Het derde boek dat Stephen King onder zijn pseudoniem Robert Bachman uitbracht was The Running Man, een verhaal over een dystopische toekomst waarin Benjamin Richards ten einde raad meedoet aan de televisieshow The Running Man om geld te verdienen voor de medicijnen voor zijn dochter. Richards is op de zwarte lijst gezet omdat hij zich kritisch uitliet over zijn werkgever en nu komt hij haast onmogelijk nog aan werk. Voor de show moet hij een maand uit handen blijven van zogenaamde Hunters en de politie en krijgt zijn vrouw honderd dollar per uur dat hij op vrije voeten is en honderd dollar extra voor elke Hunter of agent die hij ombrengt, met als hoofdprijs een miljard dollar na dertig dagen.… Lees verder “Recensie: The Running Man (Paul Michael Glaser)”
Tag archieven: 1987
Recensie: Blood Rage (John Grissmer)
Het is vandaag Thanksgiving! Daar doen wij in Nederland natuurlijk geen fuck mee en dat is helemaal prima. Maar ik vind het een mooie gelegenheid om een recensie te plaatsen van een slasher uit de jaren 80 die ik werkelijk hilarisch vind. De film heeft meerdere titels gehad in het verleden zoals het mysterieuze Nightmare at Shadow Woods of het supersimpele Slasher. Tegenwoordig kennen wij deze bloederige, maar hilarische slasher onder een andere titel: Blood Rage.
Plot: De eeneiige tweeling Todd en Terry zijn samen met hun moeder Maddy in een drive-in bioscoop.… Lees verder “Recensie: Blood Rage (John Grissmer)”
Recensie: Hellraiser (Clive Barker)
7 oktober verschijnt de nieuwe Hellraiser film op Hulu (en op Disney Plus). De eerste geluiden zijn hartstikke positief en ook wij bij It’s Only a Movie moeten bekennen dat de eerste trailer ons niet onberoerd liet. Zou het dan eindelijk? Een nieuwe Hellraiser die eindelijk in de voetsporen weet te treden van de eerste paar films uit de franchise? Deze release is in ieder geval een mooi excuus om de hele Hellraiser franchise weer eens onder de loep te nemen.… Lees verder “Recensie: Hellraiser (Clive Barker)”
Hard Rock Zombies/ Slaughterhouse Rock (Vinegar Syndrome) – Rocking double feature
Vinegar Syndrome blijft ons verrassen. We mogen het al een tijdje doen met adembenemende 4k releases, nu brengt het label ook ‘double features’ aan. Films met eenzelfde thema, samen gebundeld in een release om je vingers bij af te likken. In deze editie: hard rock horror!
Hard Rock Zombies
Plot: Een heavy metal band wordt uitgenodigd te spelen in een klein conseervatief stadje. Wat ze niet weten is dat hun gastheren een stel moordende mutanten zijn, wiens leider niemand minder dan Adolf Hitler is!… Lees verder “Hard Rock Zombies/ Slaughterhouse Rock (Vinegar Syndrome) – Rocking double feature”
Tough Guys Don’t Dance (Vinegar Syndrome) – “Oh man! Oh God!”
Tough Guys Don’t Dance is nou niet een film die ik uit mezelf zo snel zou opzetten. Toen ik zag hoe deze nieuwste release van Vinegar Syndrome weer met veel zorg is uitgegeven, werd ik toch wel nieuwsgierig. Laat het maar aan Vinegar Syndrome over om een vergeten film in de spotlights te zetten.
Plot: Tim Madden (Ryan O’Neal) is een schrijver die aan lager wal is geraakt. Als zijn vrouw hem verlaat besluit Tim het op een zuipen te zetten.… Lees verder “Tough Guys Don’t Dance (Vinegar Syndrome) – “Oh man! Oh God!””
Recensie: Full Metal Jacket (Stanley Kubrick)
We mogen het er allemaal mee eens zijn dat Stanley Kubrick een van de meest invloedrijke filmmakers ooit is geweest. Niet alleen heeft hij diverse meesterwerken op zijn naam staan, Kubrick excelleerde ook in verschillende genres, iets wat niet veel regisseurs kunnen zeggen. Na in 1980 een van de beste horrorfilms ooit te hebben gemaakt met The Shining, kwam Kubrick in 1987 met Full Metal Jacket, een oorlogsfilm. En ja, ook Full Metal Jacket mag oprecht een klassieker genoemd worden. Na 2001: A Space Odyssey en The Shining is nu ook Full Metal Jacket op 4k verschenen.… Lees verder “Recensie: Full Metal Jacket (Stanley Kubrick)”
Top 10 beste jaren voor de genrefilm
De genrefilm vierde hoogtij in de jaren 70 en 80. Voor een relatief klein budget werden specifieke films gemaakt die een miljoenenpubliek trokken. Filmmakers hadden meer de vrije hand in het maken van hun waar en dat zorgde voor veel films die gewoon deden waar ze goed in waren. Maar wat zijn nou de beste jaren geweest voor de genrefilm? In welke jaren werd je overspoeld door genrefilms die ook nu nog op handen worden gedragen? It’s Only a Movie zet de beste jaren voor de genrefilm op een rij.… Lees verder “Top 10 beste jaren voor de genrefilm”
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Aenigma (1987, Lucio Fulci)
1977-1982 is duidelijk de beste periode van Lucio Fulci geweest. Met titels als Zombi 2, The Beyond, The New York Ripper en City of the Living Dead heeft hij zich gevestigd tussen de beste horror regisseurs uit Italië. Ik durf zelfs te zeggen dat ik Fulci, met zijn uitzinnige aanpak van filmmaken, de meest spannende regisseur vind die Italië ooit heeft voortgebracht. Aenigma stamt uit een periode waar Fulci zijn beste tijd heeft gehad en dat is te merken.
Aenigma is een soort van mix tussen de klassieke Amerikaanse slasher en films met een bovennatuurlijk thema.… Lees verder “Aenigma (1987, Lucio Fulci)”