Oktober is de ideale maand om horrorfilms te kijken. Het wordt eerder donker, buiten is het guur en de blaadjes dwarrelen langzaam van de bomen. Daarnaast is oktober ook de maand van Halloween. Zelf heb ik niet zoveel met het verkleedfeest, maar ik ben wel altijd in voor een goeie horrorfilm. Dat geldt ook voor mijn collega’s van IOAM. Johan heeft de aftrap gedaan en nu is het mijn beurt.
Het is absoluut niet verkeerd om een film opnieuw te kijken, maar ik vind het ook leuk om mijzelf te verrassen met een onbekende film. Mijn keuze is dit jaar op de volgende films gevallen.
Halloween en Halloween 2 (2009, Rob Zombie)
Het is toepasselijk om met Halloween naar een ‘Halloween’ te kijken. De vraag is alleen welke dan? Er zijn er inmiddels zo veel en je kunt nu alle kanten op met de franchise. De laatste Halloween Kills draait nu in de bioscoop, maar die heb ik onlangs gezien. Het is een goed vervolg op Halloween uit 2018. Het origineel van John Carpenter uit 1978 heb ik al vaak gezien. Voor Halloween haal ik, net als Johan, een Rob Zombie film uit de kast. Ik zit te denken aan een marathon van Halloween (2007) en Halloween 2 (2009). In deze remakes geeft Rob Zombie zijn eigen draai aan de Carpenters klassieker. Vooral het personage van Michael Myers, de moordenaar uit de filmreeks, krijgt veel aandacht. Een reusachtig monster dat door roeien en ruiten gaat. In Carpenters versie was Michael Myers ook indrukwekkend, maar was hij slechts ‘The Shape’. Dat maakte hem een stuk enger. De bodycount in deze moderne versies ligt ook vele malen hoger en is ook een stuk bloediger. In het tweede deel gaat Rob Zombie helemaal los en focust hij zich op de getraumatiseerde Laurie Strode. Het tweede deel is hysterisch, maar Zombie rondt het tweeluik goed af. Zin om deze weer te herzien, maar de Carpenter versie blijft op nummer één staan.
The Forest (2016, Jason Zada)
Als ik nog puf over heb dan wil ik The Forest (2016) gaan kijken. Deze film staat al een tijdje op mijn verlanglijstje van Netflix. Allereerst vanwege de mooie Nathalie Dormer (Game of Thrones). Daarnaast speelt de film zich af in het Aokigahara bos, aan de voet van Mount Fuji. Het bos wordt ook wel het zelfmoordbos genoemd en bestaat echt. Zoiets geeft een film toch wel een extra dimensie. Volgens Netflix is The Forest een bovennatuurlijke horrorfilm met een met een vleugje arthouse. De tweelingzus van Sara (Dormer) is vermist in Japan. Ze is voor het laatst gezien aan de rand van het Aokigahara bos. Sara kan niet geloven dat haar zus zelfmoord heeft gepleegd in het bos en gaat met behulp van een gids op zoek naar haar in het duistere bos in. Ik hoop dat de debuut film van regisseur Jason Zada een beetje goed is, want het is nou niet de eerste keer dat een Amerikaanse vrouw wordt geconfronteerd met Aziatische geesten en monsters. The Ring of The Grudge staan mij nog goed bij.
Housebound (2014, Gerard Johnstone)
Voor de laatste film, als ik nog wakker ben, duik ik toch weer in de kast en wil ik de film Housebound (2014) weer herzien. Een aantal jaar geleden zag ik deze grappige Nieuw-Zeelandse horrorfilm op het Imagine Film Festival. Het land heeft wel wat met komische horror, vooral regisseur Peter Jackson (Lord of the Rings) heeft naam gemaakt met zijn films Bad Taste (1989) en Braind (1982). Het zou mij niets verbazen als er voor Housebound inspiratie is gehaald uit de films van Jackson. De opstandige twintiger Kylie (Morgana O’Reilly) wordt na een mislukte plofkraak veroordeeld tot huisarrest bij haar moeder, die er van overtuigd is dat het spookt in huis. Dan begint Kylie ook vreemde dingen te zien. Ik begrijp niet waarom, maar Housebound is in Nederland nooit op Blu-ray of DVD verschenen. Daarnaast is deze leuke en spannende horrorkomedie met een twist ook niet te zien op de verschillende streamingsdiensten in ons land. Mocht je toch nieuwsgierig zijn geworden, dan is de film gelukkig wel te krijgen als import via Duitsland of Engeland.
https://www.youtube.com/watch?v=6hW8hUcXR-A