Horrorfilms over wassen beelden of wassenbeeldenmusea eindigen niet bij House of Wax (1953) en diens remake uit 2005. Zo kennen we bijvoorbeeld ook nog Mystery of the Wax Museum (1933), Nightmare in Wax (1969) en Tourist Trap (1979). De jaren 80 kenden ook hun wassenbeeldenmuseumhorror in de vorm van Waxwork, een charmant filmpje met in de hoofdrol Zach ‘Gremlins’ Galligan.

De film
De artwork en de plot van Waxwork wekten in de schappen van de lokale videotheek veel nieuwsgierigheid op. In ieder geval bij ondergetekende. Al die horrorfiguren, een dwerg en die gast uit Gremlins in één film? Dat moest gezien worden! Waxwork is in dat geval een typisch product uit de 80’s, want het erg geinige uitgangspunt en de artwork beloven zaken die eigenlijk alleen in het eerste uur enigszins worden ingelost.

Het sterkste punt aan Waxwork is zonder twijfel de plot. De vrienden komen er in het museum één voor één achter dat de touwen die de sets met de taferelen scheiden van het publiek eigenlijk een portaal zijn. Stap eroverheen en je maakt ineens deel uit van het in was vereeuwigde tafereel. Dit uitgangspunt biedt enorm veel potentieel en je zit in het begin echt uit te kijken naar elke volgende toetreding van een van de vrienden. Dit enthousiasme neemt echter geleidelijk af.

Waxwork was in 1988 de debuutfilm van Anthony Hickox, een filmmaker die zijn geld verdiende met veel science-fiction en horror. Dat hij hier een neusje voor heeft is ergens wel af te zien aan zijn debuut. Waxwork opent ijzersterk met het mysterie rondom het wassenbeeldenmuseum, diens interieur en het eerste stuk met de weerwolf. Hickox weet veel sfeer te stoppen in de korte tijd die hij hier heeft en zelfs de gore is gedurfd voor een film die moet doorgaan voor een horror/komedie.

Je moet van goede huize komen om een verhalenbundel, want zo mag Waxwork in essentie toch wel genoemd worden, tot een goed einde te brengen. Dit gaat het eerste uur goed met de eerste twee à drie segmenten met de verschillende horrorfiguren, maar al snel kom je erachter dat Hickox zich jammer genoeg heeft gelimiteerd tot klassieke horrorfiguren als vampieren, weerwolfen en een veel te suffe Marquis de Sade, die teveel screentijd krijgt. Dit is jammer want we zien in het museum toch echt wel wat sets staan met meer contemporaire horror. Een gemis.

Waxwork is niettemin een erg genietbare film die vooral in het begin behoorlijk amuseert. Had Hickox zich meer gericht op een wat breder scala aan horrorfiguren, dan had dit nog weleens een aanrader kunnen worden. Maar met de gore, het uitgangspunt, de leuke cast (met o.a. ook Bobby Briggs uit Twin Peaks) en wat rariteiten hier en daar weet Waxwork met gemak te vermaken.

De DVD
Waxwork is qua titel een mooie aanwinst voor de Cult Proof Presents the Grindhouse Collection van Dutch Film Works, maar echt veel aandacht lijken ze niet in deze DVD gestopt te hebben. De lay-out van de Cult Proof Collection is niet denderend en de film staat er in 4:3 op, wat zeer zeker niet de originele aspect ratio is. Over extra’s zullen we het maar niet hebben verder.