Hans en Grietje, wie is er niet groot mee geworden? Nou, ik in ieder geval wel en als kind scheet ik echt in mijn broek voor de heks die het gemunt heeft op Hans en Grietje. Het idee dat een vrouw je gevangen houdt, volpropt met lekkers om je uiteindelijk af te slachten en op te eten vind ik nog steeds angstaanjagend. En daarom vind ik vrouwen nog steeds eng… Just kiddin’. Het enige wat ik aan Hans en Grietje over heb gehouden is dat ik een voorliefde heb voor horrorfilms met heksen.… Lees verder “Recensie: Gretel & Hansel (Oz Perkins)”
Tag archieven: Horror
Recensie – It: Chapter Two (Andy Muschietti)
Het eerste hoofdstuk van de nieuwe verfilming van Stephen King’s boek It was twee jaar terug een megasucces. Men liep weg met de nieuwe Pennywise en veel kijkers vonden de film het engste wat ze in tijden hebben gezien. Nu viel dat gevoel bij ondergetekende wel mee. De film was goed gemaakt maar deed de tv-serie uit 1990 niet vergeten. Een gewaagde uitspraak, maar de serie is bij mij altijd bijgebleven, zelfs na de vele herzieningen die volgden. Tim Curry heeft hier natuurlijk veel mee te maken want zijn Pennywise is niet voor niets een horror-icoon.… Lees verder “Recensie – It: Chapter Two (Andy Muschietti)”
The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker
James Wan is inmiddels een begrip in de hedendaagse horror. Saw zette hem op de kaart en Insidious is een film waar menig horrorliefhebber met veel plezier aan terugdenkt. Genreclichés zijn Wan niet vreemd. Waar ze voor velen een valkuil zijn, laat Wan zien een echte vakman te zijn en clichés juist te omarmen en ze eigen te maken. The Conjuring is zijn laatste film en ook hier hoeven we geen echte vernieuwing te verwachten. Enge poppen, bezetenheid, een spookhuis, een hoop bekende elementen zijn hier weer van de partij.… Lees verder “The Conjuring (James Wan) – Moderne klassieker”
Giallo – Wat is dat nu precies?
Onlangs hadden we het in de It’s Only a Movie podcast over Giallo, maar wat is dat nu precies voor filmgenre? Ik deed er onderzoek naar voor mijn profielwerkstuk en zal het nog eens tot in de details uitleggen.
Giallo (meervoud gialli) is een filmgenre uit Italië en wordt ook wel Spaghetti Thriller of Spaghetti Slasher genoemd. In Italië wordt met Giallo alle Thrillers en Horrorfilms bedoeld. Buiten Italië wordt met de term naar een specifieke stijl van Moordmysterie-films met Horror-elementen verwezen, meestal afkomstig uit Italië.… Lees verder “Giallo – Wat is dat nu precies?”
IOAM podcast #7: 60’s horror
Na de vorige podcast op locatie zijn we ditmaal weer terug in de diepste krochten in Amsterdam-Oost om vanuit Johans huiskamer wat bij te praten over 60’s horror. Wat heeft dit decennium betekend voor het genre? En wat zijn onze vijf favoriete 60’s horrors? Luisteren!
Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)
Eco-horror was een erg populair subgenre in de jaren 70. Films als Frogs, Long Weekend en, geen horror, maar wel eng, The China Syndrome lieten ons zien wat de consequenties kunnen zijn voor de mensheid als we blijven tornen met de natuur. Veel eco-horrors zijn ook tegelijkertijd monsterfilms. Alle Godzilla films zijn hier toch wel het beste voorbeeld van. In 1979 waagde John Frankenheimer (French Connection II, The Island of Dr. Moreau, Ronin) zich ook aan een eco-horror/monsterfilm met Prophecy, de film met de gemuteerde beer.… Lees verder “Recensie: Prophecy (John Frankenheimer)”
Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)
Je kent het wel. Je raakt enthousiast door het artwork van een filmposter, je wilt weten wat voor film dit is, dus je leest verder. Je wordt nog meer enthousiast wanneer je leest dat Irvin Kershner, de man die verantwoordelijk is voor The Empire Strikes Back, de regie op zich nam. Je krijgt bijna een hartverzakking wanneer je leest dat je favoriete horror regisseur, John Carpenter, zowel het verhaal als het scenario heeft geschreven! Je plaats direct een order op eBay voor de dvd van Columbia Tristar en wacht met smart op het pakketje.… Lees verder “Recensie: Eyes of Laura Mars (Irvin Kershner)”
Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)
Ruggero Deodato, de alom geprezen en verguisde regisseur van Cannibal Holocaust kon er in de jaren 80 ook niet omheen: de slasherfilm. Deze nieuwe trend kreeg uiting vanuit elke hoek in de filmwereld en ook Italië speelde in op deze nieuwe gekte. Slasher en Deodato, een combinatie die weleens leuk zou kunnen uitpakken.
Ruggero Deodato is een duizendpoot. Zo heeft hij zich gewaagd aan Gialli (Phantom of Death), het kannibalen genre (Cannibal Holocaust, Last Cannibal World), Science-Fiction (Atlantis Interceptors), confronterende shock-cinema (The House on the Edge of the Park) en de slasher dus met Body Count, in het Italiaans bekend als Camping del Terrore.… Lees verder “Recensie: Body Count (Ruggero Deodato)”
Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)
Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.
De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende.… Lees verder “Recensie: Waxwork (Anthony Hickox)”
Recensie: Popcorn (Mark Herrier)
Films die een ode brengen aan grootheden binnen het genre. Zo kennen we natuurlijk materiaal van Brian De Palma dat een grote knipoog is naar het werk van Alfred Hitchcock, maar ook op kleine schaal zien we veel regisseurs die de moeite nemen om genre bepalende films of regisseurs in de schijnwerpers te zetten. Mark Herriers Popcorn uit 1991 is het bewijs van een kleine film die een ode brengt aan een groot figuur.
The Tingler, House on Haunted Hill, 13 Ghosts, allemaal films die door middel van gimmicks de aandacht van het publiek moesten trekken.… Lees verder “Recensie: Popcorn (Mark Herrier)”