hij voor hen stierf. Voor nu lijkt de wereld gered, maar Batman weet dat er een andere macht het op de Aarde heeft voorzien. Een macht genaamd Darkseid die nu zijn kans schoon ziet nu Superman ons is komen te ontvallen. Dat gaat echter niet zomaar. Op Aarde zijn er drie zogenaamde Moeder boxen verborgen die hem een snelle overwinning kunnen bezorgen. Deze worden bescherm door de Amazones en de Atlantiërs. En daarnaast is er een zoek. Darkseid stuurt daarom zijn luitenant Steppenwolf en een leger parademons om de Moeder boxen voor hem te vinden. Batman probeert ondertussen samen met Wonder Woman een team samen te stellen om het naderende kwaad het hoofd te bieden, maar gaat hen dat wel lukken zonder Superman?

Wat 60 miljoen Dollar en een half jaartje knippen en plakken in de montageruimte wel niet allemaal kan doen met een film. Zack Snyder’s versie van Justice League is niet alleen bijna 2 uur langer dan die van Whedon, maar heeft een ook een andere toon. Zoals je wel van Snyder mag verwachten plaatst hij de helden op een waar voetstuk. We zien Aquaman in slow motion richting de zee lopen, uiteraard in slow motion, waarbij woeste golven om hem heen breken tegen de kade. En dat alles onder begeleiding van de zang van het kleine kustdorpje dat hem niet alleen ziet als hun beschermer, maar als hun god. Het lijkt bijna wel een reclame uit de jaren 90 voor een jeansmerk wanneer Jason Momoa zijn gespierde torso tevoorschijn tovert als hij zijn shirt kapot scheurt voordat hij verdwijnt in de golven. Dit is hoe Zack Snyder superhelden ziet. Onverwoestbaar, stoer en larger than life. Dat kan je misschien too much vinden, maar wie het oeuvre van Snyder kent zou eigenlijk niet verbaasd moeten zijn. Snyder excelleert bij het laten zien van onze helden.

Toch is het jammer dat Snyder niet dezelfde focus heeft voor de normale mens in zijn film. Even denk je dat te hebben bij een ontmoeting tussen Lois Lane en Martha Kent, de moeder van Superman. We komen even tot rust wanneer de twee vrouwen hun liefde voor Clark aan elkaar uiten, maar krijgen al direct daarna een dreun omdat het gesprek eigenlijk een grote leugen is. Je vraagt je af waarom nou toch?

Ook blijkt een extra half jaar monteren nog steeds niet voldoende om een aantal zeer slordige fouten te kunnen verbergen. Steppenwolf spreekt bijvoorbeeld twee keer een praktisch dezelfde zin uit en Nudis Vulko heeft in het ene shot Aquaman’s pantser in de hand, dan weer niet, dan weer wel, enzovoort enzovoort. Slordigheden die na een half jaar extra monteren er gewoon uit hadden moeten worden gefilterd. Het komt gehaast over, wat toch wel vreemd is als er twee regisseurs naar het materiaal hebben gekeken. Snyder weet de film ook een vleugje ‘Return of the King te geven door meerdere eindscènes te geven. Daarvan is maar de helft geslaagd. De terugkeer van Jaret Leto’s Joker is daar  niet een van.

Gelukkig heeft een half jaar extra monteren (en filmen) wel geleid tot iets opmerkelijks. In de 2017 versie waren er twee helden hevig ondergesneeuwd, namelijk The Flash en Cyborg. Flash (Ezra Miller) moest voor de zogenaamde comic relief zorgen, maar bleek vrijwel alleen maar irritant over te komen. Nu, in Snyder’s film, heeft hij misschien wel de beste scène van de hele film! En dan Cyborg (Ray Fisher), altijd al een lid van de Justice League die ik verschrikkelijk saai vond en in Whedon’s versie niet eens een volledig karakter kreeg. Hier is hij misschien wel het hart van de film. Het is een grote dikke middelvinger naar Josh Whedon die Fisher op de set zou hebben gekleineerd en ontzettend veel materiaal met hem uit de film heeft laten halen.

Zack Snyder’s Justice League is de versie die wij hadden moeten zien in 2017, maar door omstandigheden nu pas in 2021 is uitgebracht. Vier jaar aan ontwikkelingen zijn voorbij gegaan en hoewel deze versie een grote verbetering is ten opzichte van de 2016 versie, heeft Warner Brothers besloten om verder te gaan en de Snyderverse te laten voor wat het is. Dat is voor Warner een logische keuze die ik wel begrijp. Als liefhebber van de eerdere films vind ik Snyder’s versie van Justice league een mooie afsluiter. Had ik meer willen zien? Ja, eigenlijk wel, maar het voelt ook als een dossier dat je nu eindelijk wilt afsluiten. Nu zijn er ‘fans’, en ja dat plaats ik even tussen aanhalingstekens, die verder willen met Snyder. Ook al lijkt Zack Snyder ondertussen verder met andere projecten te willen gaan. Deze fans zijn erg actief op Twitter en hebben op IMDb Godzilla vs Kong massaal met negatieve reviews zitten bombarderen. Zo proberen zij Warner te bewegen om verder te gaan met de Snyderverse. Een andere geliefde franchise de dupe laten worden omdat jij je zin niet krijgt, wat een helden zijn het toch. Het is ze niet gelukt trouwens. Mensen zijn massaal Godzilla vs Kong gaan kijken. Gedraag je niet als een kind en waardeer wat je nu hebt. Doe net als ik en ga binnenkort Man of Steel weer eens kijken of ga wat anders nuttigs doen met je leven.