De Texas Chainsaw Massacre franchise is net als de Halloween franchise een onoverzichtelijk zooitje geworden. Remakes, prequels, sequels, alles heeft al de revue gepasseerd. Toch vinden mensen het nog nodig om met een nieuwe sequel te komen, wat het geval is met Netflix’ Texas Chainsaw Massacre. Je moet het echt weten want aan de titel is dat niet op te maken. Net als Halloween en Scream begint dat best een vervelende trend te worden.

Plot: Melody, een 25-jarige zakenvrouw uit San Francisco, neemt haar jongere tienerzus mee naar Texas op zakenreis, uit angst haar alleen achter te laten in de stad. Het duurt niet lang voordat ze voor hun leven moeten vechten tegen een oud fenomeen.

Hoe ingewikkeld de franchise ook is geworden, Texas Chainsaw Massacre is een verfrissend simpele film geworden. Een slasher die draait om precies hetgeen waarvoor je een slasher opzet: de brutaliteit. Regisseur Garcia windt er geen doekjes om. We krijgen een bende jeugd waar je al snel een bloedhekel aan krijgt en zet die tegenover een killer die zich, ongevoelig voor woke nonsens, een baan door ze heen zaagt. De pay-off van Texas Chainsaw Massacre is best een lekkere en een die we al lang niet hebben gezien, zeker niet in de Leatherface saga.

Texas Chainsaw Massacre draait uiteindelijk echt alleen om de kills en de gore en daarin gaan de makers helemaal los. Er is een scène in een bus die als instant classic beschouwd mag worden. Nu al. Na een tenenkrommende oneliner van het slachtvee ziet Leatherface kans om gehakt te maken van mensen die geen kant op kunnen. Heerlijke scène. Na 80 minuten houden de makers het ook voor gezien, ook al zo verfrissend en iets wat de laatste jaren helemaal vergeten lijkt. We hoeven niet altijd een uitgelegd plot te hebben, zij-verhaaltjes of uitgelichte verhoudingen. Gewoon slashen is ook weer eens lekker en Texas Chainsaw Massacre levert daarin.