Tough Guys Don’t Dance is nou niet een film die ik uit mezelf zo snel zou opzetten. Toen ik zag hoe deze nieuwste release van Vinegar Syndrome weer met veel zorg is uitgegeven, werd ik toch wel nieuwsgierig. Laat het maar aan Vinegar Syndrome over om een vergeten film in de spotlights te zetten.

Plot: Tim Madden (Ryan O’Neal) is een schrijver die aan lager wal is geraakt. Als zijn vrouw hem verlaat besluit Tim het op een zuipen te zetten. Hij houdt dit lang vol, maar op een ochtend wordt hij wakker met een kersverse tatoeage op zijn arm. Hierop staat de naam Madeline, zijn ex-vriendin. In zijn auto ligt kleding met een plas bloed en tussen zijn verstopte voorraad weed ligt een afgehakt hoofd van een vrouw. Tim kan zich niets herinneren en besluit zelf op onderzoek te gaan. Hij wordt hierbij lastig gevallen door de lokale sheriff, die samenwoont met Tim’s ex. Langzaam begint Tim zich te herinneren wat er is gebeurt en stort hij zich in een duister complot van corruptie, haat, hebzucht en geweld.

Tough Guys Don’t Dance opent heel rustig met de lege straten van het kuststadje Provincetown in Massachusetts. Je krijgt een mooie indruk van het normaal gesproken drukke toeristisch plaatsje. De film speelt zich af in het laagseizoen. De toeristen zijn weg en achter de deuren van Provincetown speelt zich een ingewikkeld liefdesverhaal af. Schrijver en regisseur Norman Mailer baseerde de film op zijn gelijknamige boek. Provincetown speelt een belangrijke rol in het werk van Mailer. Hij heeft er gewoond en ligt er ook begraven. In het boek en de film worden ook gebeurtenissen beschreven die echt hebben plaats gevonden. In de jaren ’60 teisterde namelijk seriemoordenaar Tony Costa de kuststreek van Provincetown. Hij vermoorde en onthoofde verschillende vrouwen. In Though Guys Don’t Dance draait het niet om een seriemoordenaar, maar wordt Tim Madden wel geconfronteerd met de onthoofding van een vrouw. 

Norman Mailer wist voor zijn film bekende Cannon producers Menahem Golan en Yoram Globus te strikken, vooral bekend voor hun explosieve actie B-films met sterren als Chuck Norris en Charles Bronson. Though Guys Don’t Dance is alleen geen actiefilm, maar moet het meer hebben van de noir-setting, de bijzondere personages en het moordmysterie en dat allemaal in een kleine stad als Provincetown. Met de release heeft de film heeft het zwaar gehad. De slechte recensies en een tegenvallende boxoffice zorgde ervoor dat Tough Guys Don’t Dance flopte. Mailer ontving zelfs de Golden Raspberry Award voor slechtste regisseur. In de loop der jaren  heeft de film wel een cult status gekregen. Dat komt met name door de uitspraak “Oh man! Oh God!” van hoofdrolspeler Ryan O’Neal, dat uitgroeide tot een bekende internetmeme.

In tegenstelling tot andere Vinegar Syndrome releases in Tough Guys Don’t Dance niet regiovrij. Voor het afspelen van deze Regio A Blu-ray heb je dus een regiovrije Blu-rayspeler nodig. Deze release van Vinegar Syndrome zit ook weer boordevol extra’s, die ervoor zorgen dat je de achtergrond van een film beter begrijpt. Aan de kijker een keuze om hier ook gebruik van te maken. Ik kan van dit soort extra’s altijd wel genieten. Historicus Justin Bozung geeft tijdens de film uitgebreid commentaar over Norman Mailer, maar ook over het boek en natuurlijk de film. In de feature ‘You Don’t Have To Make Me Any Nuttier’ geeft acteur Wings Hauser een gloednieuw interview en haalt hij persoonlijke herinneringen op. Cameraman John Baily vertelt in ‘Shooting in Helltown’ dat hij fan was van Mailer’s boeken. Hij was blij dat hij mee mocht doen aan de film die op locatie is geschoten. In ‘My Dad in Motion‘ worden nog meer persoonlijke herinneringen opgehaald tijdens de opnames van de film door Michael Mailer, de zoon van Norman Mailer. In het online interview ‘A Crazy, Wild, Spooky Movie’ praat de schrijver van Mailer’s biografie over de speciale relatie die Mailer had met het stadje Provincetown. In een oude feature ‘Norman Mailer in Provincetown’ komt de schrijver en regisseur ook nog zelf aan het woord. Natuurlijk mag de trailer en een alternatieve  omkeerbare cover bij deze uitgave niet ontbreken. 

Tough Guys Don’t Dance mag misschien niet de beste verfilming zijn van een boek van Norman Mailer. Toch blijf je kijken, omdat je wil weten wat er allemaal die nacht is gebeurd. Mailer pakt dit door de manier waarop hij het verhaal vertelt slim aan. De film is niet echt een vergeten parel uit de jaren 80, maar zo volledig als de Vinegar Syndrome is de film nog nooit uitgebracht.