Ah, de 90’s… Flitsende montages, pompende techno beats, fletse kleuren, het waren niet per se de meest interessante jaren wat film betreft. Toch heeft het decennium een paar meesterwerken gelanceerd. Denk aan Silence of the Lambs en Se7en. Die laatste is de grootste inspiratiebron geweest voor Resurrection.

Plot: De vastberaden rechercheur Prudhomme (Christopher Lambert) krijgt de meest vreselijke zaak uit zijn carrière. Samen met zijn partner moet hij op zoek naar een seriemoordenaar met een gruwelijke werkmethode. De moordenaar neemt steeds één lichaamsdeel van zijn slachtoffers mee en kerft Romeinse cijfers in de rest van het lichaam. Langzamerhand komt Prudhomme erachter dat de zeer intelligente moordenaar een luguber scenario heeft bedacht: hij wil het lichaam van Christus ‘herbouwen’ voor de verrijzenis.

Je mag de film uit 1999 gerust een ‘budget versie’ noemen van de film van David Fincher. We moeten het bijvoorbeeld doen met Christopher Lambert (Highlander) in plaats van Brad Pitt en Russell Mulcahy als regisseur. Dat laatste is juist voor ondergetekende reden nummer één om deze film opnieuw te ontdekken. Mulcahy heeft namelijk wat 80’s pareltjes op zijn naam staan, zoals Razorback (1984) en natuurlijk de eerdere samenwerking met Lambert: Highlander (1986).

Dat Vinegar Syndrome Resurrection uitbrengt mag op zich ook wel bijzonder noemen aangezien het label films uit de eind jaren 90 niet meteen uitbrengt. Toch heeft Resurrection een soort van cultstatus opgebouwd. Dit is voornamelijk te danken aan de lachwekkende knipoog richting Se7en en de behoorlijk ‘in your face’ gore. Op een of andere manier moest Mulcahy Finchers film overtreffen en doet dat wat het grafische materiaal betreft doeltreffend. De kills zijn behoorlijk grof en de ontknoping eentje die je nog best wel bijblijft. Wat dat betreft wordt er met Resurrection hetzelfde doel nagestreefd als Se7ven dat doet en het feit dat dat lukt is best knap te noemen.

Resurrection gaat met deze release van Vinegar Syndrome een tweede leven tegemoet. Een die de film eigenlijk wel verdient. Het extreem houterige acteerwerk van Lambert verdient het om opnieuw ontdekt te worden, net als het typische jaren 90 camerawerk en montage. Resurrection is een typisch product van zijn tijd en ook voor gorehounds een film om herontdekt te worden. Resurrection biedt meer horror dan zijn inspiratiebron. De schijf is bovendien regiovrij en dus vrij toegankelijk voor Europese spelers.