Een nieuwe horrorfilm op Netflix is niet echt meer iets waar wij snel naar uitkijken. Het is meestal goed zoeken naar een horrorfilm waar wij graag even voor gaan zitten. Zeker op het gebied van Netflix’ Originals is het vaak huilen met de pet op. Een van de laatste toevoegingen op het lijstje is The Invitation, een film die op papier weinig nieuws brengt, maar qua setting misschien wel wat interessants heeft te bieden.
Het heeft 11 jaar geduurd voordat er een vervolg verscheen op Scream 4 en vervolgens weer 11 jaar voordat deel 5 een feit was in 2022. Voor Scream 6 hebben we niet lang hoeven wachten want die is na een jaar al een feit en als we de verhalen mogen geloven moet volgend jaar deel 7 verschijnen. Dit is natuurlijk te verklaren door de oude cast die vakkundig naar de achtergrond wordt verdreven en een frisse jonge cast waar nog flink op door te borduren valt.… Lees verder “Recensie: Scream VI (Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett)”
Mexico is een land met een rijkere filmgeschiedenis dan je in eerste instantie zou denken. Neem alleen al de films van Guillermo Del Toro of Alejandro Jodorowsky, twee van ‘s werelds meest gerenommeerde regisseurs. Maar ook klassiekers als The Exterminating Angel en Amores Perros mogen niet ontbreken. Maar ook uit Mexico komt een hoop sleaze en Vinegar Syndrome weet die natuurlijk weer te vinden. We hebben het in dit geval over The Infernal Rapist, een film met een serie-verkrachter als held..… Lees verder “Recensie: The Infernal Rapist (Vinegar Syndrome)”
Winnie the Pooh, wie is er niet groot mee geworden? De honing liefhebbende beer is nog altijd een van de bekendste gezichten uit de Walt Disney stal en zal dat ook wel zo blijven. Toch gaat er geknaagd worden aan het beeld dat wij hebben van ‘s wereld bekendste beer. In 2022 zijn namelijk de rechten komen te vervallen en mogen anderen ook films maken met dit personage. Als het maar niet teveel op de creatie van Disney zelf lijkt. Nou, wat dat betreft hoeft Disney niets te vrezen van Winnie the Pooh: Blood and Honey, want Pooh Bear is hier geen lieve beer die graag op avontuur gaat.… Lees verder “Recensie: Winnie the Pooh: Blood and Honey (Rhys Frake-Waterfield)”
David Gordon Greens Halloween was een film die weer enigszins terugging naar de roots van de franchise, dat in 1978 begon met John Carpenters meesterwerk. Greens aanpak was klassieker dan die van Rob Zombie. Halloween (2007) en Halloween II (2009) waren een dermate nieuwe visie dat veel mensen er niets van moesten hebben. Michael Myers werd ineens een soort van trailer trash serial killer. Nee, dan was Greens Halloween een welkome terugkeer. Echter bleek het vervolg Halloween Kills een fikse domper.… Lees verder “Recensie: Halloween Ends (David Gordon Green)”
Wij bij It’s Only a Movie houden van horrorfilms met creepy poppen in de hoofdrol. En wij zijn daar niet alleen in als wij even kijken naar het horrorgenre van, laten we zeggen, de afgelopen 10 jaar. Want als er iets succes garandeerde binnen het genre, dan waren het wel die verdomd nare poppen! We hebben de Conuring-films die ons introduceerden met Annabelle, die hierna een geheel eigen filmserie kreeg waar nog geen eind van in zicht is. Ook deed Brahms in The Boy en een vervolg vele mensen naar de bioscoop trekken.… Lees verder “Recensie: M3GAN (Gerard Johnstone)”
Vinegar Syndrome heeft al wat maffe titels uitgebracht in hun 10-jarig bestaan. Het Italiaanse Blood Delirium (Delirio di Sangue) is op dat vlak wel weer een hoogtepuntje. Een idioter plot zul je niet snel tegenkomen. Blood Delirium is niet goed, maar voor de fan van trash valt hier genoeg te genieten.
Plot: Na de dood van zijn vrouw gaat een onevenwichtige schilder, die denkt dat hij een reïncarnatie is van Vincent van Gogh, volledig door het lint en graaft hij met de hulp van zijn necrofiele butler haar lichaam op.… Lees verder “Recensie: Blood Delirium (Vinegar Syndrome)”
Het is vandaag Thanksgiving! Daar doen wij in Nederland natuurlijk geen fuck mee en dat is helemaal prima. Maar ik vind het een mooie gelegenheid om een recensie te plaatsen van een slasher uit de jaren 80 die ik werkelijk hilarisch vind. De film heeft meerdere titels gehad in het verleden zoals het mysterieuze Nightmare at Shadow Woods of het supersimpele Slasher. Tegenwoordig kennen wij deze bloederige, maar hilarische slasher onder een andere titel: Blood Rage.
The Black Phone was een film waar ik best naar heb uitgekeken. Scott Derrickson heeft bij mij namelijk punten gescoord met zijn film Sinister uit 2012. Vooral de eerste 3/4 van Sinister. Dat was namelijk van het engste dat ik ooit heb gezien. Die 8mm filmpjes met muziek van Aghast op de achtergrond.. Brr.. Van Deliver Us From Evil (2014) was ik niet zo onder de indruk en Doctor Strange (2016) was amper onderscheidend van ander Marvel-werk. Op naar The Black Phone dus, met opnieuw Ethan Hawke in een hoofdrol.… Lees verder “Recensie: The Black Phone (Scott Derrickson)”
Dit wordt een pittige recensie. Enkele weken geleden kreeg ik berichten door vanuit de VS over de film Barbarian en de berichten waren bijzonder positief. “De verrassing van het jaar!” hoorde ik zelfs iemand zeggen. Nou, dan maak je mij wel erg nieuwsgierig. Vorige week zag ik de film in de persvoorstelling, maar door verplichtingen elders kwam ik maar niet toe aan het schrijven van de recensie. Ondertussen ging Barbarian al in de voorpremière en kwamen de berichten ook van Facebookvrienden voorbij.… Lees verder “Recensie: Barbarian (Zach Cregger)”
